مدیرالنفیسه

بیا با هم حرف بزنیم!

هر ماه خبر می‌رسد که پیمایش‌های میدانی ثابت کرده‌اند میانگینِ زمان حرف‌زدن روزانۀ خانواده‌ها باهم، به عددی حدود 15دقیقه رسیده است.

هر هفته خبر می‌رسد که هتّاکان بی‌چاک و دهنِ اینستاگرامی، سراغِ پیجی رفته‌اند و گلواژه‌باران کرده‌اند آنجا را و صاحب‌پیجِ محترم را.

از قوه قضائیه در شرایطی آمار 15میلیون پروندۀ مفتوح در محاکم قضایی به گوش می‌رسد که نیروی انتظامی از دومین عامل مرگ و میر غیرطبیعی ایرانیان بعد از تصادفات رانندگی خبر می‌دهد: “نزاع".

از ثبت احوال هم خبر می‌رسد که ساعتی حدودا 21طلاق در کشور ثبت می‌شود. یعنی در هر ساعت 21خانواده، پنداری دود می‌شود و می‌رود هوا و آدم‌ها از “ما"بودن، دوباره می‌شوند:"من".

■■■

همۀ اینها یعنی از “دیالوگ” رسیده‌ایم به “مونولوگ” و از “گفت‌وگو” رسیده‌ایم به: “همین که من می‌گویم” و “کاری ندارم تو چه می‌گویی” و “حق با من است".

اینکه همه چیز تقصیر فضای مجازی است و همه سرشان توی گوشی است و کاری به کار هم ندارند و… دیگر تکراری است و علت را در این کلیشۀ تکراری دیدن، چنگ‌زدن در باد.

■■■

متوسطِ 15دقیقه حرف‌زدنِ خانواده‌ها با هم، یعنی از حرف‌زدن با تو لذّت نمی‌برم. یعنی تو را نمی‌فهمم. یعنی فکر می‌کنم تو هم مرا نمی‌فهمی. یعنی هم‌صحبتی با تو را به رسمیت نمی‌شناسم. یعنی منطقِ خودم را اول و آخرِ درستی می‌دانم و یعنی دلیلی نمی‌بینم وقتی یکی می‌گویم، یکی هم بشنوم.

با این اوصاف، قواعدِ دیالوگ را نه می‌آموزیم و نه مهم می‌شماریم؛ قواعدی که ساده‌ترینِ آن، رعایت احترام برای نظر دیگری است؛ رعایتی که تضمینِ ادامۀ گفت‌وگوست و مانعی برای به بن‌بست رسیدنِ هم‌صحبتی.

حالا می‌شود به اندکی از ریشۀ رشدِ فحّاشی و هتّاکی در اینستاگرام دست یافت. وقتی تنهایی حرف بزنیم، نظرمان را با هر ادبیاتی می‌گوییم و گوش‌هایمان را می‌بندیم چون فردی در مقابل نیست که بگوید: “بی‌احترامی نکن… مٶدب باش… اگر شبیه تو فکر نمی‌کنم، اجازۀ بی‌حرمتی نداری… به نظر من هم احترام بگذار و…”

و حالا می‌شود به ریشۀ دیگری رسید. وقتی توانِ ارتباط برقرارکردن با کلام، به صفر برسد، نتیجه می‌شود: “نزاع، دومین عامل مرگ و میر غیرطبیعی ایرانیان بعد از تصادفات رانندگی.”

مگر می‌شود آدم‌ها بتوانند بر سر مشکلات‌شان، با هم حرف بزنند و کار به زد و خورد برسد و همدیگر را بکُشند؟! کتک‌کاری، نتیجۀ بی‌معناشدنِ حرف‌زدن آدم‌ها با هم است.

و حالا می‌شود ریشۀ دیگری را دید. وقتی زوج‌ها نتوانند با هم حرف بزنند، می‌شود دسته‌گلِ “ساعتی 21طلاق” که “همه” داریم با هم به آب می‌دهیم. می‌شود فروپاشی 21خانواده در هر ساعت. و یعنی در همین زمانی که شما محبت کرده‌اید و این یادداشت را از ابتدا تا اینجا خوانده‌اید، 4نفر طلاق گرفته‌اند و دو خانواده از “هست"، “نیست” شده‌اند.

■■■

بیایید باهم حرف بزنیم. وگرنه، کوچۀ بن‌بست، یک راهِ “خروج” بیشتر ندارد.
محمدرضا یزدان‌پرست *
* روزنامه‌نگار و مجری تلویزیون

از هنگامی که خداوند مشغول خلق زن بود شش روز میگذشت.
فرشته ای ظاهر شد و گفت:
چرا این همه وقت برای او صرف میکنید؟
خداوند پاسخ داد: دستور کار اورا دیده ای؟
باید بتواند با خوردن غذای شب مانده کار کند.
دامنی داشته باشد که همزمان دو بچه را در خودش جای دهد
بوسه ای داشته باشد که بتواند همه دردهارا، از زانوی خراشیده گرفته تا قلب شکسته را درمان کند.
او میتواند هنگام بیماری خودش را درمان کند
یک خانواده را با یک قرص نان سیر کند.
او را سخت آفریده ام تصورش را هم نمیتوانی بکنی که او تا چه حد میتواند تحمل کند و زحمت بکشد.
آنگاه فرشته متوجه چیزی شد و به گونه زن دست زد و گفت اشک برای چیست؟
خداوند گفت: اشک وسیله ایست برای ابراز شادی، اندوه، درد، ناامیدی…
فرشته متاثر شد
خداگفت: زن ها قدرتی دارند که مردان را متحیر میکنند.

می پرسد چرا اکثر آدمها در ایران راجع به سنشان دروغ می گویند؟!
جواب می‌دهم چه توقعی داری که راست بگویند؟!
وقتی مدام می‌شنوند که باید از سنشان خجالت بکشند!!
خجالت بکشند و رنگ شاد نپوشند…
خجالت بکشند از سنشان و عاشق نشوند!
خجالت بکشند از سنشان و .با صدای بلند نخندند و…
خجالت بکشند چون از آنها گذشته است و…

نه؛ نترس دوست من،
هرگز برای هیچ چیز از تو نگذشته است…
اگر به عشق نیاز داری عاشق شو، .
با صدای بلند بخند..، رنگهای شاد بپوش…
تا وقتی زنده ای، هیچ چیز از تو نگذشته است
زندگی کن و از عدد داخل‌‌‌‌‌‌ ِ شناسنامه ات هرگز خجالت نکش…‌‌‌‌‌

سخنی با تازه پدرها

نقش تازه‌پدرها در چند هفتۀ اول بعد از زایمان همسر
روزی که ماه‌ها برایش رویاپردازی کردید، بالاخره فرا رسید. حالا با همسر و کودکتان به خانه آمده‌اید. قبل از این روز، همه چیز خیلی هیجان‌انگیز بود، اما حالا ممکن است همسرتان کمی بدخلق باشد، درد دارد و شاید هیچ کدامتان نتوانسته‌اید بخوابید. هیچ شکی نیست که زایمان از لحاظ جسمانی و احساسی روی زنان تأثیر می‌گذارد و همسرتان در این چند هفتۀ اول بیشتر از هر زمان دیگری به حمایت و درک شما نیاز دارد. در این مطلب می‌توانید با تغییرات ایجادشده در تازه‌مادران و نقش تازه‌پدرها در حمایت از همسرانشان برای گذراندن روز و هفته‌‌های اول پس از تولد نوزاد آشنا شوید.

در این مقاله مطالعه می‌کنید:
آشنایی با تغییرات جسمی مادر
نقش پدر در شیر دادن به نوزاد
آشنایی با تغییرات احساسی مادران
آشنایی با تغییرات جسمی مادر
همسر شما احتمالاً بعد از پشت سر گذاشتن سختی‌های زایمان کمی احساس ضعف می‌کند. زایمان به شکل طبیعی انجام شده باشد یا سزارین، او درد دارد و به مدت چند هفته خونریزی و ترشحات واژینال خواهد داشت. شاید دفع ادرار برایش دردناک باشد یا دچار بی‌اختیاری ادرار، یبوست یا هموروئید و بواسیر شود. اگر زایمان طبیعی کرده باشد، در صورت پارگی واژن ممکن است مدت طولانی‌تری خونریزی داشته باشد و بهبود بعد از سزارین نیز مستلزم این است که چند هفته کمتر تحرک داشته باشد. پس همۀ این موارد برای بدخلق شدن تازه‌مادران کافی است. برای حمایت از همسرتان نکاتی وجود دارد که برخی از آنها شامل موارد زیر است:

تا جای ممکن در کار‌ها مشارکت کنید.
تعویض پوشک و تمیز کردن نوزاد را به عهده بگیرید.
مهم‌ترین کار‌ها و امور خانه مثل خرید، شستن لباس‌ها و آشپزی را انجام دهید.
برای شروع رابطۀ جنسی به همسرتان زمان بدهید.
مدت زمان بیشتری کنارش بمانید و او را نوازش کنید.
با او صحبت کنید و برای تحمل سختی‌های زایمان، از او تشکر کنید.
همسرتان شاید کمی زودرنج و عصبی باشد، کمک کنید تا دوباره مثل قبل شود.
به همسرتان نشان دهید که سلامت او به اندازۀ سلامت نوزاد برایتان اهمیت دارد.
هیچ‌کس جای شما را برای همسرتان پر نمی‌کند، بنابراین کمک دیگران را جایگزین محبت خود نکنید.
به‌طورکلی پس از تولد نوزادتان باید صبور باشید. بهبود کامل همسرتان بین چهار تا شش هفته طول می‌کشد و حتی بعد از آن هم ممکن است آمادگی انجام برخی کارها مثل رابطۀ جنسی را نداشته باشد، پس بگذارید خود او در این مورد تصمیم‌گیرنده باشد. شما نیز در طول این مدت می‌توانید با در آغوش گرفتن، بوسیدن و ماساژ دادن به او محبت کنید.

نقش پدر در شیر دادن به نوزاد
شیر دادن کار آسانی نیست. به نظر می‌رسد که این کار باید خیلی خودکار و طبیعی انجام شود، اما باید بدانید که این کار برای همۀ مادرها و نوزادان آسان نیست. شاید در ابتدا، تا زمانی که نوزاد و مادر درست این کار را یاد بگیرند، سینه‌های مادر دردناک شود، دچار گرفتگی مجرای شیر شود و از آنجا که نوزادان باید هر دو یا سه ساعت یک بار شیر بخورند، همسرتان خواب کافی هم ندارد. در این زمینه، نکاتی برای حمایت از همسرتان وجود دارد که برخی از آنها شامل موارد زیر است:

وقتی نوزاد خواب است، همسرتان را تشویق کنید که بخوابد.
خودتان را موظف کنید که شب‌ها شما پوشک بچه را عوض کنید.
اگر همسرتان از شیردوش یا شیشه‌شیر استفاده می‌کند، شست‌وشوی آن را یاد بگیرید.
با اجازۀ همسرتان، نوزاد را با شیری که قبلاً دوشیده شده است، تغذیه کنید.
محیط خانه را برای استراحت همسرتان محیا کنید.
از دعوت مهمان یا تماشا کردن تلویزیون و اخبار با صدای بلند بپرهیزید.
با چیزهایی مثل یک لیوان شیر گرم نشان دهید که نگران سلامت و کم‌خوابی او هستید.
اگر همسرتان از لوسیون یا پماد خاصی استفاده می‌کند، به او در انجام این کار کمک کنید.
هنگام شیر دادن کنار همسر و کودکتان باشید و به همسرتان حس همدلی بدهید.
آشنایی با تغییرات احساسی مادران
بعضی از تازه‌مادران پس از تولد نوزاد، ناگهان احساس غم و اندوه می‌کنند. این عارضه گاهی ممکن است گرفتگی خلق بعد از زایمان باشد. احساس غم، اضطراب یا افسردگی بخشی طبیعی از تطبیق همسرتان با مادر شدن است. اما اگر این احساسات شدید‌تر و بدتر شد یا بیشتر از چند هفته طول کشید، این امکان وجود دارد که همسرتان دچار افسردگی بعد از زایمان شده باشد و در این صورت باید این مسئله را با پزشکش در میان بگذارد. اگر متوجه شده‌اید که همسرتان کمی غمگین است، نکات زیر می‌تواند برای شما مفید باشد:

در مورد احساساتش از او سؤال کنید. شاید صحبت کردن با شما کمک بزرگی به او بکند.
از او بخواهید وقتی شما مراقب کودک هستید، کمی استراحت کند.
وقتی همسرتان بهبود یافت، از او بخواهید کودک را به شما بسپارد و به پیاده‌روی برود.
او را تشویق کنید لباس‌های زیبا بپوشد و آراسته باشد.
اگر می‌توانید برای همسرتان لاک بزنید، موهای او را شانه کنید یا کمی او را ماساژ دهید.
به او بگویید که حال او را می‌فهمید و برای کمک به او آماده‌اید.
رویاهایتان در مورد آینده و بزرگ شدن کودک را با او در میان بگذارید.
موسیقی‌ای را که همسرتان دوست دارد، پخش کنید یا کتابی مورد علاقه‌اش را برای او بخوانید.
اگر متوجه شده‌اید که همسرتان نشانه‌هایی از افسردگی بعد از زایمان دارد، تشویقش کنید که به پزشک مراجعه کند، چون ممکن است خودش متوجه این افسردگی نشده باشد. لازم نیست بترسید و یادتان باشد که این وضعیت موقتی است. خیلی زود می‌بینید که همسرتان مثل سابق خواهد بود و دوباره برنامۀ منظمی در خانه برقرار می‌شود. لازمۀ این اتفاق، داشتن آرامش، صبر و کمی آینده‌نگری است که شما حتماً دانش و قدرت آن را پیدا خواهید کرد.

پدر و مادر
همانند سوره ای از قرآن هستن
که هیچ کس نمی تواند
مانندش را برایت بیاورد!
بر دستانشان بوسه زنید تا خدا بر پیشانی تان بوسه زند.