مدیرالنفیسه

رژیم تفکر

دوستی گفت من رژیم دارم
گفتم :شما وزن متعادلی دارید نیاز به رژیم نیست !؟
او گفت : رژیم تغذیه نیست رژیم تفکر و رفتار است…
در این رژیم اجتناب می کنم از :

1- افکار منفی
2-آدمهای منفی
3-کسانی که لبخند را از من می گیرند.
4-آنهایی که باعث میشوند سایه غم و حسرت بر نگاهم چیره شود .
5-آنها که باعث می شوند اعتماد به نفسم را از دست بدهم .
6- آنهایی که چوب لای چرخ زندگیم می گذارند.

او گفت : اگر یک ماه این رژیم را رعایت کنم سه کیلو از بیماریهای تفکر و رفتارم کم میشود و سه کیلو کیفیت زندگیم بالا میرود …. شما هم امتحان کنید

قانونى داریم که همیشه ثابت است

“ما به محیطمان عادت میکنیم”
اگر با آدم های بدبخت نشست و برخواست کنید، کم کم به بدبختی عادت می کنید و فکر می کنید که این طبیعی است.

اگر با آدم های غرغرو همنشین باشید عیب جو و غرغرو می شوید و آن را طبیعی می دانید

اگر دوست شما دروغ بگوید، در ابتدا از دستش ناراحت می شوید ولی در نهایت شما هم عادت می کنید به دیگران دروغ بگوییدو اگر مدت طولانی با چنین دوستانی باشید، به خودتان هم دروغ خواهید گفت.

اگر با آدم های خوشحال و پر انگیزه دمخور شوید شما هم خوشحال و پرانگیزه می شوید و این امر برایتان کاملا طبیعی است.

“تصمیم بگیرید به مجموعه افراد مثبت ملحق شوید وگرنه افراد منفی شما را پایین می کشند و اصلا متوجه چنین اتفاقی هم نمی شوی”

⁠⁣چطور به حرف مردم اهمیت ندهیم؟

➖ اعتماد‌به‌نفسمان را افزایش دهیم و این یعنی؛ خود را همان‌طور که هستیم، بپذیریم همچنین مهارت‌ها و توانایی‌های خودمان را افزایش بدهیم.

➖ عقاید مخصوص به خود داشته باشیم؛ برای اینکه مانند افراد دانا و فرهیخته قدرت ابراز نظر داشته ‌باشیم، باید در هر موضوعی منابع گوناگون را بخوانیم، بشناسیم و بررسی ‌کنیم. بدون مطالعه و از روی شهود صرف، صحبت نکنیم. ابراز نظر شهودی پشتوانه علمی و تجربه بالایی می‌طلبد. پس بی‌گدار به آب نزنیم.

➖ خودمان را بشناسیم، سبک زندگی‌مان را کشف کنیم؛ خیلی وقت‌ها اهداف و علایق زندگی آدم‌های اطرافمان با ما زمین تا آسمان تفاوت است. باید ببینیم با چه کاری حالمان بهتر است و در چه کاری می‌توانیم بهترین خودمان باشیم.

خدایا ما را به غصه‌های معمولی‌مان برگردان!

به قسط‌های عقب افتاده، امتحانات پایان ترم، ترافیک‌های طولانی، خیابان‌های شلوغ، دغدغه‌های زیاد، هدف‌های سخت، خستگی‌های مفرط…
به همان روزها که همدیگر را قضاوت میکردیم و به قضاوت‌های هم توجهی نمیکردیم!
به همان روزها که دنیا هنوز اینقدر آلوده نبود، که آلوده بود و حاد نبود، که آلوده بود و از آلودگی‌اش نمیمردیم.
که دلواپس حالِ عزیزان‌مان بودیم، نه جان‌شان!
ما را برگردان به روزهایی که سلامتی اینقدر گریزپا نبود، که می‌شد لابه‌لای همین مشکلات و دغدغه‌های ریز و درشت، با خیالی آسوده فنجانی برداشت، چایی ریخت، کنار پنجره‌ای ایستاد و در کمال اطمینان و آرامش، نفسی عمیق کشید.
که می‌شد کسی را به آغوش کشید و آرام شد، می‌شد دستان کسی را گرفت و بدون هراس، تمام شهر را قدم زد و غصه‌ها و دردها را فراموش کرد.
دلمان لک زده برای یک آغوش، یک لبخند، یک خیال تخت…
دلمان لک زده برای یک زندگی آرام و معمولی…
خدایا در آغوشمان بگیر که خسته‌ایم،
خودت حال زمین را خوب کن.
#نرگس_صرافیان_طوفان

مسئولیت خود را بپذیرید؛

وظیفه‌ى دیگران نیست نیازهاى ما را برآورده کنند یا به انتظارات ما جواب دهند!
قرار هم نیست که همیشه با ما خوب تا شود!

“عدم پذیرش این نکته، احساس خشم و نفرت در افراد ایجاد می کند.”

آرامش روحى وقتى به دست مى‌آید
که آدمها را همان طور که هستند بپذیریم
و بر نقاط مثبتشان تکیه کنیم.

?همسر خاموش
?ای هریسون