مدیرالنفیسه

🌟 تاثیر حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) در حفظ شیعه

🔸 قبل از رحلت حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) ، شیعیان به دلیل خفقان، مجبور شدند به سمت قم مهاجرت کنند. فاصله از امام بیشتر شد، قم کجا و کوفه کجا و حجاز کجا؟! فاصله دو برابر شد لذا باید یک شبکه‌ی متّصل برقرار می‌شد. در این فاصله حضرت فاطمه‌ی معصومه (سلام‌الله‌علیها) به قم تشریف بردند. مدّت ماندن حضرت در قم بسیار اندک است، کمتر از یک ماه است. حالا این‌که ایشان به رحمت خدا رفتند یا به شهادت رسیدند، به طور صریح در تاریخ معلوم نیست امّا این قبر مبارک که به روایت حضرت رضا (سلام‌الله‌علیه) در مورد آن عبارات عجیبی بیان شده است مثل شفاعت مطلقه، باعث شد که قم گرم شود، محلّ تجمّع شیعه بشود.

🔸 وقتی خبر شهادت یا رحلت حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) به امام رضا (سلام‌الله‌علیه) می‌رسد، بلافاصله دستور صادر می‌کند: «مَنْ زَارَهَا وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّهُ». این حدیث اشاره به این است که شیعیان به کجا فرار کنند. حالا که شیعیان نمی‌توانند در کوفه زندگی کنند و شرایط خوف به این صورت است که عرض کردم. به کجا می‌آیند؟ نمی‌توانند به سمت طوس بیایند چون اگر به سمت طوس بیایند نمی‌توانند با امام رضا (علیه‌السّلام) ارتباط داشته باشند و هویت آن‌ها آشکار می‌شود و کشته می‌شوند.

▪️ منطقه‌ی قم منطقه‌ای است که دور از حکومت مأمون و دور از حکومت بغداد است. برای حکومت ارزش ندارد که بخواهد سرمایه‌گذاری کند و به آن‌جا لشکر بفرستد، زیرا با مرکز خلافت فاصله دارد و برای حکومت خطری هم ندارد، حکومت هم قصد ندارد شیعیان را مدام تحریک کند، تنها قصد حاکمیت این است که شیعیان را از مجامع عمومی دور کند، به نوعی آن‌ها را تبعید کنند. آن‌ها کجا باید می‌رفتند؟ مجبور بودند به شهرهای مختلف بروند، لذا چون نمی‌توانستد به خراسان و خدمت امام رضا (علیه‌السّلام) بروند، باید یک پایگاه قوی دیگر برای شیعیان تشکیل می‌شد، قم بهترین مکان بود.

🎙 استاد کاشانی

🏴 سالروز شهادت حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) تسلیت باد.

پیامدهای نفرت پراکنی و توهین در فضای مجازی
تأثیرات توهین کردن و نفرت پراکنی در رسانه های اجتماعی به عوامل مختلفی بستگی دارد. به عنوان مثال، انواع نظرات، فراوانی آنها و شخصیت گیرنده. با توجه به هر یک از این ها آسیبی که به روان گیرنده وارد می کنند ، مشخصا سلامت روان او را هدف می گیرد.

بنابر تجقیق و پژوهش روشمندی که در این زمینه انجام و نتایج آن در نشریه روانشناسی سایبری، رفتار و شبکه های اجتماعی منتشر شده است، قلدری آنلاین سبب ایجاد اضطراب، حملات پانیک، افسردگی و حتی خود کشی می شوند. 

بنابراین تحقیق دریافت پیام‌های خصمانه یا توهین‌آمیز ممکن است باعث ترس افراد از استفاده از حساب‌های خود در رسانه‌های اجتماعی شود، همچنین ممکن است باعث ایجاد احساس خشم و ناامیدی شود و به طور قابل‌توجهی بر میزان عزت نفس کاربران تأثیر بگذارد. 

علاوه بر این، هنگامی که این نفرت به سمت شرکت ها یا برندهای شخصی هدایت می شود، احتمالاً به طور قابل توجهی بر نگرش مصرف کننده تأثیر می گذارد و منجر به زیان های بزرگ می شود.

نحوه برخورد با نفرت یا انتقاد در شبکه های اجتماعی
هیچ کس از انتقاد منفی خوشش نمی آید، چه بسا بسیاری از انتقاد مثبت هم دل خوشی ندارند.  گاهی غرور فرد مانع از پذیرش نظر حتی سازنده می شود. اما در چنین شرایطی چه کنیم؟ 

نظرات را تجزیه و تحلیل کنید
اگر از آن دسته افرادی هستید که به انتقاد حساس هستید، ممکن است اشتباه کنید و نسبت به یک نظر بیش از حد واکنش نشان دهید. پس بهتر است کمی مکث کنید و ابتدا آن را تجزیه و تحلیل کنید و بفهمید که آیا خصمانه است، یا انتقادی است سازنده و خیرخواهانه؟ اگر این طور باشد این نقد به نفع شماست، مطمئن باشید حقایقی در آن وجود دارد که به ارتقای شما در زمینه کاری تان کمک می کند.

متنفران را بشناسید
از سوی دیگر، اگر نظری واقعاً خصمانه باشد، و هدفمند قصد آسیب زدن داشته باشد، اول از هر چیزی خونسرد باشید. افراد متخاصم و متنفر در فضای مجازی بسیارند. ابزار آنها توهین است و قصد تحقیر و آسیسب زدن دارند.  آنان دنبال قربانی می گردند. هر کسی می‌تواند قربانی بالقوه‌ای باشد، زیرا محرک رفتار چنین کسی  شخص مقابلش نیست، بلکه وضعیت درونی خودش است.

آنان حسادت، سرخوردگی و وضعیت روانی خاصی دارند و در پی فرافکنی اند. در وهله اول آنان را شناسایی کنید. با شناسایی این افراد متوجه می شوید که نظرات آنها هیچ ارزشی ندارد. نظرات شان را به خودتان نگیرید، در غیر این صورت به دام شان می افتید.

 حد و مرزی برای هر یک تعیین کنید
این که چه اقدامی برای هر نظر مبتنی بر دشمنی و نفرت مناسب است، کاملاً بستگی به خود شما دارد. چه چیز خیال شما را آسوده می کند؟ مرزی برای خودتان تعیین کنید. 
حذف پیام‌های تحقیرآمیز، مسدود کردن افراد متنفر و فیلتر کردن کسانی که با وقاحت در مورد پست‌های شما نظر می‌دهند، این ها استراتژی هوشمندانه ای برای مراقبت از خود است. 

به هر صورت یادتان باشد تنها امنیت و آسودگی خیال شما تعیین کننده است. و شما حق دارید انتقادات مخرب و نظرات نفرت انگیز در رسانه های اجتماعی را به پلیس فتا گزارش دهید. 

آزار و اذیت سایبری مانند هر آزار دیگری پیگرد قانونی دارد. اگر در فضای مجازی کار می کنید، بکوشید با حداقلی از موارد حقوقی این فضا آشنایی داشته باشید. 

 احساسات خود را بشناسید و مدیریت کنید
در نهایت، راه مناسب برای مقابله با نفرت یا انتقاد در رسانه های اجتماعی مدیریت احساسات تان است. همه ما مکانیسم های مقابله ای متفاوتی داریم. برخی از ما تصمیم می گیریم آنچه را که احساس می کنیم سرکوب  یا انکار کنیم و ممکن است سعی کنیم قوی به نظر برسیم یا با همان پرخاشگری از خود دفاع کنیم. برخی دیگر ترجیح می دهند از درگیری اجتناب کنند و حتی ممکن است حساب های رسانه های اجتماعی خود را حذف کنند.

اما، مناسب‌ترین راه این است که تشخیص دهید و بپذیرید که این نظرات چه احساسی در شما ایجاد می‌کنند (خواه غم، خشم، شرم یا اضطراب) و مدیریت مناسب آن.
 ممکن است بخواهید از یک فرد دیگر کمک بگیرید یا به دنبال حمایت اجتماعی باشید یا ناراحتی خود را از طریق نوشتن در این باب رفع کنید. 

 مهمتر از همه اینکه بلافاصله واکنش نشان ندهید. ممکن است اشتباهی از شما سر بزند که بعداً پشیمان شوید، بگذارید کمی زمان بگذرد. نفس عمیق بکشید و خونسرد باشید. 
بنا بر مقاله منتشر شده در هاروارد مدیسین وقتی فردی عصبانی است، آمیگدال یا مغز عاطفی کنترل رفتار او را به دست می گیرد و بخش منطقی را غیرفعال می کند. در نتیجه، آنها تحت الحمایه انگیزه های خود قرار می گیرند.

 از خود در برابر توهین و نفرت در رسانه های اجتماعی محافظت کنید
اگر در شبکه های اجتماعی حضور داشته باشید، در برخی مواقع با انتقاد و نظرات خصمانه مواجه خواهید شد، پس آماده باشید. طبیعی است که احساسات خوشایند، دردناک و ناخوشایند در روبه رو شدن با نظرات مغرضانه برانگیخته شود. به خودتان اجازه دهید آنها را تجربه کنید. 

 از اینکه مورد انتقاد قرار بگیرید نهراسید. از مواجه شدن با آنچه خوشایندتان نیست عصبی نشوید. همواره یادتان باشد همیشه ممکن است فرد یا افرادی به هر دلیلی برای شما کامنت بگذارند و بخواهند ناراحت تان کنند. باید که پوست کلفت باشید.

 مهمتر از همه، مهم است که مراقب عزت نفس خود باشید. همچنین یاد بگیرید که در مورد نظرات و اعمال دیگران حد و مرز تعیین کنید. با این حال، اگر این کار برای شما دشوار است و نفرتی که در فضای آنلاین مورد آن قرار می‌گیرید به طور قابل توجهی بر رفاه و سلامت روان شما تأثیر می‌گذارد، در جستجوی پشتیبانی حرفه‌ای تردید نکنید.

کانال تلگرامی سواد زندگی: savadzendegi@

بازخوانی شخصیتهای حادثه کربلا از نگاه علی شریعتی؛ 

در درون همه ما یک
عمرسعد است؛ من بیش از همه از عمر سعد شدن میترسم
یکی از مطالب زیبای زنده یاد دکترعلی شریعتی در باره امام حسین)ع(، تبیین شخصیتهای حاضر درواقعه کربلاست

او می گوید:
در حادثه کربلا با سه نمونه شخصیت روبرو میشویم
اول: حسین
حاضر نیست تسلیِم حرِف زور شود.
تا آخر میایستد.
خودش و فرزندانش کشته میشوند.
هزینه انتخابش را میدهد و به چیزی که نمیخواهد تن نمیدهد.
از آب میگذرد، از آبرو نه
دوم: یزید
همه را تسلیم میخواهد.
مخالف را تحمل نمیکند.
سِر حرفش میایستد.
نوه پیغمبر را سر م‌ٔیبرد.
بی آبرویی را به جان می خرد و به چیزی که میخواهد میرسد
سوم: عمِر سعد
به روایِت تاریخ تا روز8محّرم در تردید است.
هم خدا را میخواهد هم خرما را،
هم دنیا را میخواهد هم آخرت را.
هم میخواهد حسین را راضی کند هم یزید را.
هم امارِت کوفه را میخواهد،هم احتراِم مردم را.
نه حاضر است از قدرت بگذرد،نه از خوشنامی.
هم آب میخواهد هم آبرو.
دسِت آخر اما عمِر سعد تنها کسی است که به هیچکدام از چیزهایی که میخواهد نمیرسد.
نه سهمی از قدرت میبرد نه از خوشنامی
*

ما آدمهاِی معمولی راستش نه جرات و اراده حسین شدن را داریم،نه قدرت و ابزار یزید شدن را
اما در دروِن همه ما یک عمِر سعد هست!
من بیش از همه از عمر سعد شدن میترسم.

آقای رییس‌جمهور؛ بگویید دیگر روضه حضرت قاسم نخوانند!

 به گزارش مهر، در یکی از روزهای سال ۱۳۶۲، زمانی که آیت‌الله خامنه‌ای، رئیس‌جمهور وقت، برای شرکت در مراسمی از ساختمان ریاست جمهوری خارج می‌شد، در مسیر حرکتش تا خودرو، متوجه سر و صدایی شد که از همان نزدیکی شنیده می‌شد. صدا از طرف محافظان بود که چند نفرشان دور کسی حلقه زده بودند و چیزهایی می‌گفتند. صدای جیغ‌مانندی هم دائم فریاد می‌زد: «آقای رئیس‌جمهور! آقای خامنه‌ای! من باید شما را ببینم.»

رئیس‌جمهور از پاسداری که نزدیکش بود پرسید: «چه شده است؟ کیست این بنده خدا؟» پاسدار پاسخ داد: «نمی‌دانم حاج‌آقا! مانده‌ام چطور تا اینجا توانسته بیاید.» پاسداری که ظاهراً مسئول تیم محافظان بود، وقتی دید رئیس‌جمهور خودش به سمت سر و صدا به راه افتاد، سریع جلوی ایشان رفت و گفت: «حاج‌آقا شما بایستید، من می‌روم ببینم چه خبر است.» سپس با اشاره به دو همراهش، آن‌ها را نزدیک رئیس‌جمهور مستقر کرد و خودش به طرف شلوغی رفت.

کمتر از یک دقیقه طول کشید تا برگشت و گفت: «حاج‌آقا! یک بچه است. می‌گوید از اردبیل کوبیده آمده اینجا و با شما کار واجب دارد. بچه‌ها می‌گویند با عز و التماس خود را رسانده تا اینجا. گفته فقط می‌خواهد قیافه آقای خامنه‌ای را ببیند، حالا می‌گوید می‌خواهم با او حرف هم بزنم.» رئیس‌جمهور گفت: «بگذارید بیاید حرفش را بزند، وقت هست.»

لحظاتی بعد، پسرکی ۱۲-۱۳ ساله از میان حلقه محافظان بیرون آمد و همراه با سرتیم محافظان، خود را به رئیس‌جمهور رساند. صورت سرخ و سرمازده‌اش، خیس اشک بود. هنوز در میانه راه بود که رئیس‌جمهور دست چپش را دراز کرد و با صدای بلند گفت: «سلام باباجان! خوش آمدی.» پسر با صدایی که از بغض و هیجان می‌لرزید، به لهجه‌ی غلیظ آذری گفت: «سلام آقاجان! حالتان خوب است؟»

رئیس‌جمهور دست سرد و خشکه‌زده‌ی پسرک را در دست گرفت و گفت: «سلام پسرم! حالت چطور است؟» پسر به جای جواب تنها سر تکان داد. رئیس‌جمهور از مکث طولانی پسرک فهمید زبانش قفل شده. سرتیم محافظان گفت: «این هم آقای خامنه‌ای! بگو دیگر حرفت را.» ناگهان رئیس‌جمهور با زبان آذری سلیسی گفت: «نام شما چیست، پسرم؟» پسر که با شنیدن گویش مادری‌اش انگار جان گرفته بود، با هیجان و به ترکی گفت: «آقاجان! من مرحمت هستم. از اردبیل تنها آمده‌ام تهران که شما را ببینم.»

آقای خامنه‌ای دست مرحمت را رها کرد و دست روی شانه او گذاشت و گفت: «افتخار دادی پسرم. صفا آوردی. چرا این‌قدر زحمت کشیدی؟ بچه‌ی کجای اردبیل هستی؟» مرحمت که حالا کمی لبانش رنگ تبسم گرفته بود گفت: «انگوت کندی آقاجان!» رئیس‌جمهور پرسید: «از چای گرمی؟» مرحمت انگار هم‌ولایتی پیدا کرده باشد تندی گفت: «بله آقاجان! من پسر حضرتقلی هستم.»

آقای خامنه‌ای گفت: «خدا پدر و مادرت را برائت حفظ کند.» مرحمت گفت: «آقاجان! من از اردبیل آمده‌ام تا اینجا که یک خواهشی از شما بکنم.» رئیس‌جمهور عبایش را که از شانه راستش سرخورده بود درست کرد و گفت: «بگو پسرم. چه خواهشی؟» مرحمت با بغض گفت: «آقا! خواهش می‌کنم به آقایان روحانی و مداحان دستور بدهید که دیگر روضه حضرت قاسم ع نخوانند!» رئیس‌جمهور متعجب پرسید: «چرا پسرم؟»

مرحمت به یک‌باره بغضش ترکید و سرش را پایین انداخت و با کلماتی بریده‌بریده گفت: «آقاجان! حضرت قاسم (ع) ۱۳ ساله بود که امام حسین ع به او اجازه داد برود در میدان و بجنگد، من هم ۱۳ سالم است ولی فرمانده سپاه اردبیل اجازه نمی‌دهد به جبهه بروم. هر چه التماسش می‌کنم، می‌گوید ۱۳ ساله‌ها را نمی‌فرستیم. اگر رفتن ۱۳ ساله‌ها به جنگ بد است، پس این همه روضه حضرت قاسم ع را چرا می‌خوانند؟»

حالا دیگر شانه‌های مرحمت آشکارا می‌لرزید. رئیس‌جمهور دلش لرزید. دستش را دوباره روی شانه مرحمت گذاشت و گفت: «پسرم! شما مگر درس و مدرسه نداری؟ درس خواندن هم خودش یک جور جهاد است.»

مرحمت هیچ نگفت. فقط گریه کرد و حالا هق‌هق ضعیفی هم از گلویش به گوش می‌رسید. رئیس‌جمهور مرحمت را جلو کشید و در آغوش گرفت و رو به سرتیم محافظانش کرد و گفت: «آقای…! یک زحمتی بکش با آقای… تماس بگیر بگو فلانی گفت این آقا مرحمت رفیق ما است. هر کاری دارد راه بیندازید. هر کجا… هم خودش خواست ببریدش. بعد هم یک ترتیبی هم بدهید برایش ماشین بگیرند تا برگردد اردبیل. نتیجه را هم به من بگویید.»

 آقای خامنه‌ای خم شد، صورت خیس از اشک مرحمت را بوسید و گفت: «ما را دعا کن پسرم. درس و مدرسه را هم فراموش نکن. سلام مرا به پدر و مادر و دوستانت در جبهه برسان.»

سه روز بعد، فرمانده سپاه اردبیل، مرحمت را خوشحال و خندان دید که با حکمی پیشش آمد. حکم لازم‌الاجرا بود. می‌توانست باز هم مرحمت را سر بدواند ولی مطمئن بود که می‌رود و این بار از خود امام خمینی حکم می‌آورد. گفت اسمش را نوشتند و مرحمت بالازاده رفت در لیست بسیجیان لشکر ۳۱ عاشورا.

روضه حضرت قاسم (ع)
محرم ۱۴۰۳

از رهبری خرج نکنیم!

طرفداران جلیلی می گویند چون رهبری گفته به کسی رای بدهید که از « ظرفیت» ها استفاده کند ( تکیه کلام جلیلی) پس رهبری کد را داده و حجت را تمام کرده که به جلیلی رای بدهیم! 

طرفداران قالیباف هم می گویند اشاره رهبری به توان اجرایی فقط یک مرجع دارد و آن هم قالیباف است . 

حتی عباس عبدی هم در یک توییت- و احتمالا در پاسخی مطایبه آمیز به این واکنش ها- گفتگویش را با کسی نقل کرده که از این کارشناس سیاسی درباره رای رهبری بر اساس سخنرانی غدیر پرسیده و عبدی جواب داده تاکید رهبری بر مشارکت یعنی چه؟ رای به چه کسی جز پزشکیان افزایش مشارکت را به دنبال دارد؟! 

 هر چند رهبری یک رای بیشتر ندارد و طبیعتا آن را به یکی از این نامزدهای حاضر خواهند داد اما هیچکدام از این برداشت ها به تنهایی درست نیست. چرا که بارها از زبان ایشان شنیده ایم که هیچکس از رای ایشان پیش از به صندوق انداختن آگاه نیست. بنابراین خرج کردن از رای رهبری در شرایطی که این رای برای نزدیکان ایشان هم معلوم نیست چیزی جز نوعی تبلیغات برای نامزد مطلوب خود نیست که از نظر قانونی نیز جایز نخواهد بود. 

لذا می توان گفت بهره گیری از دیدگاه رهبری صرفا تا جایی که به ویژگی های مطرح شده  توسط ایشان  درباره رییس جمهور  (نه مصادیق) اشاره دارد درست است و هر شخص معتقدی میتواند بر اساس نگرش شخصی، این ویژگی ها را به یکی از نامزدها  تطبیق دهد اما نمی تواند از زبان رهبری  چنین القا نماید که ایشان نظرش فلانی است. 

ابوذر عالی، گروه سیاسی الف