مدیرالنفیسه

  • خانه 
  • In the name of Allah the merciful and the compassionate 
  • تماس  
  • ورود 

«جهاد تبیین» و بودجه‌های بی‌نام و نشان؛ "میلیارد تومان‌"هایی که هدر نمی‌رود

21 اسفند 1400 توسط مدیر النفیسه

«جهاد تبیین» و بودجه‌های بی‌نام و نشان؛ “میلیارد تومان‌"هایی که هدر نمی‌رود

    انتقاد صریح مقام معظم رهبری از تخصیص بودجۀ هنگفت به «جهاد تبیین» نشان می‌دهد پول‌زدگی چنان به لایه‌های محتلف جامعه رسوخ کرده که نمایندگان مجلس انقلابی هم تصور می‌کنند اگر به هر موضوعی پولی اختصاص دهند مشکل حل می‌شود یا هر بحثی که مطرح می‌شود از جیب ملت باید به آن بودجه اختصاص دهند!

   آیت‌الله خامنه‌ای اما صبح پنج‌شنبه 19 اسفند 1400 در دیدار با اعضای مجلس خبرگان رهبری گفتند: «طبیعت این کار یک طبیعت غلطی است که یک بودجۀ سنگینی را بگذارند به عنوان جهاد تبیین. بودجه‌های بی‌ نام و نشانی از این قبیل غالبا به هدر می‌رود و به جایی نمی‌رسد.»

   بلافاصله پس از آن هم رحیم زارع سخن‌گوی کمیسیون تلفیق لایحه بودجه ۱۴۰۱ اعلام کرد: «‌مجلس، بودجه‌ای را که به جهاد تبیین اختصاص داده شده حذف خواهد کرد و این رقم صرف حوزه کسب و کار و معیشت مردم و حوزه‌های فرهنگی خواهد شد تا دستاورد‌های خوبی برای کشور به ارمغان آورد.»


  به بیان دیگر حتما باید رهبری اشاره می‌کرد تا این نماینده متوجه شود وقتی دلار 4200 تومانی روغن و تخم مرغ ر‌ا برمی‌دارند نمی‌شود پول آن را جای دیگری صرف کنند که هیچ ربطی به اقتصاد و تولید و معیشت ندارد و اگر هم بحث تبلیغات است،  سازمان تبلیغات و صدا‌و‌سیما و حوزه‌ها مگر بودجه ندارند؟ خوب، بخشی از همان را صرف جهاد تبیین کنند. اصلا سرفصل جهاد تبیین اختصاص دهند. بودجه جدا نمی‌خواهد که!


   واقعیت این است که شماری از نمایندگان مجلس که در دورۀ جدید فاقد هر گونه تجربۀ قانون‌گذاری یا کار اجرایی هستند و منابع را نامحدود تصور کرده‌اند گمان کرده‌اند کار آنها تنها اختصاص بودجه به سازمان‌های مختلف است و در کشوری که دچار کسری بودجه است و رییس مجلس خبرگان رهبری آن اعلام می‌کند سیر کردن هر شکم گرسنه معجزه است ناگهان عددی بزرگ  به جهاد تبیین اختصاص می‌دهند. 

    لابد قصد داشتند با این بودجه ابتدا همایش بگذارند تا توضیح دهند اصلا جهاد تببین یعنی چه. قبل آن البته باید دبیرخانه درست کنند تا مقالات دریافتی را در قالب کتاب منتشر کنند و لابد یک بیناد هم درست کنند و برای آن هیأت امنا هم بگذارند و قس علی هذا و چون جا ندارد از بنیاد مستضعفان هم لابد یک ملک مصادره‌ای در منطقۀ خوش آب‌و‌هوا بگیرند و به اسم تبیین پول هدر دهند و اگر هم میل نمی‌کنند حیف کنند و خوش بختانه رهبری در همین ابتدا جلوی این کارهای بودجه هدر‌دِه را گرفتند.

 
   روزی که رییس اتاق بازرگانی ایران در توصیف برخی از نمایندگان مجلس از لفظ «خالی» استفاده کرد نایب رییس مجلس این سخن را «گنده‌تر از دهان او» دانست و انگار آقای شافعی مرتکب ذنب لایغفر شده و اگر شورای نگهبان ده ها نماینده را ناصالح بداند و رد صلاحیت کند عیب ندارد اما اگر رییس اتاق دربارۀ برخی بگوید خالی‌اند خلاف است حال آن که نظری بود دربارۀ نمایندگانی که غالبا بی‌رقابت واقعی و بعضا با آرای 15 یا 25 هزار به پارلمان راه یافته‌اند و اتفاقا گفتار و رفتارشان نشان می‌دهد واقعا نسبت به بسیاری از امور «خالی‌الذهن» هستند. اگر نبودند می فهمیدند تبیین، بودجه نمی‌خواهد.

   تصویب بودجه برای امری چون «جهاد تبیین» احتمالا به خاطر آن بوده که معنی آن را نفهمیدند یا پنداشتند مانند جهاد سازندگی است و بعید هم نبود یک طرح ارایه دهند و مثلا نام وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را به وزارت ارشاد و جهاد تببین تغییر دهند یا کارهای دیگری از این دست.

   ناخرسندی رهبری یادآور واکنش مرحوم امام به پاسخ گورباچف به نامۀ ایشان در اواخر سال 67 است. رهبر فقید انقلاب فراتر از سیاست و حتی دین و مذهب و با نگاه عرفانی رهبر شوروی سابق را به عالم ماورا فراخوانده و از محی الدین ابن‌عربی و صدر المتألهین یاد کرده بودند ولی ادوارد شوارد نادزه وزیر خارجۀ وقت اتحاد شوروی پیامی دربارۀ روابط دو کشور آورد.

 * امام اما برمی خیزد و می گوید: « اصلا نفهمیدند من چه گفتم. من می‌خواستم دریچه‌های دیگری به روی ایشان باز کنم ولی متوجه نشدند.»*

   حالا حکایت نمایندگان مجلس است. برای امور معنوی هم بودجه تخصیص می‌دهند. بی آن که به روح مطلب توجه کنند و بدانند با این پول که هدر می‌دهند شکم چند گرسنه را می‌توان سیر کرد.

 

   نکتۀ مهم در سخنان رهبری تأکید بر این است که «غالبا این بودجه‌ها هدر می‌رود» و راست‌تر از این واقعیت، واقعا چه و جالب این که بلافاصله سخن‌گوی کمیسیون تلفیق هم اعلام می‌کند این بودجه حذف و صرف کسب و کار و معیشت مردم می‌شود و این یعنی از همین حوزه‌ها می‌خواستند اختصاص دهند.

 

   تأسف بارتر این که از خیلی از همین تصویب کننده ها اگر بپرسید «جهاد تبیین» یعنی چه پاسخ دقیقی ندارند یا یک کلیشه را تکرار می‌کنند.

   به این بهانه می‌توان به انفعال رییس مجلس انقلابی هم اشاره کرد که از این فضاها کاملا دور است و ذهن او درگیر موضوعات دیگر است و اگر نبود باید یادآور می شد منظور اختصاص بودجه نیست و کار به این جا نمی‌کشید. 

   تعبیر «بودجه‌های بی‌نام و نشان» جای توجیه در زمینه‌های دیگر را هم باقی نمی‌گذارد. بودجه ای را به جایی اختصاص می‌دهند و هر سال به میزان تورم بر آن می‌افزایند در حالی که بودجۀ عملیاتی یا صفر کاری به سال قبل ندارد و بر اساس پروژۀ تعریف شده بودجه اختصاص می‌دهند.

   بدفهمی و کارهای نمایشی را در مواردی چون نصب پلاکارد دربارۀ شعار سال هم شاهدیم. تا رهبری نام و عنوان سال جدید را اعلام می‌کنند با صرف هزینه‌های بسیار آن شعار را بر سر در هر اداره نصب می‌کنند حال آن که قرار بوده نصب‌العین برنامه‌ها شود.

    بودجه یا برگرفته از پول نفت است که متعلق به نسل‌های بعد هم هست. یا حاصل درآمد مالیاتی که قطعا پرداخت‌کنندگان راضی به این گونه خاصه خرجی‌ها نیستند. یا ناشی از فروش اموال دولتی یا از اموال و دارایی‌های فروش رفته یا استقراض از بانک مرکزی و تحمیل تورم بیشتر به مردم. این پول‌ها را که نمی‌توان صرف اموری چون جهاد تبیین کرد.

   همین دو سه روز قبل از یک روحانی پرسیدم چرا بابت منبر خود وجهی دریافت نمی‌کرده و پاسخ داد: مگر در منبر چه می‌گفتم؟ جز امر به معروف و نهی از منکر؟ انجام کار واجب که دستمزد نمی‌خواهد. حالا به جهادگران تبیین می‌توان گفت اگر این کار را بر خود فرض می‌دانید تصویب بودجه دیگر چه ضرورتی داشت؟ بابت «جهاد» که پول نمی‌گیرند!

   شاید گفته شود رهبری تشر زد و قضیه تمام شده اما بودجه‌هایی دیگر هم هدر می‌رود و توجیه کار فرهنگی و انقلابی برای دریافت بودجه برداشته شده است.

 این کارها نه فرهنگ است نه ایدیولوژِی حتی و نه البته دیانت. نان‌دانی‌هایی است که درِ آنها را باید تخته کرد.

   سهراب سپهری می‌گوید: «جای مردان سیاست، بنشانید درخت/ تا هوا تازه شود». (بدبختی این است که برخی از این جماعت مرد سیاست هم نیستند!)

  به همین سیاق می‌توان گفت بودجه‌های بی نام و نشان را که به تعبیر صریح رهبری «غالبا هدر می‌رود» به شکم‌هایی اختصاص دهید که به گفتۀ آقای جنتی گرسنه‌اند.

   نه که تبیین نکنید. بکنید اما از جیب مبارک خودتان و با بضاعت سیاسی و اعتقادی و انقلابی‌تان. این که دیگر پول نمی‌خواهد. جهاد این است. نه این که از جیب ملت هزینه کنید. اتفاقا حالا باید دید که بدون بودجه چند مَرده حلاج‌اند و «خالی» اند یا پُر؟

 
 عصر ایران؛ مهرداد خدیر
 

 نظر دهید »

کدام وحدت و کدام اصول؟

25 بهمن 1398 توسط مدیر النفیسه

? کدام وحدت و کدام اصول؟

?پرسش‌های زیادی از ناحیه مومنین مطرح می‌شود که منظور از وحدت چیست و وحدت حول چه اصولی صحیح است؟ بهترین پاسخ‌ها را رهبر انقلاب #امام_خامنه_ای به این سوال داده‌اند.

?ایشان در تاریخ 31/5/1389 می‌گویند:
“وحدت هم که ما گفتیم منظور من اتحاد بر مبنای اصول است. بنابراین وحدت با کیست؟ با آن کسی که این اصول را قبول دارد. به همان اندازه‌ای که اصول را قبول دارند، به همان اندازه ما با هم مرتبط و متصلیم؛ این میشود ولایت بین مؤمنین. آن کسی که اصول را قبول ندارد، نشان میدهد که اصول را قبول ندارد یا تصریح میکند که اصول را قبول ندارد، او قهراً از این دائره خارج است. بنابراین با این تفصیل و توضیحی که عرض شد، هم طرفدار وحدتیم، هم طرفدار خلوصیم"..

?حالا طبق کدام شاخصه‌ها و اصول؟ مهم‌ترین اصول و شاخصه‌های اصولگرایی از نظر رهبر انقلاب چیست؟ ایشان در تاریخ 6/6/1385 مهم‌ترین اصول و شاخص‌های اصولگرایی را معرفی می‌کنند:
1⃣ عدالتخواهی و عدالت‏‌گستری
2⃣ فسادستیزی، سلامت اعتقادی و اخلاقیِ مسئولان کشور
3⃣ ساده‏ زیستی و مردم‏‌گرایی
4⃣ تواضع و نغلتیدن در گرداب غرور
5⃣ اجتناب از اسراف و ریخت‏وپاش
6⃣ خردگرایی و تدبیر و حکمت در تصمیم‏ گیری و عمل
7⃣ مسئولیت‏‌پذیری و پاسخگویی
8⃣ اهتمام به علم و پیشرفت علمی
9⃣ سعه‏‌ی صدر و تحمل مخالف
? اجتناب از هواهای نفس
1⃣1⃣ شایسته‏‌سالاری، نظارت بر عملکرد زیر مجموعه
2⃣1⃣ تلاش بی‏‌وقفه برای این خدمات
3⃣1⃣ قانون‏گرایی
4⃣1⃣ شجاعت و قاطعیت در بیان و اعمال آنچه که حق است
5⃣1⃣ انس با خدا، قرآن و استمداد دائمی از خدا


?حالا همه کسانی که دنبال وحدت و تاکید بر شاخصه‌ها و اصول هستند، راه برایشان روشن شده و مجموعه‌ها و افراد را با این سنجه‌ها بنسجند نه بر مبنای تعصبات حزبی و دعواهای اصولگرایی اصلاح‌طلبی!
#انتخابات_98
#انتخابات_مجلس

✅ داود مدرسی یان

 نظر دهید »

دفاع غلط از حجاب

28 خرداد 1398 توسط مدیر النفیسه

دفاع غلط از حجاب


این روزها که در غیاب «فرهنگ»، «غریزۀ» سرکش در حال ترک تازی است، گویا بیان ضرورت‌ حجاب در سبک زندگی مؤمنانه و نیکی‌ها دینوی و اُخروی آن کمتر ثمربخش است.


در این اوضاع نابسامان اجتماعی، بعضی ظاهربینان و ناآگاهان برای نهی از منکر و دفاع از حجاب، با تفکیک «دین» و «قانون» (مؤمن و قانون‌مدار) این‌گونه استدلال می‌کنند که «حجاب، قانون کشور است و قانون هم باید رعایت شود»، و نمی‌دانند چه اعتراف دردناکی می‌کنند.


این گروه به‌نادرستی تصوّر می‌کنند به دموکراتیک‌ترین شیوه مدافع و مُبلّغ «حجاب» هستند؛ «اگر شریعت‌مدار نیستید، قانون‌مدار باشید». اما باید به این‌ها هشدار داد که لطفاً در دفاع از حجاب به «قانون» پناه نبرید. چنین دفاعی پیش‌فرض‌ها و معنانی ناخوشایندی دارد: 
الف) حجاب قانون است، احتمالاً یعنی «حجاب» به‌عنوان یک شیوۀ پوشش که ریشۀ دینی دارد، دیگر «هنجار» و قاعده‌ای نیست که بیشتر مردمان از آن پیروی کنند و در نتیجه، اعضای جامعه (نه حکومت) فرد/افراد متخطّی را مجازات نمی‌کنند.
به بیان دیگر، حجاب دیگر امر نهادینۀ درونی نیست که هر کسی «خود» آن‌را رعایت کند، بلکه مجازاتِ حکومتی ضامن اجرای آن است. بدیهی است که حکمرانی پلیسی-قضایی هم نه مطلوب است و نه میسّر.
ب) تمامی شهروندانی که به قانون احترام می‌گذارند و به آن عمل می‌کنند، ضرورتاً باورمندانه این کار را نمی‌کنند و ممکن است بدون اعتقاد عمیق به قانون، مجری آن باشند. برای نمونه، قرار است رانندگان کمربند ایمنی خودرو را ببندند؛ چه به ضرورت بستن آن معتقد باشند و چه نباشند. اما آیا دربارۀ حجاب هم می‌توان به همین میزان بسنده کرد و از شهروندان، مانند بانوان گردشگران خارجی خواست به حکم قوانین ایران حجاب را رعایت کنند؟ 
حجابی که صرفاً به حکم قانون، و نه اعتقاد عمیق قلبی مراعات شود، کالبدی بی‌روح، ناقص، بی‌اثر و اداست. در این صورت احتمالاً با شهروندانی مواجه می‌شویم که حتی اگر چادر بر سر بیندازند، به گفتۀ امام جمعۀ مشهد در ماه رمضان (نهم خردادماه / بیست‌ودومین جلسۀ تفسیر سورۀ احزاب)، می‌شوند «چادری‌های بی‌عفت!»: «الآن بی‌عفتی در بین خانم‌های باحجاب ما رایج است، حجاب دارد اما عفّت ندارد، با مرد نامحرم دل می‌دهد قلوه می‌گیرد! این‌ها همه حرام و بی‌عفّتی است، ولو چادر به‌سر داشته باشد».
ج) قوانین موضوعه محترم و لازم‌الاجرا هستند، اما لایتغیّر نیستند (حتی قانون اساسی) و با رعایت ضوابطی، می‌توان بازنگری و دگرگون‌شان کرد.
تأکید بر وجه قانونی حجاب و تکرار این‌که «حجاب قانون است» و «اگر به آموزه‌های اسلام باور ندارید، به قانون احترام بگذارید» خواسته یا ناخواسته مخاطب‌ (فردی که مقیّد به ظواهر شرعی نیست) را به‌سمت تغییر قانون سوق می‌دهد؛ اقدامی که می‌تواند بسیار پُرهزینه باشد و شهروندان را مقابل حاکمان قرار دهد. بی‌بیان دیگر، «حجاب قانون است»، و «قانون قابل تغییر است»دو روی یک سکّه‌اند.
خلاصه، به قول استاد «رضا داوری اردکانی» اگر وضعی پیش آید که مردم بدی، جرم و گناه را عادی تلقّی کنند، با هیچ قانونی نمی‌توان از بدی، شر و جرم جلوگیری کرد: «جامعۀ فاسد با وضع قانون اصلاح نمی‌شود، چنان‌که جامعۀ صالح، چندان نیازی به وضع قوانین ندارد».

رضا دانشمندی

 2 نظر

واکنش کدخدایی به اختلاف نظر لاریجانی و مجمع مجمع تشخیص مصلحت نظام درباره CFT

15 آبان 1397 توسط مدیر النفیسه



سخنگوی شورای نگهبان توضیحاتی درباره اختلاف نظر لاریجانی و مجمع تشخیص مصلحت نظام درباره CFT مطرح کرد.

 عباسعلی کدخدایی سخنگوی شورای نگهبان در گفت‌وگو با رادیو تهران درباره نامه رئیس مجلس به شورای نگهبان درباره بررسی نکردن اشکالات مجمع تشخیص مصلحت نظام درباره لایحه کنوانسیون CFT به دلیل اعلام نظر پس از مهلت 20 روزه در شورای نگهبان، گفت: شورای نگهبان نظراتش درباره تمامی طرح‌ها، لوایح و مصوبات مجلس را طبق قانون اساسی ظرف 20 روز بررسی و برای مجلس ارسال می‌کند که این روند نسبت به مصوبه مجلس درباره الحاق ایران به کنوانسیون “CFT" نیز در شورای نگهبان طی شده است.

وی اضافه کرد: مجمع تشخیص مصلحت نظام و هیئت عالی نظارت طبق ابلاغیه‌ای که دارند و وظایفی که به عهده‌شان نهاده شده است، نظراتشان درباره مصوبات مجلس را ارسال می‌کنند. ما هم در شورای نگهبان، نظرات مجمع تشخیص را طبق بند 2 اصل 110 قانون اساسی برای مجلس ارسال می‌کنیم.

قائم‌ مقام دبیر شورای نگهبان با تأکید بر اینکه در آیین‌نامه‌ مجمع تشخیص مصلحت نظام زمان مشخصی برای اعلام نظر تعیین نشده است، اظهار داشت: البته این یک امر اختلافی است، دوستان ما در مجلس معتقد هستند که باید ظرف 20 روزی که شورای نگهبان اعلام نظر می‌کند، این نظرات ارسال شود، از طرفی دوستان در مجمع تشخیص هم نظرشان این است که، زمانی که لایحه در رفت و برگشت بین شورای نگهبان و مجلس است، این امکان وجود دارد که در مجمع نیز بررسی شود، البته این بحث اختلافی است که انشاء‌الله امیدواریم که یک راهکار روشنی برای آن تعیین و اعلام شود.

کدخدایی در پاسخ به این سؤال که مسئله اختلافی بین مجلس و مجمع تشخیص درباره اعلام نظر پیرامون مصوبات قوه‌مقننه باید در کجا تفسیر شود؟، گفت: البته اگر نیاز به تفسیر قانون اساسی و اصول 110 و 112 قانون اساسی باشد، طبیعتا شورای نگهبان باید این تفسیر را انجام دهد، در غیر این صورت، اگر آیین‌نامه‌ مجمع هم روشن‌کننده کار باشد و این مسئله را تعیین کند، آیین‌نامه مجمع تشخیص هم می‌تواند در این مطلب ورود کند.

وی همچنین در پاسخ به سؤالی درباره اینکه برخی گفتند با توجه به 20 ایراد شورای نگهبان نسبت به لایحه CFT، به منظور این است که عملا امکان تصویب آن وجود ندارد و حتما مجلس باید بعضی از موارد را تغییر دهد تا مغایرت‌ها با شرع و قانون اساسی رفع شود، نظر شما در این باره چیست؟، افزود: اگر بخواهیم به صورت کلی تقسیم‌بندی کنیم. دو بخش مصوبه داریم که در شورای نگهبان بررسی می‌شود، نخست، مصوباتی است که مجلس در ابتدا به آن ورود می‌کند و طرح یا لایحه‌ای است که در دولت و مجلس تدوین می‌شود و سپس  به صورت مصوبه به شورای نگهبان می‌آید. در این باره مجلس اختیار دارد که در همه حوزه‌ها ورود کند. اگر ایرادی هم وجود داشته باشد، مجلس باید آنها را اصلاح کند.

سخنگوی شورای نگهبان به تشریح دسته دوم مصوبات مجلس اشاره و تأکید کرد: بخشی از مصوبات شامل موافقت‌نامه‌ها، معاهدات و کنوانسیون‌هاست که طبیعتا مجلس یا دولت نمی‌توانند در محتوای این کنوانسیون‌ها ورود کنند، اما می‌توانند با حق شرط‌هایی نظرات خودشان را نسبت به آن معاهده، موافقت‌نامه و یا کنوانسیون اعلام کنند.

کدخدایی اضافه کرد: آنچه که در رابطه با لایحه CFT مطرح شده است، 8 حق شرط را مجلس در این زمینه قرار داده بود، عمده ایرادات هم مربوط به این حق شرط‌هایی است که با نگاه به محتوای این کنوانسیون وضع شده است، البته طبیعتا اگر محتوا مشکلی نداشته باشد، حق شرط هم می‌تواند مسئله را به‌گونه‌ای حل کند؛ خوشبختانه با توجه به ظرفیت‌های قانون اساسی، بُن‌بستی در اینگونه مسائل نخواهیم داشت.

وی با بیان اینکه مجلس می‌تواند نظرات خودش را در حوزه حق شرط‌های لایحه CFT را  براساس ایراداتی که شورای نگهبان وارد کرده است، اصلاح کند، تصریح کرد: نهایتا اگر لازم شد، مجمع تشخیص مصلحت نظام طبق اصل 112 قانون اساسی می‌تواند به آن ورود کند  اگر مصلحت به الحاق چنین کنوانسیونی یا معاهده‌ای لازم باشد، از طُرق دیگر امکان این امر وجود دارد.

2929

 2 نظر

ذوق‌زدگی مردم کانادا از قانونی شدن خرید و فروش ماری‌جوآنا

27 مهر 1397 توسط مدیر النفیسه

دولت کانادا از سه شنبه گذشته خرید و فروش ماری‌جوآنا را برای مصارف تفریحی قانونی اعلام کرده است؛ قانونی کردن ماری‌جوآنا یکی از وعده های انتخاباتی جاستین ترودو، نخست وزیر بود که گفته بود هدفش از این اقدام توقف سود سرشاری است که نصیب جنایات سازمان یافته می شود.

کانادا پس از اروگوئه، دومین کشور جهان است که خرید و فروش ماری‌جوانا در آن قانونی می‌شود. با این حال شکل اجرای این قانون در مناطق مختلف این کشور پهناور متفاوت است. در برخی استان‌ها تنها فروشگاه‌های تحت نظارت دولت محلی امکان فروش قانونی این ماده مخدر را دارند.

153994257818-10-19-11173617.jpg

153994257818-10-19-1115438.jpg

153994257818-10-19-1115276.jpg

 نظر دهید »
  • 1
  • 2
خرداد 1404
شن یک دو سه چهار پنج جم
 <   >
          1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31            

مدیرالنفیسه

  • خانه
  • اخیر
  • آرشیوها
  • موضوعات
  • آخرین نظرات

جستجو

موضوعات

  • همه
  • اجتماعی
  • احکام
  • امام خمینی
  • امام زمان (عج)
  • ایام مذهبی و ملی و مناسبتی
  • بارداری
  • بدون موضوع
    • نهج البلاغه
  • بهداشتی
  • تاریخی
  • تربیت کودک
  • تربیتی
  • تغذیه
  • حدیث
    • تربیتی
  • حکایت
  • خانه داری
  • خانواده
  • خانواده
  • سیاسی
  • سیره وسخنان بزرگان
  • شبهات
  • شهدا
  • طنز
  • طنز
  • عصر بخیر
  • فن بیان
  • قانون
  • قرآن
  • متن ادبی
  • مقام معظم رهبری
  • نشر کتاب
  • همسرانه
  • یک صفحه کتاب

فیدهای XML

  • RSS 2.0: مطالب, نظرات
  • Atom: مطالب, نظرات
  • RDF: مطالب, نظرات
  • RSS 0.92: مطالب, نظرات
  • _sitemap: مطالب, نظرات
RSS چیست؟

کاربران آنلاین

  • زفاک
  • یک منتظر

رتبه

  • رتبه کشوری دیروز: 17
  • رتبه مدرسه دیروز: 1
  • رتبه کشوری 5 روز گذشته: 36
  • رتبه مدرسه 5 روز گذشته: 1
  • رتبه 90 روز گذشته: 32
  • رتبه مدرسه 90 روز گذشته: 1
  • کوثربلاگ سرویس وبلاگ نویسی بانوان
  • تماس