مدیرالنفیسه

بزرگترین اکتشاف برای من این بود که فهمیدم فرزندم یک مهمان است در خانه ام و روزی از خانه ام می رود. روزها با سرعت عجیبی میگذرد و او به زودی از من جدا میشود…

به خودم گفتم: کدام مهمتر است؟ نظم خانه یا اینکه فرزندم به خوبی از من یاد کند؟ کدام مهمتر است.خانه یا اخلاق و روحیه و حسن تربیت فرزندم؟ این باعث شد اولویتم را تغییر دهم، بعد از این مهمترین چیز نزد من آرامش خاطر من و اوست….شروع کردم به پیاده کردن نقشه ام، و طبعا مجموعه کمی از قوانین مهم را انتخاب کردم و خود را ملزم به اجرای آنها دانستم و مابقی چیزها را بدون هیچ قید و شرطی رها کردم. از عصبی شدن و داد و فریاد زدن کم کردم و به آرامش رسیدم..از وسواس هایم گذشتم و به خانه ای راضی شدم که مقداری بهم ریخته و نامنظم است و کمی شلختگی در آن به چشم می خورد …..

اما………فرزندی را تحویل گرفتم که آرامش دارد و از من وخشم هایم نمی نالد و رابطه ای قوی و زیبا بین ما حاکم گشته است…..چون می دانم……
او مهمان زودگذر خانه من است.
کودک عزیزم امیدوارم مهمانی خانه من زیباترین مهمانی زندگیت باشد.

می خواهی برای صلح در جهان، بزرگ ترین گام را برداری؟
هم اکنون به خانه برو
با خانواده ات مهربان تر باش!

همه‌ی ما مشغله داریم، اما دلیل نمی‌شود با همدم‌مان تماس نگیریم یا به او پیامک نفرستیم، و نشان‌ندهیم نگران او هستیم. همه‌ی زوج های شاد این کار را انجام می‌دهند.

دیدن نعمتهــای زندگی
جلوی خیلی از اختلافاتو میگیره.

سردی عاطفی بین اغلب همسران؛

?بخاطر تمرکز روی عیبِ همدیگه
و غرزدنِ مداوم؛
بجای شکرنعمت و ندیدگرفتن نواقصه!