مدیرالنفیسه

#همسرانه
هفت عادت سازنده همسران مهرورز:

1_ گوش سپردن
2_ حمایت
3_ تشویق
4_ احترام
5_ اعتماد
6_ پذیرش
7_ گفتگوی بر سر اختلافات نه جرو بحث

بنویس آرزویی را که حق الهی توست
آرزوها و چیزهایی را که دوست دارید یادداشت کنید…
خلقت هستی هرگز چیزی را از قلم نخواهد انداخت..
آرزوی شما در بهترین مکان و بهترین زمان برآورده خواهد شد..
مسیر برای شما بازخواهد شد..
آنچه که باید بدانید بر شما آشکار خواهد شد…
به زندگی خویش بنگر چیزهایی را خواهی دید که روزی آرزویش را داشتی..وشاید آگاه نباشی که روزی آرزویت بوده …
به همسری نگاه کن‌که روزی آرزویت بود..
به کاری که شاید حسرتش را می داشتی …
اما این نکته را فراموش نکن…
همیشه آرزوی حقیقی و الهی را طلب کن…
خیلی آرزوها هستند که تو می خواستی ولی هم اکنون شاید از آنها ناراضی باشی..

پس بنویس آرزویی را که حق الهی توست

#پندانه

✅"همسر فرعون” تصمیم گرفت که عوض شود و شُد یکی از زنان والای بهشتی….

⭕️پسر نوح تصمیمی برای عوض شدن
نداشت…… غرق شد و شُد درس عبرتی
برای آیندگان…

✅اولی همسر یک طغیانگر بود
و دومی پسر یک پیامبر…!!!

برای عوض شدن هیچ بهانه ای قابل قبول نیست!

این خودت هستی که تصمیم
می گیری تا عوض شوی…

تا عمر داریم باید انتخاب کنیم،

با پایانش دیگر دیر شده و بی‌فایده خواهد شد….

#پندانه
خاطره ای از ….
? ما یه روز تصمیم گرفتیم با چندتا از دوستای پدرم به مدت پنج روز بریم سفر،
بعد از کلی برنامه ریزی وسیله هارو جمع و جور کردیم و حدود ساعت سه بعد از ظهر زدیم به راه، چند ساعتی توی مسیر بودیم که یکدفعه مامانم گفت فکر کنم وقتی کتریِ آبِ جوش رو از روی گاز برداشتم زیر گاز رو خاموش نکردم و باز مونده،
همه ی مارو نگران کرد با این حرف
بابام گفت به احتمال زیاد اشتباه میکنی، بد به دلت راه نده، اما فقط گفت به احتمال زیاد و مطمئن نبود!
حتی وقتی مادرم ازش پرسید بعد از اینکه سیگارت رو کشیدی پنجره ی آشپزخونه رو بستی یا نه حرفی نزد.
مادرم همش دلشوره داشت ، میگفت اگه شعله روشن مونده باشه چی؟ اگه باد بزنه و شعله رو خاموش کنه ، اگه یموقع گاز قطع بشه و دوباره وصل بشه و شیر گاز باز مونده باشه ساختمون میره رو هوا،
خلاصه نگرانی پشت نگرانی
همگی دلشوره گرفتیم و نمیتونستیم از مسیر لذت ببریم که بالاخره یه جا بابام فرمون رو کج کرد و دور زد و برگشتیم به طرف خونه،
رفتیم و دیدیم بله، شیر گاز رو نبسته بودیم و احتمال انفجار و هر اتفاق دیگه ای وجود داشته.
وقتی برگشتیم خونه دیگه شب شده بود و خسته بودیم و تصمیم گرفتیم فردا صبح دوباره راه بیفتیم بریم.
پنج روزمون شد چهار روز و یک روزمون رو از دست دادیم اما باقی اون چهار روز رو لذت بردیم، بدون هیچ فکری و با خیال راحت خوش گذروندیم.
حالا فکر کن اگه برنگشته بودیم خونه و مسیر رو ادامه میدادیم و میرفتیم چه اتفاقی میفتاد؟
شایدم هیچ اتفاقی نمیفتاد اما همش فکرمون درگیر بود، نصف ذهنمون مشغولِ اون شعله ی گاز بود که نبسته بودیم. احتمال انفجار، احتمال آتش سوزی و هزار یک احتمال دیگه که راحتمون نمیذاشت.
درسته که همش احتمال بود، اما همین احتمالات و درگیری ذهنی باعث میشد از لحظاتی که توی سفر بودیم لذت نبریم.
جالب اینکه وقتی رسیدیم اونجا یکی از دوستای پدرم گفت منم فکر کنم درِ خونه رو قفل نکردم و همه ی خانواده شون تا پایان سفر نگران بودن که نکنه دزد خونشون رو بزنه و مدام فکرشون درگیر بود.
میدونی خیلی از آدمای این شهر یه درِ نبسته، یه شیرِ گازی که باز مونده توی گذشته شون دارن که رهاشون نمیکنه
و نمیتونن با فکر آزاد زندگی کنن!
یه گذشته ای که همیشه، حتی توی بهترین لحظات عمرشون اونارو به فکر فرو میبره.
یه گذشته ای که با خودشون تموم نکردن و هیچ وقت راحتشون نمیذاره، یه دری که باز مونده و برنگشتن قفلش کنن!