مدیرالنفیسه

دعای کودکان از کتاب سومین جشنواره بین‌المللی “دستهای کوچک دعا”

خدایا مهدکودک از خانه ما آنقدر دور باشد که هر چه برویم، نرسیم. بعد با مامان و کیف صبحانه برگردیم خانه. پاهای من هم یک دعا دارند آنها کفش پاشنه بلند تلق تلوقی می‌خوان دعا می‌کنند بزرگ شوند که قدشان دراز شود!
(باران خوارزمیان / 4 ساله)

خدایا! برام یک عروسک بده. خدایا! برای داداشم یک ماشین پلیس بده!
(محمد حسین اوستادی / 7 ساله)

خدایا! من دعا می‌کنم که گاو باشم! و شیر بدهم تا از شیر، کره، پنیر و ماست برای خوراک مردم بسازم!
(سالار یوسفی / 11 ساله)

خدای قشنگ سلام! خدایا چرا حیوانات درس نمی‌خوانند اما ما باید هر روز درس بخوانیم؟ در سال جدید دعا میکنم آنها درس بخوانند و ما مثل آنها استراحت کنیم!
(نیشتمان وازه / 10 ساله)

خدای عزیزم! سلام. من پارسال با دوستم در خونه‌ها را می‌زدیم و فرار می‌کردیم. خدایا منو ببخش و اگه مُردم بخاطر این کار منو به جهنم نبر چون من امسال دیگه این کار رو نمی‌کنم!
(هدیه مصدری / 12 ساله)

خدایا! دست شما درد نکند
ما شما را خیلی دوست داریم!
(مینا امیری / 8 ساله)

اگر فرزندتان از کسانی است که وقتی نکته ای را تذکر می دهید برآشفته می شود و برای پاسخگویی به شما و دفاع متعصبانه از خویش به هر دری می کوبد، باز هم برای تذکر به او از قالب نوشتار استفاده کنید. نامه در خلوت خوانده می شود .
در هنگام مطالعه نامه کسی در مقابل او نیست که بخواهد با او بحث کند ؛ در نتیجه فرصت مناسب تری برای تامل بر روی مطالبی که شما به او تذکر داده اید، دارد.

تنبیه کودک سه شرط دارد

1-تنبیه نباید دائمی باشد چون اثرخود را ازدست میدهد

2-کودکان بایدانقدر ازپدرمادر احساس خوب داشته باشند که سی ثانیه اخم برایش سخت باشد واثرخودرابگذارد

3. درحیطه مهارت اجازه دهیم اشتباه کنند و نتیجه اشتباه خود راببینند .البته درصورتی که خطرزیادی نداشته باشد. مثلا اگه 6 تاشکلات به او دادیم دوتا صبح دوتا ظهر ودوتاشب بخورد.اگه همه راصبح خورد جزایش این است که دیگرتا شب شکلات ندارد. سرزنش دراینجا جایی ندارد.
تنبیه برای تخلیه عصبانیت نیست

شاید خوشبختی همین باشد
که با خودت نگویی :
کاش جایِ دیگری بودم
کارِ دیگری داشتم
یک آدمِ دیگری بودم … !

آلدوس هاکسلی

مردی که شب هنگام، روی سنگ‌ها راه می‌رفت، از روی صخره‌ای لغزید و افتاد؛
زیر پایش دره بزرگی قرار داشت و مرد همان‌طور که می‌افتاد، به شاخه‌ای که از تخته سنگی آویزان بود، چنگ زد.
فریاد می‌کشید، فریادش منعکس می‌شد و به خودش باز می‌گشت.

آیا می‌توانی آن مرد و رنجش را در تمام شب تصور کنی؟

صبح روز بعد، هنگامی که خورشید دمید، به پایین نگاه کرد و خندید؛ دره‌ای در کار نبود. درست شش سانتیمتر پایین‌تر یک تخته سنگ بود.
او می‌توانست تمام شب استراحت کند و بخوابد، تخته سنگ به اندازه کافی بزرگ بود؛ اما تمام آن شب برایش همچون کابوس گذشته بود.

ترس و ترسیدن، به تو بستگی دارد که به یک شاخه بچسبی و تمام زندگی‌ات را کابوسی مبدل کنی و یا اینکه بهانه را رها کنی و روی پاهای خودت بایستی