انتقاد به معنای ذرّه بین به دست گرفتن و به دنبال عیب های همسر گشتن نیست.
هیچ دو انسانی به اندازه زن و شوهر به همدیگر نزدیک نیستند. زوجین در اصطلاح یک روح در دو بدن باید باشند. آنها به علت میزان علاقه ای که بین شاان وجود دارد، از اینکه اگر عیبی را در همسرش به او یادآور شود روابط شان دچار مشکل شود و اگر رفتاری از همسر خود را مورد سوال قرار دهند ممکن است در مدت زمان کوتاهی نیز مورد سوال قرار بگیرند، زمانی را برای بررسی ابعاد مختلف رفتاری همدیگر صرف نمی کنند.
برای از بین بردن این تفکر اشتباه، زوجین باید در ساعات پایانی شب و یا اگر فرصتی نیست یک روز در هفته برای بررسی زوایای مختلف رفتاری و گفتاری همدیگر فرصت بگذارند و از طرف مقابل خود، بخواهند که حتما نکات رفتار و گفتاری آنها را به زبان بیاورد. البته بیان آنها نیاز به شناخت موقعیت و شرایط خاص خود را دارد و در هر زمان و شرایطی نه تنها اثر وضعی نخواهد داشت بلکه ممکن است موجب اختلافات دیگر نیز شود.
انتقاد به معنای ذرّه بین به دست گرفتن و به دنبال عیب های همسر گشتن نیست. این صفت علاوه بر این که خود عیب بزرگی است، موجب می شود رابطه محبتی میان زن و شوهر از بین برود.