مدیرالنفیسه

1512484764c0ef324d22a9d0e23dbc986578159e52.mp4

روزی بهلول به حمام رفت، ولی خدمتکاران حمام به او بی اعتنایی نمودند و آن طور که باید بهلول را کیسه نزدند. با این حال بهلول وقت خروج از حمام ده دینار به اوستای حمام داد. کارگران و دلاکان حمام چون این بذل و بخشش را بدیدند، همگی پشیمان شدند که چرا نسبت به او بی اعتنایی کردند. بهلول هفته دیگر نیز به حمام رفت. ولی این بار تمام کارگران با احترام کامل او را شستشو نموده و بسیار او را احترام گذاشتند. ولی با این‌همه تلاش و احترام، بهلول به هنگام خروج فقط یک دینار به آنها داد. حمامی متغیر گردیده و با غضب پرسید؛ سبب بخشش بی‌جهت هفته قبل و رفتار امروزت چیست؟ بهلول گفت: مزد امروز حمام را هفته قبل که حمام آمده بودم پرداختم و مزد آن روز حمام را امروز می پردازم تا شما ادب شده و رعایت مشتری های خود را بکنید.

از یک جایی به بعد در زندگی چیزهایی که خیلی مهم بوده اندکمرنگ می شوند.
آنقدر کمرنگ که دیگر اصلا به نظرنمی آیند.
من در ده سالگی دیگر نگران خراب شدن هیچ اسباب بازی نشدم.
دربیست سالگی دیگر از گم شدن درخیابان نترسیدم،
دربیست و پنج سالگی نمره هیچ درسی مرا آنقدر ناراحت نکرد که اشک بریزم،
در سی سالگی قضاوتها برایم کمرنگ شد و …
خلاصه اینکه مدتهاست به دغدغه هایم می گویم: ده سال دیگر از کنارهم می گذریم بی آنکه حتی برای هم دست تکان دهیم.
[دکتر لایق]