وابستگى کودکان تک فرزند
وابستگى کودکان تک فرزند
براى قطع این وابستگى چه کنیم؟
این، مشکل جدى بسیارى از تک‌فرزندها است. براى قطع این وابستگى از راهکارهاى ذیل استفاده کنید.
? 1. پرهیز از کمک بیش از حد به فرزند: کارهاى شخصى او (مرتب کردن رخت‌خواب، مرتب کردن اتاق و…) را به خودش واگذارید.
? 2. ایجاد حس استقلال: مراقبت از او را کم کنید. اجازه دهید پول توجیبىاش را با میل و نظر خود خرج کند و برخى نیازمندىهایش را خود بخرد.
? 3. اعطاى آزادى بیشتر: آزادى بیشترى به او بدهید. اجازه دهید هم‌سالان خوب را به منزل دعوت کند و خود نیز در منزل هم‌سالان (در صورت آماده بودن شرایط و مصونیت از انحراف) حضور یابد.
? 4. ترجیح هم‌سالان بر والدین: به او اجازه دهید، گاهى دوستان خود را بر شما ترجیح دهد و در این صورت، با سخن و نگاه، او را توبیخ نکنید. والدین نمىتوانند جاى هم‌سالان را بگیرند.
? 5. جدایى موردى: زمینه حضور فرزند را در اردوهاى مدرسه فراهم سازید و اجازه دهید تعطیلات آخر هفته را جداً از شما با پدر و مادر بزرگ یا نزدیکان قابل اعتماد بگذراند.
? 6. ابراز نظر مخالف شما: زمینههاى ابراز نظر او را فراهم آورید؛ حتى اگر مخالف شما باشد و به او اجازه دهید به شما انتقاد کند و از انتقادهاى درست و به جاى او نهراسید.
? حمایت افراطى والدین از فرزندان و ندادن هیچ‌گونه استقلال و مسئولیتى به آنها، در نهایت باعث وابستگى کودک به آنها مىگردد. چنین فردى پس از ازدواج، براى ارضاى این احساس، وابستگى خود را به همسرش منتقل مىکند. این حالت اغلب در کسانى دیده مىشود که براى فرار از خانه پدر و مادر، اشتیاق زیادى به ازدواج نشان مىدهند. در نتیجه، همسر آنها نیز تحت تأثیر اشتیاق‌شان قرار مىگیرد، ولى این تصور، پس از ازدواج به خواستهها و توقعات زیاد تبدیل مىشود.
