مدیرالنفیسه

وابستگى کودکان تک فرزند

براى قطع این وابستگى چه کنیم؟

این، مشکل جدى بسیارى از تک‌فرزندها است. براى قطع این وابستگى از راهکارهاى ذیل استفاده کنید.

? 1. پرهیز از کمک بیش از حد به فرزند: کارهاى شخصى او (مرتب کردن رخت‌خواب، مرتب کردن اتاق و…) را به خودش واگذارید.

? 2. ایجاد حس استقلال: مراقبت از او را کم کنید. اجازه دهید پول توجیبى‏اش را با میل و نظر خود خرج کند و برخى نیازمندى‏هایش را خود بخرد.

? 3. اعطاى آزادى بیشتر: آزادى بیشترى به او بدهید. اجازه دهید هم‌سالان خوب را به منزل دعوت کند و خود نیز در منزل هم‌سالان (در صورت آماده بودن شرایط و مصونیت از انحراف) حضور یابد.

? 4. ترجیح هم‌سالان بر والدین: به او اجازه دهید، گاهى دوستان خود را بر شما ترجیح دهد و در این صورت، با سخن و نگاه، او را توبیخ نکنید. والدین نمى‏توانند جاى هم‌سالان را بگیرند.

? 5. جدایى موردى: زمینه حضور فرزند را در اردوهاى مدرسه فراهم سازید و اجازه دهید تعطیلات آخر هفته را جداً از شما با پدر و مادر بزرگ یا نزدیکان قابل اعتماد بگذراند.

? 6. ابراز نظر مخالف شما: زمینه‏هاى ابراز نظر او را فراهم آورید؛ حتى اگر مخالف شما باشد و به او اجازه دهید به شما انتقاد کند و از انتقادهاى درست و به جاى او نهراسید.

? حمایت افراطى والدین از فرزندان و ندادن هیچ‌گونه استقلال و مسئولیتى به آن‌ها، در نهایت باعث وابستگى کودک به آن‌ها مى‏گردد. چنین فردى پس از ازدواج، براى ارضاى این احساس، وابستگى خود را به همسرش منتقل مى‏کند. این حالت اغلب در کسانى دیده مى‏شود که براى فرار از خانه پدر و مادر، اشتیاق زیادى به ازدواج نشان مى‏دهند. در نتیجه، همسر آن‌ها نیز تحت تأثیر اشتیاق‌شان قرار مى‏گیرد، ولى این تصور، پس از ازدواج به خواسته‏ها و توقعات زیاد تبدیل مى‏شود.