مدیرالنفیسه

آیات قرآنی که دلالت بر مهدی باوری دارد

پنج یا شش آیه، در اصل اعتقاد به مهدویت ظهور دارد و نیازی به تفسیر از جانب اهل بیت (ع) نیست. در اینجا، به بعضی از آنها اشاره می‌کنیم.

«یریدون لیطفؤوا نور الله بأفواههم و الله متمّ نوره»

می‌خواهند نور خدا را با دهان‌شان خاموش کنند و حال آن که و خداوند، نور خود (اسلام) را تمام می‌کند.

این بخش از آیه، پیامی از جانب خداوند هستی بخش است که نور خود را بر سر تاسر این کره‌ی خاکی می‌گستراند. مصداق این بشارت، تا حال، واقعیّت نیافته و از آن جا که امکان ندارد، ‌خداوند خبر خلاف واقع دهد، باید روزی این نوید و بشارت صورت پذیرد. و تحقق آن، تنها، به دست امام مهدی ـ عجل الله تعالی فرجه شریف ـ است: بنابراین، این آیه، بدون نیاز به تفسیر روایی، به مطلب تصریح دارد.

«و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر أنّ الأرض یرثها عبادی الصالحون»

یقیناً، بعد از ذکر، ‌در زبور نوشتیم که بندگان صالح، زمین را به ارث می‌برند.

مراد از ارض، تمام زمین بوده و بندگان صالح، تا حال، وارث همه‌ زمین نشده‌اند. پس بایسته است که این واقعیت، در آینده، تحقق یابد و وقوع این‌ (مشیّت) جز به دست مهدی منتظر ـ عجل الله تعالی فرجه شریف، محتمل نیست.

قضیه ولادت آن بزرگوار و اعتقاد به این حقیقت آثار عظیمی دارد؛ اوّل از جهت معنوی و روحی و تقرّب الی اللّه و نیز تکامل فردی انسان است. کسی که اعتقاد به این مسأله دارد چون با مرکز تفضّلات الهی و نقطه اصلی و کانون شعاع رحمت حق یک رابطه روحی برقرار می‌کند، توفیق بیشتری برای برخورداری از وسایل عروج روحی و تقرب الی اللّه دارد. به همین خاطر اهل معنی و باطن در توسلات معنوی خود این بزرگوار را مورد توجه و نظر دایمی قرار می‌دهند و به آن حضرت توسل می‌جویند و توجه می‌کنند. نفس پیوند قلبی و تذکر و توجّه روحی به آن مظهر رحمت و قدرت و عدل حق تعالی انسان را عروج و رشد می‌دهد و وسیله پیشرفت انسان را (روحا و معنا) فراهم می‌کند.