مدیرالنفیسه

ظهور بازارهای اینترنتی آن‌هم بدون نظارت باعث شده تا شاهد آگهی‌هایی باشیم که بیشتر سواستفاده هستند تا آگهی!

حرفشان کمک است، بهانه‌شان کمک مالی است! اصلا چه کسی است که در این روزگار نیاز به کمک مالی نداشته باشد؟ آن‌ها هم از همین حربه استفاده می‌کنند، ظاهر «کمک» است، اما در باطن اساسا اتفاق دیگری می‌افتد!

البته در این میان آدم‌هایی هم هستند که واقعا کمک می‌کنند، اما قبول دارید که برای کمک کردن هزاران راه مختلف وجود دارد و لازم نیست «آگهی کمک کردن» منتشر کرد؟

سایت دیوار یکی از سایت‌های اعلام آگهی است که در همین چند سالی که راه افتاده، طرفدارهای خودش را پیدا کرده است و اتفاقا جای خوبی برای فروش چیزهایی‌ست که نیاز ندارید. اما در یکی دو هفته گذشته آگهی‌های عجیبی در این سایت منتشر شد؛ «کمک مالی به خانم»، «کمک مالی و غیر مالی»، «کمک مالی به خانم نیازمند»، «کمک مالی به خانم دانشجو» و …. عنوان این آگهی‌هاست.

در قسمت توضیحات تمام آگهی‌هایی که عکس ندارند، نوشته‌اند که تماس نگیرید و فقط در تلگرام یا واتس‌آپ پیغام بدهید!

ما به چند نفرشان پیغام دادیم، چه در جواب‌ها و چه در توضیحاتی که در صفحه‌های شخصی‌شان نوشته بودند، خبری از کمک مالی نبود! آن‌ها بعد از دیدن عکس و مشخصات کامل درباره شرایط کمک کردن حرف می‌زنند و اگر فرد مورد پسند قرار بگیرد، حتی می‌توانند با هم باشند!

بازارچه‌های آنلاین

راه اندازی بازارچه‌های آنلاین یکی از امکانات مثبت استفاده از اینترنت برای همه اقشار جامعه است. این بازارچه‌ها نه فقط در ایران که در سراسر دنیا مخاطبان و مشتریان خودشان را دارند. خرید و فروش در آن‌ها توسط صاحب کالا و خریدار اتفاق می‌افتد و سایت تنها بستری برای ارتباط میان این دو را ایجاد می‌کند. اما «نظارت» بخش مهم و اساسی در این بازارهاست. در حال حاضر به نظر می‌رسد علاوه بر اینکه روی خود این آگهی‌ها هیچ نظارتی از سوی سازمان‌های مربوطه وجود ندارد، هر فردی هم تنها با یک شماره تلفن می‌تواند در این صفحات عضو شده و هر آگهی که می‌خواهد را ثبت کند.

به نظر می‌رسد مسئولان بالاتر و مدیران همین بازارهای اینترنتی با در نظر گرفتن اینکه در میان مردم شناخته شده هستند و از امکاناتشان استفاده زیادی می‌شود، باید نظارت روی مجموعه‌شان را بیشتر جدی بگیرند.

منبع: مهر

ایسنا نوشت: بررسی ترجیح‌های جنسیتی در ایران نشان داد که بیشترین نسبت ترجیح‌های جنسیتی مربوط به کسانی است که ترجیح می‌دهند به تعداد مساوی فرزندان دختر و پسر داشته باشند. همچنین نسبت کسانی که فرزند پسر می‌خواهند بیشتر از کسانی است که فرزند دختر می‌خواهند.

پدیده‌ ترجیح جنسیتی همواره در فرهنگ‌ها و جوامع گوناگون (جهان سوم و جوامع پیشرفته) متداول بوده است و در آینده نیز تداوم خواهد داشت. بر اساس جدیدترین گزارش جهانی «شکاف جنسیتی» در سال ۲۰۱۶ میلادی، کشور فنلاند بهترین و بالاترین رتبه را از نظر وضعیت دختران و زنان به دست آورده است. با این حال پژوهش‌ها نشان می‌دهند در این کشور نیز مادران با دو فرزند دختر به مراتب بیشتر از مادران دو فرزند پسر تمایل دارند صاحب فرزند سوم شوند.

دکتر یعقوب فروتن؛ دکترای تخصصی و جمعیت‌شناسی اجتماعی و دانشیار دانشگاه مازندران به همراه رباب اشکاران؛ کارشناس ارشد جامعه‌شناسی دانشگاه مازندران در پژوهشی به بررسی الگوهای ترجیح جنسیتی و عوامل و متغیرهای آن در ایران پرداختند.

این پژوهش که به صورت پرسش‌نامه صورت گرفت، بیش از ۳۵۰۰ نفر از مردان و زنان بالای ۱۵ سال مناطق شهری و روستایی شهرستان‌های اسفراین، اهواز، بابلسر، بجنورد، خرم‌آباد، گنبدکاووس، محمود آباد و همدان را مورد بررسی قرار داد.

نتایج این پژوهش نشان داد که برجسته‌ترین و بیشترین نسبت ترجیح‌های جنسیتی مربوط به کسانی است که ترجیح می‌دهند به تعداد مساوی فرزندان دختر و پسر داشته باشند و اگر به تعداد مساوی دست نیابند، تمایل دارند به فرزندآوری ادامه دهند. همچنین نسبت افرادی که فرزند پسر می‌خواهند، بیش از افرادی است که خواهان فرزند دختر هستند. یعنی اکثریت افراد (دو سوم) به شکل‌های مختلف تمایل به ترجیح جنسیتی دارند و تنها یک سوم هیچ‌گونه ترجیح جنسیتی ندارند.

روستاییان بیشتر از شهرنشینان و مردان بیشتر از زنان خواهان فرزند پسر هستند. بی‌سوادان فرزند پسر را سه برابر بیش از فرزند دختر ترجیح می‌دهند و با افزایش سطح تحصیلات ترجیح‌های جنسیتی ضعیف‌تر و کم‌رنگ‌تر شده و در افراد با تحصیلات عالی دانشگاهی میزان ترجیح فرزندان دختر و پسر به طور یکسان و مساوی به کم‌ترین سطح کاهش می‌یابد.

هر چه نگرش سنتی نسبت به نقش‌های جنسیتی برجسته‌تر می‌شود، میزان تمایل به الگوی ترجیح فرزند پسر نیز افزایش می‌یابد. برای مثال؛ کسانی که با اشتغال زنان کاملاً مخالف‌اند، فرزند پسر را تقریباً سه برابر بیش از فرزند دختر ترجیح می‌دهند. هر چه این نگرش سنتی کم‌رنگ‌تر می‌شود، تفاوت و شکاف بین دو الگوی ترجیح فرزند دختر و ترجیح فرزند پسر نیز کمتر می‌شود.

هرچه تعداد فرزندان بیشتر می‌شود، ترجیح فرزند پسر نیز افزایش می‌یابد. همچنین ترجیح‌های جنسیتی به ویژه ترجیح فرزند پسر به طور چشمگیری از ترکیب جنس فرزندان فعلی تأثیر می‌گیرد. به طوری که وقتی افراد به تعداد مساوی صاحب فرزندان دختر و پسر هستند، غلبه‌ی الگوی ترجیح فرزند پسر به طور چشمگیری تضعیف می‌شود.

به گفته‌ی پژوهشگران این تحقیق: «ابتدا باید این واقعیت را بپذیریم که هنوز هم مسئله‌ ترجیح جنسیتی وجود دارد. سپس باید تلاش کرد با مطالعات دقیق علمی، ابعاد و زوایای گوناگون این واقعیت هرچه دقیق‌تر کشف و شناسایی شود».

بر اساس یافته‌های این پژوهش بالاترین میزان ترجیح جنسیتی فرزند پسر مربوط به کسانی است که بزرگ کردن فرزند دختر را دشوارتر می‌دانند. به طور کاملا بی‌سابقه‌ای، بیش از یک‌سوم آن‌ها فرزند پسر را ترجیح می‌دهند و در واقع فرزند پسر را چهار برابر بیشتر از فرزند دختر ترجیح می‌دهند. این یافته‌ها به وضوح منعکس‌کننده‌ دغدغه‌های اجتماعی والدین نسبت به آینده‌ فرزندان به ویژه دختران‌شان در جامعه است.

بر اساس نتایج این پژوهش که در آخرین شماره‌ فصل‌نامه‌ «جامعه‌شناسی کاربردی» منتشر شده؛ یکی از راه‌های غلبه بر مسئله‌ ترجیح جنسیتی این است که سرمایه‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های مناسب‌تر و کارآمدتری در عرضه‌های مختلف آموزشی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی برای رفع این دغدغه‌های اجتماعی فراهم شود. به طوری که خانواده‌ها از آرامش اجتماعی نسبی در این زمینه بهره‌مند شوند و بر همان اساس نیز رفتار فرزندآوری را فارغ از جنس فرزند تجربه کنند. علاوه بر این؛ پژوهش‌های علمی از جمله مطالعات کیفی و مردم‌شناختی نیز قادرند نقش مفیدی در کشف و شناسایی هر چه دقیق‌تر ابعاد و زوایای گوناگون مسئله‌ ترجیح جنسیتی داشته باشند.

جنجال یک عکس در شبکه‌های مجازی!

این عکس چند روزی است که در شبکه‌های مجازی دست به دست می‌شود. مقایسه «جلسه» در دو دوران پیش و پس از انقلاب. مقایسه سادگی و ریخت و پاش با یک عکس… 
هر عکس تنها یک بُرش از کیک حقیقت است. تنها یک بُرش. قضاوت بر اساس آن نمی‌تواند «همیشه» درست باشد.

 آخرین نمونه چنین قضاوت‌هایی بر اساس تنها یک عکس در نشست اجلاس کشورهای جی هفت صورت گرفت که ابتدا عکس منتشر شده توسط آلمانی‌ها، مرکل را در موضع قدرت نشان می‌داد و بسیاری آن را نشانه پایان کار آمریکا در دوستی با اروپا تصور کردند و بر اساس آن تحلیل‌ها نوشتند اما چند دقیقه بعد کانادا و ایالات متحده عکس‌های دیگری از همان نشست منتشر کردند که تحلیل ها را نقش بر آب کرد.

این عکس چند روزی است که در شبکه‌های مجازی دست به دست می‌شود. مقایسه «جلسه» در دو دوران پیش و پس از انقلاب. بسیاری بر آن دریغا دریغ کرده‌اند که ببینید در گذشته جلسه‌ها چقدر ساده برگزار می‌شد و الان چه بریز و بپاشی می‌کنند و … 

در اینکه اسراف تحت هیچ عنوان پذیرفتنی نیست کسی تردیدی ندارد، در اینکه عده‌ای اهل حیف و میل هستند و به «بیت المال» که می‌رسند شیره اش را می‌مکند هم اختلاف‌نظری نداریم، اما آیا میز خالی فضیلت است؟

به عبارت دیگر آیا کسانی که در یک جلسه اداری شرکت می‌کنند اگر دور میز خالی از وسائل پذیرایی بنشینند یعنی انسان‌های زاهد و عارف و به دور از وسوسه‌های دنیوی هستند و آنها که میزشان لبریز است همه شکم‌چران و سودجو هستند؟

ریشه این قضاوت‌ها از کجا می‌آید که لباس ژنده و کفش‌پاره و سفره‌خالی نشانگر بزرگواری افراد قلمداد می‌شود؟ اگر آغشته به ریا باشد چطور؟ فراموش کرده‌ایم در دوران محمود احمدی‌نژاد که ساده و نامرتب لباس می‌پوشید و به گواه برخی غذایش را حتی از خانه با خودش می‌آورد و «ساده زیستی» ورد زبان مدیرانش شده بود چه بلایی سر اقتصاد کشور آمد؟

اگر این عکس‌ها ملاک قضاوت باشد که اتفاقاً محمود احمدی‌نژاد کاپشن پاره می‌پوشید و به زیارت شاه عبدالعظیم می‌رفت و محمدرضاشاه پهلوی کت و شلوار ایتالیایی تن می‌کرد و اسکی در سوئیس یکی از تفریحاتش بود. 

در بسیاری از موارد مدیران به جای همه ما تصمیم می‌گیرند و ملزم هستند که بهترین تصمیم‌ها را بگیرند، به همین خاطر خوب است در آرامش و آسایش باشند تا بتوانند بهتر «فکر» کنند و تصمیمات هیجانی نگیرند. اینکه مدیری روی حصیر بخوابد یا گرسنگی بکشد چه سودی به حال ما دارد؟ وقتی به دلیل بد خوابیدن و تغذیه نامناسب روح و جسمش فرسوده شود و بر روی گفتار و کردار و پندارش اثر بگذارد و تصمیم‌های ویرانگر بگیرد ارزش است؟

هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان بدهد آن مدیران که دور میز خالی نشسته‌اند همه پاکدست بوده‌اند و از قدرت شان سو استفاده نکرده اند. همان طور که نمی توان با اطمینان گفت که تا آخر جلسه روی میزشان وسائل پذیرایی نچیده اند. چه بسا که دقیقه‌ای بعد از این عکس، اسباب پذیرایی پر و پیمان را هم فراهم کرده‌اند.

به گواه مستندات تاریخی در آن دوران مدیران به پوشش و تغذیه و تفریحات‌شان بسیار اهمیت می‌دادند و ریاکاری هم نمی‌کردند. خُرده‌ای که می‌توان گرفت این است که لااقل آنها این همه از بزرگان دین مایه نمی‌گذاشتند و در مذمت اسراف سخنرانی نمی‌کردند و بعد میزشان را اینطور اشرافی لبریز کنند!

دست از این ساده‌سازی‌ها برداریم. اگر دلمان از دست برخی مدیران خون است- که هست- زیر میز نزنیم و این مقایسه‌های کم‌مایه را وسط نکشیم. دلایل بهتری هم می‌توانیم ردیف کنیم و نقدهای عمیق‌تر. وگرنه در همه دوران‌ها هم انسان‌های خوب و صادق بوده‌اند هم فاسد و دروغگو، هم فرصت‌طلبان و خائنان هم وطن‌پرستان و وفاداران …

سایت خبری عصر ایران

پشت پرده بارداری اینترنتی چیست؟!

دعا نویسان و رمالان امروزه با مداخله در امور پزشکی به جای یک پزشک متخصص زنان و زایمان برای درمان ناباوری نسخه می‌پیچند و از این طریق بیماران را سرکیسه می‌کنند.

به گزارش نامه نیوز، روند روز افزون مداخله افراد فاقد صلاحیت در درمان بیماران سالهاست که دلسوزان و فعالان بخش سلامت را رنج می‌دهد.
نبود نظارت موجب شده افراد فاقد دانش علمی و تجربی نظیر عطار، آرایشگر، قصاب و نانوا هر یک ردای پزشکی بر تن کرده و اقدام به معاینه، تجویز دارو و درمان بیمار در پستوی خانه و زیر زمین کنند.

چند سالی است که فضای مجازی هم بستری برای فعالیت افراد به ظاهر پزشک شده و در این میان رمالان و دعانویس‌ها هم دفتر و دستکی راه انداخته و مدعی درمان بیماری با سحر و جادو هستند.

آن‌ها با راه اندازی گروه و کانال‌های تلگرامی و سوء استفاده از نقطه ضعف مردمی، خود را ناجی معرفی کرده و از احساسات دینی مردم سوء استفاده می‌کنند.

در این میان بانوان حجم زیادی از مراجعه کنندگان به دعانویسان و رمالان را تشکیل می‌دهند که اغلب برای کسب محبت شوهر، بستن دهان مادرشوهر، درمان نازایی و امثالهم به این افراد مراجعه می‌کنند.

در تازه‌ترین خبری که در ایرنا منتشر شد بانویی برای با واسطه با یک فرد ناشناس آشنا شده و در چند مرحله ۳۰۰ میلیون ریال به حساب دعانویس واریز می‌کند.

**بارداری تلگرامی

یکی از قابلیت‌های منفی شبکه‌های اجتماعی هویت پنهان افراد است؛ بنابراین جعل هویت در این فضا و سوء استفاده از عناوین مختلف بسیار زیاد است.

بیشتر سودجویان نه تنها در فضای حقیقی بلکه در فضای مجازی خود را جادوگر، رمال و کف بین معرفی کرده و با تبلیغات اغوا کننده مشتری جذب می‌کنند.

نخستین و شایع‌ترین شیوه کلاهبرداری از طریق رمالی، کپی برداری از یک صفحه کتاب دعا‌های موجود در سطح بازار به تعداد یک تا ۲ هزار برگ است.

فرد کلاهبردار برای کپی برداری هر برگ دعا، یک تا ۲ هزار ریال هزینه پرداخت می‌کند، اما آن را به هزاران نفر از یک میلیون تا ۳۰۰ میلیون ریال به فروش می‌رساند.

این افراد که اعتقادی به دین و مذهب ندارند با بهره گیری از امکان جعل هویت در فضای مجازی، به عنوان یک چهره مذهبی افراد ساده لوح را سرکیسه می‌کنند.

شگرد دیگری که توسط افراد حرفه‌ای دنبال می‌شود این است که ابتدا با راه اندازی گروه اقدام به رصد طعمه خود می‌کنند و با قرار دادن فیش واریزی افرادی که به ظاهر گره از کار آن‌ها گشوده شده دیگر اعضای کانال را ترغیب به واریز پول برای گره گشایی از کارشان می‌کنند.

فرد کلاهبردار با این ادعا که مشکل این فرد رفع شده و او اقدام به واریز مبلغ درخواستی کرده است، تصاویر تمامی فیش‌های واریزی را در گروه قرار می‌دهد و دیگر اعضای گروه نیز با دیدن فیش‌های واریزی و با تصور اینکه مشکل آن‌ها نیز توسط این دعا نویس حل می‌شود اقدام به ارتباط گیری با ادمین کانال تلگرامی می‌کنند.

فرد کلاهبردار که فرصت را مغتنم و طعمه را در دام می‌بیند وی را برای نوشتن و تجویز دعا ارشاد و توصیه کرده و از مخاطب خود می‌خواهد مبلغی را به حساب اش واریز کند.

فرد پس از واریز مبلغ درخواستی، تصویر فیش واریزی را برای ادمین گروه ارسال کرده و ادمین در پاسخ بی درنگ وی را از گروه تلگرامی حذف و او را بلاک می‌کند تا به هیچ نحو نتواند با گروه و ادمین ارتباط داشته باشد سپس تصویر فیش واریزی مالباخته را در گروه منتشر می‌کند تا دیگر اعضای کانال تلگرامی را ترغیب به این کار بکند.

نوع سوم کلاهبرداری یک کار تیمی است که در آن با یک شیوه روانشناسانه بر روی ذهن مخاطب کار کرده و آن را قانع به واریز پول به حساب رمال می‌کنند.

توضیح اینکه وقتی کلاهبردار اطمینان می‌یابد مخاطب اش دچار گرفتاری شده و برای حذف مشکل حاضر به پرداخت پول در قبال نوشتن دعا است، دست به کار می‌شود.

مالباخته با عضو اصلی گروه ارتباط برقرار کرده و عنوان می‌کند که آیا می‌تواند راهکار و دعایی برای رفع مشکل نازایی او بنویسد؟ رمال هم در پاسخ با چرب زبانی خود را به عنوان دعا نویس شهره و بنام معرفی کرده و درباره اهمیت و تاثیر جادو در بچه دار شدن زوج‌های نازا، سخنوری می‌کند.

دیگر اعضای تیم با شماره‌های مختلف با طعمه ارتباط برقرار کرده و به تعریف از رمال پرداخته و عنوان می‌کنند که آن‌ها پول را واریز کرده و بصورت معجزه آسا تاثیر دعا را دیده اند؛ همچنین عده‌ای با ارسال پیام در فضای مجازی عنوان می‌کنند که وجهی پرداخت نکردند بنابراین دعا تاثیری نداشت یا بخشی از پول را پرداخت کرده و فرزندشان مُرده به دنیا آمده است.

این اقدام‌ها که به صورت تیمی و حساب شده و با هدف به دام انداختن زوج متقاضی فرزند صورت می‌گیرد تا طعمه مجاب به واریز پول می‌شود.

فرد رمال و دعانویس برای دستیبای به هدف خود وجه درخواستی را در چند مرحله مطالبه کرده و هر مرحله دعا و نسخه جدید برای بانوی نازا می‌پیچد.

مالباخته هر مرحله برای دریافت دعا از رمال رقم میلیونی به حساب وی واریز می‌کند، اما اثری از تاثیر دعا را نمی‌بیند؛ بنابراین هنگام کاهش اعتماد زن به رمال، مجدد دیگر اعضای تیم وارد گود شده و با خط‌های تلفن مختلف با وی ارتباط برقرار می‌کنند.

در نهایت وقتی فرد به مسیر اشتباه خود پی می‌برد که میلیون‌ها تومان به حساب رمال واریز کرده و فرد کلاهبردار هم وی را بلاک کرده است.

در این ارتباط به تازگی پرونده‌ای در پلیس فتا همدان تشکیل و زن رمال که با حیله گری برای درمان نازایی کلاهبرداری می‌کرد، دستگیر شد.

رئیس پلیس فضای تولید و تبادل اطلاعات همدان در این باره گفت: زن ۳۲ ساله‌ای برای درمان نازایی در فضای مجازی تلگرام، با فردی ناشناس آشنا شد و این فرد مدعی بود که می‌تواند با دعانویسی مشکل این زن جوان را حل کند بنابراین با بیان حرف‌های امیدوار کننده وی را در دام انداخت.

سرهنگ فیروز سرخوش نهاد اظهار داشت: فرد دعا نویس برای درمان نازایی در چند مرحله در مجموع به میزان ۳۰۰ میلیون ریال از شاکیه کلاهبرداری کرد.
وی اضافه کرد: شاکیه پس از چند مرحله واریز وجه نقد به حساب دعا نویس و نتیجه بخش نبودن دعا‌های وی، اقدام به تشکیل پرونده در پلیس فتا کرد.

رئیس پلیس فتا همدان ادامه داد: پس از انجام کار فنی و اطلاعاتی رمال شناسایی و با دریافت نیابت قضایی دستگیر و برای تحقیقات بیشتر به همدان منتقل شد.
سرهنگ سرخوش نهاد اظهار داشت: رمال یک دختر ۲۵ ساله اهل و ساکن ارومیه بود که با بهره گیری از نقاط ضعف شاکیه او را سرکیسه کرده بود.

وی افزود: بانوان نازا به جای اتکا و اعتماد به دعانویس و رمال بهتر است از علم پزشکی و پزشکان متخصص این حوزه برای درمان و صاحب فرزند شدن بهره گیرند.

** دعای پُستی
او را «سید» صدا می‌زنند؛ وقتی وارد محل کارش شدم زنان و دخترانی به صف شده بودند تا یک به یک گره از مشکلاتشان بگشاید.
سید با پرسیدن نام مراجعه کنندگان کتاب دعا را از گوشه میز برداشته و با هجی کرن اسم فرد و تبدیل هر حرف به اعداد ریاضی و جمع کردن آنها، صفحه‌ای را گشوده و دعایی را بر روی کاغذ می‌نویسد.

کاغذ‌های سفید و لول شده در اختیار مراجعان قرار می‌گیرد و برای هر یک از آن‌ها نسخه‌ای تجویز می‌شود؛ مثلا یکی باید کاغذ حاوی دعا را در آب می‌انداخت و دیگر به همراه اسفند آن را می‌سوزاند یا سر در خانه و داخل خودرو و … نصب می‌کرد.
صف مراجعه کنندگان تمام نشدنی است چرا که هر چند دقیقه فردی به آن‌ها اضافه شده و بر روی صندلی آهنین تا رسیدن نوبت به انتظار می‌نشیند.

شواهد گویای این است که بیش از ۵۰ تن روزانه به نوشتن دعا به این محل مراجعه می‌کنند؛ اما سید شمار مراجعه کنندگان را ۲۰ تن عنوان می‌کند.
نظر بندی، بخت گشایی، فرزند دار شدن، ایجاد محبت شوهر و نوشتن دعا برای رفع اختلاف و جلوگیری از مداخله دیگر بستگان در زندگی شخصی، بخشی از دعا‌های سید را تشکیل می‌دهد.

او که چند سالی در این حرفه مشغول به فعالیت است دامنه کار خود را توسعه داده و از استان‌هایی نظیر قم، تهران، کردستان و شهرستان‌های مجاور نیز برای نوشتن دعا به وی مراجعه می‌کنند.

او می‌گوید که شماری از مشتریان شهرستانی اش به صورت تلفنی با وی صحبت کرده و مشکلاتشان را مطرح می‌کنند.
سید در مورد نحوه نوشتن دعا برای این طیف از مشتریان عنوان کرد: دعای آن‌ها به صورت پستی ارسال شده و متقاضی هزینه پُست و دعا را به حساب بانکی ام واریز می‌کند.

** ضعف فرهنگی
یکی از اساتید جامعه شناسی در این باره به ایرنا عنوان کرد: مراجعه به رمال و کف بین برای رفع مشکل ریشه در ضعف فرهنگی دارد.
علی احمد نادری افزود: برای ارایه تحلیل صحیح از علل و عوامل متوسل شدن افراد به رمال، باید ابتدا آمار دقیقی از سطح آگاهی، میزان سواد، جایگاه اجتماعی، محل سکونت و تراز فرهنگی مراجعه کنندگان داشت.

وی یادآوری کرد: در دهه‌های گذشته به علت ضعف در حوزه پزشکی، افراد برای داشتن فرزند و حتی درمان کوچکترین بیماری مراجعه به دعانویس را تنها راهکار می‌دانستند.

این استاد دانشگاه معتقد است: هر چند پیشرفت علوم پزشکی موجب کنار زدن بسیاری از خرافات و باور‌های غلط شد، اما ضعف فرهنگی موجب شده برخی مواقع قشر تحصیلکرده و پولدار هم برای رفع بیماری به این قبیل افراد متوسل شوند.

نادری توصیه کرد: برای پیشگیری از مراجعه افراد به رمال و کف بین و آسیب‌های ناشی از این اعتماد نابجا باید مستند‌هایی در این باره تولید و از ظرفیت رسانه ملی برای پخش آن استفاده کرد.

وی تاکید کرد: باید با برگزاری سمینار‌ها و میزگرد‌های علمی و دعوت از کارشناسان و اساتید اجتماعی، فرهنگی و مذهبی، راهکار‌های موثر در کاهش اعتماد به رمال و دعانویس را مورد بررسی قرار داد.

 تاریخ به روایت صداوسیما یا منوتو؟

- به بابام گفتم فازتون چی بود انقلاب کردید؟

◀️ 19سال دارد. با اطمینان حرف می زند. محکم. بی تردید. مثل کسی که ذره ای شک ندارد که ممکن است اشتباه کند.

◀️ داشت انقلاب را نقد می‌کرد. اینکه شب گذشته مستندی از ماهواره دیده که در آن مردم قبل از انقلاب شاد و غزل‌خوان بوده اند. آزادی‌های اجتماعی وجود داشته، خیابان‌ها پر زرق و برق و چهره‌های مردم بشاش و گرم.

◀️ بعد از توی گوشی چند کلیپ نشانم داد از فقر و فلاکت. از اعتصاب راننده‌های کامیون تا گورخواب و کانال خواب و … سندی برای اثبات حرف‌هایش که پدرها و مادرهای ما اشتباه کردند. «جَو برشون داشت»!

◀️ حالا یاد گرفته ام که چطور با جوان‌ترها حرف بزنم که یک دفعه بلند نشوند و نروند. ایمان دارند که حرف‌شان بی‌تردید درست است. نقد برنمی‌تابند. آدم در 20 سالگی فکر می‌کند همه چیز می‌داند و جواب همه سوال‌ها را بلد است.

◀️ کمی حرف می‌زنیم. می‌پذیرد. نمی‌پذیرد. سرش را تکان می‌دهد. فکر می‌کند و می‌رود. قرار می‌گذاریم باز هم حرف بزنیم.

در اتاق را که می‌بندد به این فکر می‌کنم که نسل جدید روایت منوتو را از انقلاب و پیشانقلاب بیشتر باور می‌کند تا آنچه در همه این سالها از تلویزیون خودمان دیده است.

یک تونل_زمان و چند مستند و مزه پرانی های سالومه را قبول کرده اما این همه حرف و حدیث و سریال فاخر و نیمه فاخر و طنز و کمدی و جُنگ و روایت و … را نه!

◀️ در همه این سالها تلاش شده تا روایت های تازه‌ای از چرایی انقلاب 57 برای نسل جوان ارائه شود. کارتون ساخته‌اند، نشست چالشی برگزار کرده‌اند…اما انگار سودی ندارد. هر روز بر تعداد جوانترهایی که روایت «من و تو» را باور کرده‌اند افزوده می‌شود.

◀️ شاید یکی از دلایل این عدم باور یا مقاومت این است که همیشه چهره‌های ثابت و تکراری در رسانه‌ها حاضر می‌شوند و روایتی یک سویه ارائه می کنند. انگار فقط همین چند نفر به تنهایی نظام شاهنشاهی را سرنگون کرده‌اند. آن هم نه با گلوله که فقط با موعظه و مقاومت زیر شکنجه.

◀️ آنها رژیم‌پهلوی را یک سره سیاه توصیف می کنند. اینکه فساد دولتی و غارت اموال مردم و رشوه خواری و فامیل بازی بیداد می‌کرد، فشارهای امنیتی خواب و خوراک را بر روشنفکران و روحانیون حرام کرده‌بود، ساواک زبانی جز شکنجه و ترور نداشت، گوشی برای شنیدن صدای فریاد نبود و شاه یک عروسک در دست آمریکا بود. یک بله قربان گوی بی خاصیت و بزدل.

◀️ از سخنرانی ناظم و مدیر در سر صف مدرسه تا روزنامه و تلویزیون و تریبون های رسمی و … تکرار و تکرار. بی هیچ اشاره ای به اقدامات احیاناً موثر و کاربردی آن نظام.

هر کاری کردند هدف دزدی و غارت مردم بود. اگر راه_آهن کشیدند می‌خواستند راه را برای چپاول هموار کنند، اگر دانشگاه ساختند می‌خواستند جوان‌ها را اغفال کنند، اگر به هنر توجه کردند هدف‌شان به ابتذال کشاندن خانواده‌ها بود، اگر ورزشگاه ساختند برنامه‌شان این بود که ذهن جوان‌ها را از مسائل اساسی دور کنند…

◀️ در آن سو منوتو دوران پیش از انقلاب را از دریچه دیگری نشان می‌دهد. ایران را در چند خیابان تهران یا یکی دو شهر دیگر خلاصه می‌کنند.

مردم سرخوش‌اند و بی‌غصه، خیابان پر از قاب‌های نوستالژیک است، شاه و ملکه در لباس های فاخر با تاج و لباس های جواهر نشان در کاخ‌های مملو از لوسترها و چراغ‌های درخشان قدم می‌زنند، وزرا تعظیم می‌کنند، کارخانه ها کار می‌کنند و همه چیز آباد است…

◀️ دوربین اما به حاشیه شهرها نمی‌رود. از بی‌برقی روستاییان، از فقدان بهداشت . از سرکوب ها و سانسورها نیست، از عزل و نصب‌های فرمایشی، از مجلسی که بسیاری از نمایندگان آن با رشوه انتخاب شده اند…

◀️ تاریخی که #منوتو روایت می‌کند، تصویری مهربانانه از شاه و ملکه است. بخشنده، بی‌نقص، مسلط به زبان انگلیسی ،دلسوز مردم و آزادی خواه.

◀️ این دو روایت هیچکدام حقیقت انقلاب 57 و شرایط پیش از آن را به ما نمی‌گویند. حقیقت باید چیزی میان این دو باشد. نه آنقدر سفید که ماهواره‌ها می‌گویند و نه این همه سیاه که صداوسیما و برخی انقلابیون ادعا می‌کنند.

◀️ اما چطور می‌شود برای نسل جدید که اختلاس و ناکارآمدی و بی‌عرضگی و ریاکاری را به چشم می‌بینند توضیح داد که در روزگار گذشته هم کمابیش همینطور بوده. در طول قرون و اعصار از این چپاول‌ها بوده و تازگی ندارد. صریح می‌گویند:

- وقتی همیشه اینطور بوده پس پدر من فازش چی بود انقلاب کرد؟! که چی درست بشه؟!

پاسخ دادن به این پرسش های معصومانه اما گزنده با کلیشه‌های خسته‌کننده ممکن نیست.

روزنوشت های احسان محمدی,