مدیرالنفیسه

اربعین، شمّه ای از روزهای ظهور

اربعین سبک زندگی ویژه و منحصر بفردی در عالَم است. فرهنگ زندگی جمعی صلواتی میلیونها نفر برای هر انسانی جذاب و استثنایی و شعف انگیز است.
عراق در روزهای اربعین، یک قطعه جدا از جغرافیای معمولی زمین میشود و انسانها برای چندین روز طعم یک مدینه فاضله و زندگی اتوپیایی را می چشند.

در اربعین، اول از همه، پول تحقیر میشود. در عصر سرمایه و بانک، سودمحوری پوچ می نماید و در قرن راحت طلبی و رفاه و تن پروری، زائران همپای کربلائیان، با پای پیاده آواره صحرا و بیابان میشوند.
در اربعین، هیچ کس دغدغه آب و نان و رزق فردا را ندارد.. با التماس از تو میخواهند مهمان خانه ها و موکبهایشان شوی و هر آنچه در خانه دارند، برای پذیرایی از تو می آورند.. سفره های رنگارنگ ولی بی آلایش و ساده آنها، تو را به دنیای دیگری میبرد.. گویی غذا و چای موکبها، طعم بهشت دارند..
در اربعین، در راه زیارت حسین(ع)، غرورها، تکبرها، خودخواهی ها، کینه ها و هر چه زشتی است رنگ میبازند و هر آنچه خصلتهای زیباست از صداقت و امانتداری و سخاوت و گذشت و اجتناب از گناه ها و زشتیها، محبت و احسان و بخشش، همکاری واز خودگذشتگی و تحمل سختی ها و روح غنا و بی نیازی در انسانها عینیت می یابد..
در اربعین، مستکبران و قدرتمندان و کاخ نشینان قدرتی ندارند و این مستضعفین هستند که عنصر قدرت بخش این مسیرند..
در اربعین، رنگ و نژاد و قوم و شغل و طبقه اجتماعی و تحصیلات و هر آنچه ملاک برتری جویی است، محو میشود و تنها نشان عشق است که بر پیشانی زائران می درخشد.. و این محوریت اباعبدالله الحسین(ع)، ولی الله الاعظم است که به این راه معنا می بخشد.
اربعین، رهایی از دنیای مدرن و متعلقات آن و تجربه ای نو از تمدن و فرهنگ توحیدی و امام زمانی است.
اربعین یک سفر کوتاه به دوران ظهور است و تابلوی زلالی از مدینه فاضله وعده داده شده اسلام.
اربعین زمان و مکان ظهور یک “انسان جدید” است. “انسان اربعینی". و ظهور یک تمدن جدید.. “تمدن اربعینی”

محمد عبدالهی