مدیرالنفیسه

برای شفای زخم‌های عاطفی، راهی جز بخشش وجود ندارد.
ببخش آن‌هایی را که به تو صدمه زده‌اند؛
حتی اگر گمان می‌کنی آنچه آن‌ها با تو کرده‌اند غیرقابل بخشش است.
تو آن‌ها را می‌بخشی، نه به این دلیل که آن‌ها مستحق بخشش‌اند.
تو آن‌ها را می‌بخشی زیرا دوست نداری با یادآوری آزار و اذیت آن‌ها خود را رنجیده خاطر کنی.
وقتی زخمی را لمس می‌کنی و احساس درد نمی‌کنی، بدان که به معنای حقیقیِ کلمه، بخشیده‌ای.

خود را نیز ببخش. اگر خود را ببخشی،
آنگاه می‌توانی خود را بپذیری و خود را دوست بداری.
بخشش خود، آغاز رویش عشق در دل است.

بخشش خود، موهبتی‌ست آسمانی که هم چون بارانی شفابخش می‌بارد و آلودگی‌ها را می‌شوید و زخم‌های عاطفی تو را شفا می‌دهد

بخشش راه رستگاری است.

‏