مدیرالنفیسه

” بچه‌ها شاهزاده به دنیا می‌آیند، ما پدر و مادرها از آن‌ها قورباغه می‌سازیم.”

فرزند دلبندم این روزهایت را که نگاه می‌کنم می بینم، تو مثل یک شاهزاده با اعتماد به نفسی، برای به زبان آوردن خواسته‌هایت با زبان گریه و غان و غون تعارف نداری با دیگران یا خودت، لبخندهایت بی‌دریغ است، برای خودت ارزشمندی چه وقتی بهترین لباس‌هایت را پوشیده باشی، چه زمانی که آب بینی‌ات بالای لب‌هایت را پر کرده باشد.

تازگی‌ها فهمیده‌ام حتی تو درد را بیشتر از آدم بزرگ‌ها تاب می‌آوری. اگر سر یا تنت به جایی می‌خورد، حتی اگر به قدری محکم باشد که غر بزرگسالی را در بیاورد، تو چیزی نمی‌گویی و البته از یک آستانه به بالا جیغ و گریه‌ات با هم به آسمان می‌رسد…