مدیرالنفیسه

نامه امام رضا(علیه السلام) به حضرت عبدالعظیم حسنی(علیه السلام)

دوستان ما نباید فرصتهای گرانبهای زندگی و وقت ارزشمند خود را به دشمنی با یکدیگر تلف کنند.

برگی از تاریخ اقتصادایران/ مظفرالدین شاه چقدر تسهیلات خارجی گرفت؟

هر چند بنیان دریافت تسهیلات از کشورهای خارجی را ناصرالدین شاه بنا نهاد اما تداوم این روند در دوره مظفرالدین شاه به نحو چشمگیری به کاهش ارزش پول ملی ایران منجر شد.

زهرا علی‌اکبری: مظفرالدین شاه در دوره 10 ساله سلطنت خود چهار وام خارجی گرفت که بخشی از این وام ها با هدف تامین مخارج سفر شاه به خارج از کشور دریافت شد.

مظفرالدین شاه در فاصله سال های 1275 تا 1285 خورشیدی سه بار به خارج از ایران سفر کرد . اولین سفر مظفرالدین شاه به اروپا هفت ماه به طول انجامید و در این مدت پنجمین پادشاه قاجار از کشورهای روسیه، اتریش، سوئیس، آلمان، بلژیک، فرانسه و در راه بازگشت از ترکیه (عثمانی) دیدن کرد. دو سال بعد، دومین سفر مظفرالدین شاه به اروپا در 17 فروردین 1281 آغاز شد و شش ماه به طول انجامید و در این مدت مظفرالدین شاه از اتریش، آلمان، بلژیک، فرانسه، انگلستان و ایتالیا بازدید کرد.

مسافرت سوم شاه به اروپا روز 16 خرداد آغاز شد و 4 ماه به طول انجامید. با هدف تامین مخارج این سفرها ایران از روسیه و انگلستان تسهیلات گرفت.

بر این اساس اولین تسهیلات خارجی دریافتی از سوی مظفرالدین شاه 22.5 میلیون منات برابر با 21.5 میلیون مارک بود. این وام در سال 1279 از کشور روسیه دریافت شد و موعد آن 75 ساله بود.

دومین وام خارجی دو سال بعد، در سال 1281 به مبلغ 10 میلیون منات برابر با 21.5 میلیون مارک از روسیه گرفته شد. دو سال بعد ، در سال 1283 ایران از بانک شاهنشاهی 200 هزار لیره برابر با 3 میلیون و 800 هزار مارک وام گرفت و در نهایت در سال 1284، یعنی یک سال پیش از درگذشت مظفرالدین شاه 100 هزار لیره برابر با دو میلیون مارک از انگلستان وام گرفت.

بر اساس اسناد ارائه شده در کتاب “کشف تلبیس"،مجموع این وام ها به مبلغ 80 میلیون مارک یعنی معادل 20میلیون تومان بود که سال ها بر دوش ملت ایران سنگینی می کرد. این تسهیلات نه برای آبادانی ایران و ایجاد زیرساخت که برای واردات کالاهای مصرفی و لوکس و سفر شاه و هیات همراهش به خارج از ایران مصرف شد از این رو ارزش برابری پول ایران با ارزهای خارجی را به شدت کاهش داد.

تا پیش از گرفتن وام های خارجی 25 قران ایران می توانست با یک لیره انگلستان برابری کند اما در 10 ساله 1270 تا 1280 خورشیدی یعنی 5 سال آخر سلطنت ناصرالدین شاه و 5 سال ابتدایی سلطنت مظفرالدین شاه قاجار ارزش برابری پول ایران نصف شد و 50 قران ایرانی با یک لیره انگلیس معاوضه می شد.

هر چند با توجه به تحولات صورت گرفته در صد و سی سال اخیر در واحدهای پول ایران و جهان امکان تبدیل دقیق تسهیلات خارجی دریافتی در عهد مظفرالدین شاه به پول امروز مقدور نیست اما با مقایسه قیمت اجناس و میزان درآمد مردمان در آن عهد می توان تصویری از مفهوم رقم 20 میلیون تومان در این دوران داشت.

هر تومان در این دوره با 10 قران برابری می کرد.هر قران ایران معادل با هزار دینار بود. در عین حال هر قران با 20 شاهی برابری می کرد . محمد علی خان سدید السلطنه در سال های نخست سلطنت مظفرالدین شاه از بوشهر به تهران و از انجا به مشهد سفر کرده است . وی در سفرنامه اش نرخ مواد خوراکی را نیز مورد اشاره قرار داده است . به گفته وی قیمت یک من گوشت ، برابر با سه کیلوگرم، در لاسجرد برابر با 1600 دینار یعنی یک قران و 600 دینار و در سمنان برابر با دو قران بوده است.در مهاماندوست این قیمت به 2.5 قران و در شاهرود به دو قران می رسید. قیمت سه کیلو گوشت در کرمانشاه 800 دینار و در قم 2.5 قران بوده است.

قیمت یک من پیاز 650 دینار، یک من شیر 800 دینار و یک من روغن 10 قران بوده است. به این ترتیب از مقایسه گزارش مکتوب باقیمانده از قیمت ها می توان به ارزش بیست میلیون تومان در آن دوران پی برد

نویسنده . زهرا علی‌اکبری

1394/04/02
مطرح‌شده در دیدار رمضانی مسئولان نظام؛
نظر رهبر انقلاب درباره تیم مذاکره‌کننده‌ی هسته‌ای و منتقدین آنها


رهبر انقلاب روز سه‌شنبه در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام، سه نکته را در مقدمه‌ی بحث درباره مسئله هسته‌ای تشریح کردند که دو نکته آن درباره اعضای تیم مذاکره کننده هسته‌ای و منتقدان آن‌ها بود. پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR این نکات را به شرح زیر در دسترس مخاطبان قرار می‌دهد.

* 1) عدم تفاوت مواضع رهبرى در جلسات عمومى با جلسات خصوصى
در مسئله‌ى هسته‌اى، سه نکته را ابتدائاً و مقدّمتاً عرض میکنم، بعد هم مطالبى را که در این زمینه هست، به عرض میرسانم.
نکته‌ى اوّل اینکه آنچه بنده اینجا در این جلسه یا در جلسات عمومى میگویم، عیناً همان حرفهایى است که در جلسات خصوصى به مسئولین، به رئیس‌جمهور محترم و به دیگران میگویم. این خطّ تبلیغى‌اى که دیدیم و مى‌بینیم دنبال میکنند که بعضى از خطّ قرمزهایى که رسماً اعلام میشود، در جلسات خصوصى از آنها صرف‌نظر میشود، حرف خلاف واقع و دروغى است. آنچه ما اینجا به شما میگوییم یا در جلسات عمومى میگوییم، عیناً همان حرفهایى است که به دوستان، به مسئولین، به هیئت مذاکره‌کننده، همانها را بیان میکنیم؛ حرفها یکى است.

* 2) هیئت مذاکره‌کننده، هیئتى امین، غیور، شجاع، متدیّن
نکته‌ى دوّم، بنده هیئت مذاکره‌کننده را - همین دوستانى که این مدّت این زحمات را بر دوش گرفته‌اند - هم امین میدانم، هم غیور میدانم، هم شجاع میدانم، هم متدیّن میدانم؛ این را همه بدانند. اکثر حضّارى که اینجا تشریف دارید، از محتواى مذاکرات خبر ندارید؛ اگر شما هم از محتواى مذاکرات و جزئیّات مذاکرات و آنچه در مجالس میگذرد مطّلع بودید، به بخشى از آنچه بنده گفتم، حتماً اذعان میکردید. من البتّه علاوه‌ى بر اینها، بعضى از این دوستان را از نزدیک مى‌شناسم، بعضى را از دور با سوابقشان مى‌شناسم؛ اینها مردمانى هستند متدیّن و امین؛ اینها امینند؛ قصدشان این است که کار کشور را پیش ببرند، گره را باز کنند و دارند تلاش میکنند براى این کار. انصافاً غیرت ملّى هم دارند، شجاعت هم دارند، در مقابل یک تعداد کثیرى از کسانى قرار میگیرند - که حالا نمیخواهم تعبیرِ متناسب واقعى را بکنم، چون گاهى تعبیرهایى هست که واقعاً شایسته‌ى آن تعبیرند امّا خب، مناسب نیست که ما به زبان بیاوریم - و انصافاً در مقابل آنها با شجاعت کامل، با دقّت کامل مواضع خودشان را بیان میکنند، دنبال میکنند و تعقیب میکنند.

* 3) لزوم توجّه به خطرات و دشوارى‌هاى مذاکرات در انتقاد از مذاکرات
نکته‌ى سوّم در مورد منتقدین محترم است. بنده با انتقاد مخالف نیستم، عیبى ندارد، انتقاد لازم است و کمک‌کننده است، منتها این را همه توجّه داشته باشند که انتقادکردن آسان‌تر از عمل‌کردن است. عیبهاى طرف مقابل را در آن عرصه‌اى که قرار دارد، ما راحت مى‌بینیم، درحالى‌که خطرات او، دشوارى‌هاى او، نگرانى‌هاى او، مشکلات او را انسان نمى‌بیند. مثل این است که شما کنار یک استخرى ایستاده‌اید، دارید تماشا میکنید؛ یک‌نفر هم رفته است روى ارتفاع، از ده‌مترى میخواهد شیرجه بزند. خب، شیرجه میزند، شما که اینجا کنار استخر ایستاده‌اید، میگویید هان! این پایش خم شد، زانویش خم شد؛ این یک اشکال. بله، این اشکال است امّا شما زحمت بکشید از این دایو بروید بالا، سرِ آن ده‌مترى به آب یک نگاهى بکنید، آن‌وقت قضاوت بکنید! انتقادکردن آسان است. [البتّه‌] این حرف من مانع از انتقاد نشود؛ انتقاد بکنید لکن توجّه داشته باشید که انتقادها با لحاظِ این معنا باشد که آن طرف مقابل بعضى از عیوبى را که ما در انتقادمان ذکر میکنیم ممکن است میدانند، [امّا] خب به این نتیجه رسیده‌اند یا ضرورتها آنها را به اینجا کشانده یا به هر دلیل دیگرى. البتّه بنده نمیخواهم بگویم اینها معصومند؛ نه، معصوم نیستند؛ ممکن است انسان یک‌جاهایى در تشخیص، در عمل خطا هم بکند، امّا مهم این است که به امانت اینها و به دیانت اینها و به غیرت اینها و به شجاعت اینها ما اعتقاد داریم. این سه نکته‌ى لازمى که در مقدّمه‌ى عرایضم عرض کردم.

یکی از توقیعات امام عصر(ع)، خطاب به اسحق‏ بن یعقوب

«… در خصوص علّت غیبت سؤال کرده بودید. خداوند متعال در قرآن کریمش می‏فرماید: «ای اهل ایمان! از چیزهایی که جواب آنها را نمی‏ توانید تحمّل کنید و ناراحت می ‏شوید، سؤال نکنید.»
بدانید که هر کدام از پدران و اجداد من بیعت یکی از طاغوتهای زمان خویش را به گردن داشتند؛ ولی من وقتی قیام می‏ کنم، بیعت هیچ‏یک از گردن کشان و طاغوتهای زمان را بر گردن ندارم.

امّا نحوه استفاده و انتفاع از وجود من در زمان غیبت کبری همانند استفاده از خورشید در یک روز ابری است.

آگاه باشید که وجود من، موجب بقای کره زمین و امان برای همه مخلوقات است همچنانکه ستارگان موجب امان اهل آسمانند.

برای تعجیل در امر ظهور و فرج ما بسیار دعا کنید که فرج شما در همین دعا کردن‏ است. و سلام بر تو ای اسحق‏ بن یعقوب و بر هر که راه هدایت در پیش گیرد…»

الغیبة، شیخ طوسی، ص 176.