مدیرالنفیسه

یک جشن تولد خاطرساز

جشن تولد تاثیر شگرفی در بهبود رفتارها و برخوردهای کودکان با والدین و اطرافیانشان دارد. مطالعات تحقیقاتی نشان می دهد کودکان در جشن تولد سیگنال های مثبتی از ذهن خود دریافت می کنند که این امر به چالاکی، قدرت اراده و تمایل به برقراری دوستی های بیشتر می انجامد. این انرژی به راحتی از بین نمی رود بلکه از فرزند به پدر و مادر منتقل شده و در زمان کوتاهی تاثیرات مطلوبی بر رفتارهای اجتماعی او در تعامل با خانواده و جامعه می گذارد.

1. بچه ها تا چهار سالگی قادر به تشخیص لحظه های با ارزش خود نیستند و از سوی دیگر چندان نمی توانند دوستی های پایداری با همسالان خود داشته باشند. بهتر است تا قبل از چهار سالگی جشن تولدهای آنان را در خانه و جمع های کوچک برگزار کرده و بعد از آن میهمانی های گروهی بگیرید.

2. از میهمانان خود با خوراکی های ساده پذیرایی کنید. در جشن تولد کودکان تنقلات و کیک بیشتر از شام اهمیت دارد. آنها را باسلیقه و وسواس انتخاب کرده و سهم هر یک را به اندازه کافی مشخص کنید. بهتر است در این مواقع نوشیدنی های طبیعی و میوه ها را جایگزین نوشابه های گازدار و خوراکی های شور کنید.

4. نیمی از شادی های جشن تولد به تزئینات محیطی مراسم مربوط می شود. برای این کار می توانید از کاغذهای رنگی براق و چراغ های رشته ای استفاده کنید. قبل از هر کاری نظر فرزند خود را جویا شوید و از او بخواهید به شما
در انجام این کار کمک کند. به این ترتیب مشارکت گروهی شکل گرفته و به مرور تداوم می یابد. برای به وجد آوردن بچه‌ها تمام خانه را از توپ‌های رنگی و پلاستیک‌های رنگی پر کنید این کار باعث افزایش هیجان و شور در بچه ها می‌شود.

5. فرزند خود را به میهمانان معرفی کنید و از او بخواهید درباره قابلیت ها، توانمندی ها و ابتکارات خود با حاضران صحبت کند. این کار اعتماد به نفس فرزند شما را بالا می برد و به او شخصیت می دهد. در پایان سخنرانی تازه واردها را به هم معرفی کنید.

6. برای اینکه فرزندتان در جشن تولدش هیجانی‌تر و پر انرژی‌تر باشد، سعی کنید از بچه‌های هم سن و سالش بیشتر در مراسم تولد او دعوت کنید.

مادران شاغل و کودکان چند تربیتی

برخی از روانشناسان، فرزندان زنان شاغل را افرادی با چند تربیت متفاوت می دانند. تربیتی که آمیزه ای از خانواده، مهدکودک، پرستار کودک و … است.در چنین شرایطی طبیعی است که مادر زمانی را که باید برای تربیت فرزند بگذارد، صرف محیط کار می کند. معمولا در این گونه موارد، تربیت کودک توسط افراد دیگری به جز مادر انجام میشود، البته این موضوع با سن فرزند نیز ارتباط ویژه ای دارد، مثلا اگر در سنی باشد که او را را به مهدکودک یا پرستار بسپارند، تربیتی که مدنظر والدین است انجام نمی شود؛ اگر بچه ها بزرگ تر باشند نیز در هنگام عدم حضور والدین در منزل، از طریق تلفن و تلگرام و اجتماع و دوستان، تربیت هایی را دریافت میکنند که مدنظر پدر و مادر نیست.

بی‌شک اشتغال مادر، نقش و جایگاه ویه‌ی پدر را برای فرزندان پسر مخدوش و کم‌رنگ کند.

وقتی فرزند وارد رده سنی «نوجوانی» شد و با همسالان رابطه دوستانه برقرار کرد، موارد دیگری هم در تربیت او دخیل می شوند، بنابراین در دوران مدرسه و مخصوصا در سن بلوغ، حضور والدین و مخصوصا مادر برای حمایتهای تربیتی و عاطفی بیشتر، بسیار لازم و ضروری است.
از سوی دیگر، این روزها انحرافات اجتماعی در کمین بچه هاست و مادران باید مراقب باشند تا آسیب های اجتماعی متوجه آنها نشود. بسیاری از بانوان شاغل، خستگی خود را از محل کار به خانه می آورند و این خود سبب دوری از فرزندان شده و آن ها را دچار نوعی رهاشدگی تربیتی می کند. 

باتوجه به آن چه گفته شد، ضروری بنظر میرسد که والدین، علاوه بر تلاش مضاعف اقتصادی برای سامان یافتن اوضاع مالی خانواده، برای با هم بودن و لحاظ کردن توجهات عاطفی در خانه و بویژه با فرزندان، سهم عمده تری را اختصاص دهند تا خلا فقدان آن ها فرزندان را بسوی زرق برق های محیطی ومحبت های دروغین نکشاند.

هزینه‌های کاهش کیفیت تربیت فرزندان.

هزینه های سرسام آور زندگی این روزها پای مادران را از خانه به ادارات و اماکن تجاری، به جهت کمک اقتصادی به همسران باز کرده و کانون خانواده از حضور گرم مادران خالی شده، در واقع مادران برای کسب درآمد به اشتغال می‌پردازند در حالی که باید هزینه‌های چندبرابری را در آینده پرداخت کنند، هزینه‌های کاهش کیفیت تربیت فرزندان.

دوست داری همکارهای همسرت چطوری باشند؟

همه زن ها در حرف هایشان می گویند به شوهرمان آنقدر اعتماد داریم که برایمان مهم نیست اگر در جمع هزاران زن دیگر قرار بگیرند. اما در دلشان حتی می خواهند بدانند همان یک همکار زنی که در اداره آنها کار می کند چه شکلی دارد. و این به دلیل بی اعتمادی به همسرشان نیست بلکه از سر کنجکاوی های زنانه است.

همه زن ها به علت دوست داستن زیاد همسران خود، روی آنها بسیار حساس هستند. حساس از اینکه همسرش برای او باشد و هیچ کسی او را تصاحب نکند. حساس از اینکه مبادا روزی زن دیگری به بهانه های مختلف وارد زندگی شوهرش شود. حساس از اینکه شوهرش با زنان دیگر چگونه حرف می زند و نوع ارتباط آنها باهمدیگر چگونه است. حساسیت هایی از این دست که در همه زنان به اشکال مختلفی وجود دارد.

این نوع از حسادت زنانه و کنجکاوی برای برخورد همسر خود در محیط کاری اش با همکاران جنس مخالف، موجب می شود تا شما با توسل به هر ترفند و هزاران راه نرفته، بخواهید متوجه بشوید که آن زنی که همکار همسرتان است چه قیافه ای دارد؟ در محل کارشان چه گفت و گویی هایی بین آنها صورت می گیرد؟ حتی گاهی آنقدر این کنجکاوی شما را اذیت می کند که دوست دارید بدانید حتی نوع نگاه کردن آنها به همدیگر چگونه است.


اگر نگران این هستید که در محیط کاری همسرتان زنانی پیدا شوند که با عشوه های زنانه خود روابط را از حد همکار بودن خارج کنند، شما نیز به عنوان یک زن شاغل باید بدانید که نباید با همان رفتارهایی که می ترسید همسرتان جلب کسی دیگر شود، نظر جنس مخالف دیگری را به خودتان جلب کنید.

غذا گذاشتن در دهان کودکی که

توانایی خوردن دارد، یک کمک بی مورد است

که باعث ناکامی کودک و محرومیت

او از لذت کشف خوردن

و پیدا کردن مهارت خوردن می شود.