بچه‌هایی که بازی می‌کنند، در مقابل بیماری‌ها قوی‌تر از کودکانی هستند که بی تحرک اند.
عدم تحرک، موجب ضعف عمومی سیستم دفاعی بدن می‌شود.
چرا به خشونتهای زبانی بی‌تفاوتیم؟ (4)
«تاکنون تحقیقاتی با محور «زبانشناسی جنسیت» در زبان فارسی کمتر انجام شده و بیشتر به کاربردهای زبانی مختلف برای جنس و جنسیت تمرکز شده و کار منسجمی در این باره انجام نشده و یا مورد توجه قرار نگرفته است.» این‌ها را پردیس عامری می‌گوید و اضافه می‌کند: «مطابق دیدگاه پست مدرن، از طریق معکوس کردن پیش فرض های بنیادین، می‌توان فضا را برای پیش فرض‌هایی که قبلاً مورد توجه قرار نگرفته‌اند، آماده کرد.
پس شالوده شکنی در حقیقت، شیوه غلبه بر تحکم تاریخمند یک ایده و تفکر است که اینجا می‌توان به تسلط مردسالارانه نهان و آشکار در زبان اشاره کرد. اگر نگران تبعیض‌های اجتماعی و جنسیتی هستیم، لازم است به گفتمان عمومی دقت کنیم و موضوعات بحث انگیز و پیچیده را از منظرهای گوناگون موشکافی و واکاوی کنیم تا در نهایت افراد نسبت به پیش فرض‌های خود که بصورت خواسته و ناخواسته، تحت تسلط فرهنگ مردسالارانه و ترویج «دیگربودگی» و فرودست انگاری جنسی است، مردد شوند. از آنجا که در شالوده‌شکنی زبانی، افراد مشاهده‌گر اندیشه خود هستند، بنابراین امکان ایجاد تحول در یک ایده و اندیشه و بسط و گسترش این تحول به جامعه، ایجاد می‌شود.»
کرمی هم با تأکید بر اینکه در همه دنیا فضای زردی که رسانه‌های رسمی و غیررسمی تولید می‌کنند مشکلات زبانی را ترویج می‌کنند، می‌گوید: «این رسانه‌ها می‌کوشند فضا را مردانه و زنانه کنند و از خانم‌ها خنده بگیرند اما اینکه چرا این بحث از سطح نخبگان به سطح توده‌ها نمی‌آید جای سؤال است. به عنوان مثال بخش مهمی از سینمای پرفروش ما ازهمین خشونتهای جنسی و کلامی استفاده می‌کند، به اصطلاح کارگردان‌ها، سناریونویس‌ها و طنزپردازها که انتظار داریم از طبقه نخبه جامعه باشند هم برای جذب مخاطب ازکلیشه‌های جنسی و جنسیتی استفاده می‌کنند.
یعنی من استاد دانشگاه و کارگردان، ممکن است در کلاس درس و حوزه کاری خودم این حرفها را بزنم اما در فضای فرهنگی آنها را بازتولید می‌کنم. این به این معنا است که هنوز نخبگان ما به این رهایی بخشی اعتقاد ندارند. چون من استاد دانشگاه وقتی یک طنز جنسیت‌زده می‌بینم باید به آن واکنش نشان دهم، بیانیه بدهم، نقدش کنم، برایش کمپین تشکیل دهم تا این بحثها و نقدها از سطح دانشگاه به جامعه هم برسد.»
حتماً شنیده‌اید که بعضی از آقایان روز زن، برای دوست و همکارشان کادو می‌گیرند؛ لابد تا مدت‌ها می‌شود به این شوخی خندید و دهان به دهان از این دورهمی به آن دورهمی تعریف کرد. حتماً شنیده‌اید که رفتار خیلی از راننده‌ها نسبت به یک راننده زن فرق دارد تا یک راننده هم جنس؛ به راننده مرد می‌شود راه داد، اگر اشتباهی کرد می‌شود ندید اما در مورد راننده زن قضیه فرق می‌کند.
باید حالش را گرفت، باید آخرین متلکی را که همین دیروز یاد گرفته‌ای توی صورتش داد بزنی و تکرار کنی. طوری که همه راننده‌های دور و بر بخندند؛ «برو بشین پشت ماشین لباسشویی» دیگر تکراری شده و باحال نیست. آدم باید به روز باشد. جوک باید دست اول باشد، باید خنده‌دار باشد، باید بشود از یک برنامه میلیونی تکرارش کرد؛ طوری که زنان هم غش غش بخندند.
قصدمان فقط شوخی است!(3)
وقتی در فضای مجازی به این شوخی‌ها انتقاد می‌شود و از این افراد خواسته می‌شود با مسائل مهم شوخی نکنند یا از کلمات جنسیت‌زده استفاده نکنند، آنها در پاسخ می‌گویند که حق دارند با همه چیز شوخی کنند. کرمی در پاسخ به این سؤال که آیا می‌توان با این مسائل بویژه موضوعاتی که مورد نفرت عمومی است، شوخی کرد، می‌گوید: «اساس طنز برای به چالش کشیدن قدرت است و از این منظر می‌توان با هر چیزی شوخی کرد. مهم این است که هدف ما انسانی باشد.
شوخی که هدفش نقد، انتقاد و اصلاح‌طلبی نیست، اساساً شوخی نیست و در هیچ چارچوب معرفتی پذیرفته شده‌ای نیست. شوخی که بازتولید روابط قدرت باشد، هیچ مشروعیتی ندارد. این فضای «شوخی برای شوخی» در فضای طنز فعلی جامعه ما معنایی ندارد و بیشتر شبیه هجو است.»
وی از این خشونت‌ها با عنوان خشونتهای نمادین، خشونت های احساسی وعاطفی و خشونت خاموش نام می‌برد: «درخشونت های شخصی، معمولاً رفتار تحقیرآمیز وجود دارد و اکثر آدم ها به این خشونت‌ها واکنش نشان می‌دهند، چون سویه شخصی مشخص دارند اما در خشونتهای کلامی چون سویه شخصی وجود ندارد، معمولاً آدم‌ها نسبت به آن ناراحت نمی‌شوند و واکنش مستقیم نشان نمی‌دهند، اما معنایش این نیست که افراد جامعه را تهدید نمی‌کند. به این معنا خشونتهای خاموش با پنبه سر می‌برند.»
کار امروز را به فردا میفکن یا بیفکن؟!
از هر 5 نفر فرد بالغ، یک نفر به طور حرفه ای کارهای هر روزش را به فردا می افکند! اما این موضوع لزوما به معنای تنبلی آن شخص نیست. «ناکنش»، یا انجام ندادن کارها اغلب ناشی از اضطراب، ترس از شکست یا کمال گرایی منفی است.
تکنیک هایی برای مبارزه با به تعویق انداختن کارها برای اینکه به دلیل انجام ندادن کارهایتان دچار استرس نشوید، این راه حل های ساده اما علمی را بیازمایید:
خودتان را بشناسید
چگونه:
بدانید که به تعویق انداختن کارهایتان چه تاثیری بر زندگی شما می گذارد.
چرا:
چون داشتن نگرشی درست مانع از این می شود که احساس کمبود داشته باشید.
چون به شما کمک می کند تا دلایل به تعویق انداختن کارهایتان را بدانید.
مدیریت موثر زمان را تمرین کنید
چگونه:
زمان تکمیل کارهایتان را تخمین بزنید.
صحت تخمین های خود را بررسی کنید.
چرا:
چون با برتامه ریزی موثر می توانید الگوی کاری خود را ساده سازی کنید.
چون این کار باعث افزایش کیفیت کار و دوری از استرس می شود.
دیدگاهتان را تغییر دهید
چگونه:
به این فکر کنید که چرا به کاری که باید انجام دهید، علاقه مند شده اید. به این فکر کنید که به چه چیزهایی علاقه دارید.
چرا:
چون شناخت اهداف شخصی باعث افزایش تعهد می شود.
چون ارزیابی مجدد کارها ترس شما را از آنها کاهش می دهد.
به وظایفتان متعهد باشید
چگونه:
کارهایی را که از انجام دادنشان مطمئن هستید فهرست وار بنویسید.
به خودتان قول بدهید که همه آنها در زمان معینی انجام می شوند.
چرا:
چون این کار باعث می شود مجددا به توانایی هایتان ایمان بیاورید.
چون متعهد می شوید به قولی که به خودتان داده اید، عمل کنید.
در محیطی مناسب کار کنید
چگونه:
محل کار و افرادی را که با آنها کار می کنید هوشمندانه انتخاب کنید.
در محیطی که پر از عوامل حواس پرتی، مانند تلویزیون، است، درس نخوانید.
چرا:
چون اینگونه می توانید روی کارتان متمرکز شوید.
چون هرگونه مانع مطالعه از سر راهتان کنار می رود.
واقع گرا باشید
چگونه:
اهداف منطقی ای برای ارزیابی دستاوردهایتان داشته باشید.
صبور باشید، هیچ چیز یک شبه تغییر نمی کند.
چرا:
چون دیگر به خاطر توقعات نامتناسب خودخوری نخواهیدکرد.
چون اهداف غیرواقع گرایانه باعث به تعویق انداختن کارها می شوند. چرا می خواهید کارهای غیرممکن انجام دهید؟!
به شکل مثبتی با خود حرف بزنید
چگونه:
ببینید وقتی کارهایتان را عقب می اندازید، چگونه با خود حرف می زنید.
حرف های منفی را با کلمات مثبت جایگزین کنید.
چرا:
چون از به وجود آمدن افکار منفی، حتی قبل از شروع به کار، جلوگیری می کنید.
چون مثبت گرایی شما را به تلاش در راستای اهدافتان تشویق می کند.
برنامه تان را سبک تر کنید
چگونه:
برنامه انعطاف پذیری ترتیب دهید که فقط شامل کارهای مهم روزمره تان شود.
چرا:
چون اگر برنامه تان خیلی سفت و سخت باشد، احساس کلافگی خواهیدکرد.
چون پس از انجام کارهای ثبت شده در برنامه، احساس شادی بیشتری خواهیدداشت.
در ازای پیشرفت کارهایتان به خودتان پاداش دهید
چگونه:
سیستم پاداشی ترتیب دهید تا پس از انجام موفقیت آمیز هر کار، از پاداش آن لذت ببرید.
اگر کارها را به تعویق انداختید، باید خودتان را به نحوی تنبیه کنید.
چرا:
چون این کار تلاش و پیشرفتتان را به شکلی مثبت تحسین می کند.
چون انگیزه کافی برای انجام کارها را به شما می دهد.
یاد بگیرید که خودتان را ببخشید
چگونه:
اگر لغزشی داشتید، به خودتان سخت نگیرید.
بدانید که هیچ راه حل یک شبه ای وجود ندارد.
چرا:
به تعویق انداختن کارها اغلب در ذهن انسان ریشه می کند و رفع این مشکل نیازمند زمان است.
بخشش می تواند به بهبود نتایج آینده بینجامد.
منبع: مجله پنجره خلاقیت
هنگام عصبانیت تصمیم نگیرید
هنگامی که از دست شریک زندگی خود عصبانی هستید یا خودتان را بابت اتفاقی که افتاده سرزنش می کنید.
یا حتی اگر روزهای سختی را پشت سر گذاشته اید و در آرامش کافی به سر نمی برید،
ا ز گرفتن تصمیم در مورد رابطه عاطفی تان به شدت خودداری کنید