مدیرالنفیسه

چگونه از بیمار عیادت کنیم؟(1)

تصور کنید امروز شما تصمیم می‌گیرید برای ملاقات یکی از دوستانتان که در بستر بیماری است، به منزلش بروید.

تصور کنید امروز شما تصمیم می‌گیرید برای ملاقات یکی از دوستانتان که در بستر بیماری است، به منزلش بروید. یک دسته گل زیبا، یک جعبه شیرینی و چند کمپوت هم تهیه می‌کنید و به عیادت او می‌روید. ساعتی بعد هنگام خروج از منزل دوست بیمارتان، متوجه می‌شوید او از حضور شما خرسند نشده است. علت چیست ؟ شاید ملاقات بیمار، آدابی داشته که شما رعایت نکرده‌اید. شاید ملاقات شما بیش از حد طولانی شده است! شاید دوستتان می‌خواست بخوابد و شما مزاحم خوابش شدید. شاید بیش از حد صحبت کرده‌اید. شاید زمان مناسبی برای ملاقات انتخاب نکرده‌اید. شاید جمله یا کلمه‌ای به زبان آوردید که باعث تکدر خاطر او شده است.

عیادت از بیمار آداب و رسومی دارد که اگر این آداب ‌ از سوی ملاقات کنندگان، رعایت نگردند، ممکن است در روحیه بیمار و روند بهبودی بیمار تأثیر منفی بگذارد. در این مقاله سعی شده دلایل، آداب و مقررات عیادت از بیماران بررسی شود.

همانطور که می‌دانیم، انسان موجودی اجتماعی است و بسیاری از فعالیت‌ها و مناسبات انسانی به صورت جمعی و گروهی صورت می‌پذیرند. در دین اسلام نیز به وحدت در بین مسلمین توصیه‌های زیادی شده است. از نماز جماعت گرفته تا شرکت در حج و سایر امور پسندیده. یکی دیگر از توصیه‌های دین اسلام که مورد تأکید اکثر پزشکان و جامعه‌شناسان و روان‌شناسان نیز است، عیادت از بیمار و تنها نگذاشتن فرد به هنگام بیماری است که نشان از جمعی بودن روحیات افراد در موقعیت‌ها و شرایط گوناگون دارد.

حضور دسته‌جمعی برای بیمار روحیه‌بخش است

حضور دسته جمعی بر بالین بیمار (به شرط اینکه بیماری‏اش خیلی حاد نباشد یا ملاقات ممنوع نباشد) باعث می‏شود بیمار احساس کند به جمع تعلق دارد و از دیگران جدا نیست و این می‏تواند در روحیه بخشی به او مؤثر باشد و موجبات باز یافتن سلامتش را فراهم کند تا جایی که در بعضی روایات، عیادت از مؤمن بیمار را همردیف با زیارت خانه خدا ذکر کرده‏اند و اولیای اسلام در احادیث متعددی، این کار را به ‌عنوان یکی از وظایف پسندیده اجتماعی به مسلمانان توصیه کرده‏اند.

در اشعار و متون کهن فارسی هم بارها از لذت عیادت توسط دوستان یاد شده و این بیت مشهور سعدی که «گر طبیبانه بیایی به سر بالینم به دو عالم ندهم لذت بیماری را» اشاره‌ای ظریف به همین مطلب دارد. اگر شما هم تجربه یک بیماری شدید یا یکبار بستری شدن را داشته باشید، حتماً می‏دانید که عیادت و ملاقات، به‌خصوص از جانب کسانی که دوستشان داریم و سایر نزدیکان، چه تأثیر انکارناپذیری بر روحیه بیمار دارد.

اگر لباس بر اثر گرمای زیاد اتو زرد رنگ شد

یک پیاز را دو نیم کرده و روی لباس بمالید لکه های زرد بر طرف خواهند شد
بعد آن را چند دقیقه درون آب سرد خیس کنید و بشویید .

? ذکر مشکل گشای پیامبر اکرم ص ?

پیامبر خدا ( صل الله علیه وآله ) فرمود:

هر کس زیاد (( استغفر الله ربی واتوب الیه )) بگوید چندین آثار مهم در زندگانی برای او حاصل خواهد شد ؛

1- خداوند گره غمهای او را بگشاید .
2-از هر تنگنایی بیرونش برد.
3- از جایی که گمان نمی برد ، روزیش را می رساند.

? اعلام الدین ، حدیث 294
?میزان الحکمه ،ج 3 ، ص 70

#امام_حسین(ع):
إنّ أجْوَدَ النّاسِ مَن أعطى مَن لا یَرجو.

بخشنده ترین مردم، کسى است که به آن که به او چشم امید نبسته بخشش کند.
کشف الغمّة: 2/242

زنان عربستان می‌توانند رانندگی کنند،‌ اما هنوز اسم ندارند
اصلاحات در عربستان آن قدر طولانی شده است که وقتی پادشاه این کشور می‌گوید زنان از این به بعد می‌توانند رانندگی کنند،‌ صدر خبر تمام رسانه‌های جهان را اشغال می‌کند. اما اوضاع زنان با اصلاحات تازه در عربستان هم قابل قبول نشده است.

دو روز بعد از اصلاحات تازه در عربستان رویترز از تماس‌های تهدید آمیز با فعالان حقوق زنان در عربستان پرده برداشت. از آنها خواسته شده بود که به حق رانندگی زنان در عربستان قانع باشند و دیگر به محدودیت‌های قبلی اشاره نکنند.

می‌گویند سفارش‌های بوگاتی در عربستان در روزهای گذشته بیشتر شده است، اما گروهی از زن‌های عربستانی می‌گویند دادن حق رانندگی به زنان تنها روبناست و تبعیض بسیار بنیادی‌تر از آن است که با این «هدیه‌ها» جبران شود.

یاسمین باقر، دختر دو رگه عرب-لاتین و فعال حقوق زنان،‌ در این مورد به تایم می‌گوید بعد از دهه‌ها محافظه کاری،‌ حالا پادشاه تصمیم گرفته است به زنان حق رانندگی بدهد،‌ اما این یک تغییر واقعی در عرصه حقوق زنان نیست.

او می‌گوید: تغییری که من منتظرش هستم، بسیار بنیادی‌تر از چیزی مانند حق رانندگی است. ما می‌خواهیم زنان عربستانی،‌ مانند مردان، شهروند تلقی شوند و بتوانند اسم خودشان را داشته باشند.



حتما شنیده‌اید که در ایران قدیم، ‌مردهایی بودند که زنانشان را به نام پسر بزرگشان صدا می‌کردند،‌ در عربستان هنوز مردها همین کار را می‌کنند. زنان در عربستان،‌ دختر،‌ همسر،‌ خواهر یا مادر مردی هستند و تنها به همین نام شناخته می‌شوند. نام زنان عربستانی هنوز به عنوان بخشی از حریم خصوصی مردان خوانده تلقی می‌شود. زنان غریبه را «خاله» یا « معلم» صدا می‌کنند،‌ حتی نام بردن از زنان در محافل عمومی هم بسیار نادر است.

با این که خیلی از زنان عربستانی این روزها عکس‌های خودشان را در حال راندن ماشین در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌کنند،‌ اما هنوز به نام خودشان خوانده نمی‌شوند. اسم زنان در عربستان تنها روی کاغذ وجود دارد. فعالان حقوق زنان می‌گویند رشد استفاده از شبکه‌های اجتماعی این وضعیت را تا حدودی بهتر کرده است. فیس‌بوک،‌ اینستاگرام و توییتر باعث شدند که مردان و البته زنان عربستانی تا حدودی نگاهشان را به مساله هویت زنان و داستان‌های زندگی آنها تغییر دهند. علاوه بر این،‌ شبکه‌های اجتماعی کمک کردند مردم دیدی در مورد آنچه در سایر نقط دنیا رخ می‌دهد به دست بیاورند. زنان و مردان عربستانی می‌توانند در فضای آنلاین صدای خود را داشته باشند و در گفت‌وگوهایی شرکت کنند که جنبش زنان را در فضای حقیقی شکل می‌دهد. درصد زیادی از جمعیت زنان عربستان زیر 30 سال سن دارند و امیدوار هستند همان طور که امروز توانسته‌اند حق رانندگی را به دست بیاورند،‌ در آینده بتوانند با نام خودشان شغل داشته باشند.

در سال‌های اخیر کمپین‌هایی برای بازتر کردن فضای زندگی زنان،‌ از طرف نهادهای مختلف حقوق بشری چه در جامعه کشورهای عرب و چه در کشوهایی مانند افغانستان شکل گرفته است. کمپین «اسم مادر من» (#mymothersnameIs) یکی از این حرکت‌ها بود که به همت سازمان ملل در مصر اجرا شد و از مردم یک سوال ساده داشت: « اسم مادر شما چیست». واکنش‌های مردم برای مجریان کمپین عجیب نبود. بسیاری از مردم حاضر هستند نام پدرشان را بگویند،‌ اما وقتی در مورد نام مادر از آنها سوال می‌شود ترجیح می‌دهند سکوت کنند. کمپین مشابهی که در افغانستان اجرا شد «اسم من کجاست» (#whereismyname) بود و تلاش می‌کرد به زنان یادآوری کند که اسم آنها باید به فضاهای عمومی برگردد. زنان افغانستان از این نظر موقعیتی مشابه زنان عرب دارند. آنها را اغلب به عنوان مادر، خواهر یا همسر یک مرد می‌شناسند،‌ نه فردی مستقل.

عربستان دو پردیس دانشگاهی ویژه زنان دارد. در یکی از آنها، بزرگترین پردیس دانشگاهی زنان در دنیا،‌ در اصلاحات تازه پادشاه عربستان، به زنان اجازه داده شده است که از تلفن همراهشان استفاده کنند، اما تا زمانی که زنان نه در خانه و نه در محیط عمومی شهر نمی‌توانند از اسم خودشان استفاده کنند،‌ یا با این نام خطاب شوند، هنوز راه زیادی برای جنبش زنان عربستان باقی مانده است.

خانم باقر،‌ برای مجله تایم نوشته: سوال ما این است که آیا ما می‌توانیم،‌ خواهیم توانست و یا اصلا باید بتوانیم زنان را به یک گام ساده که گفتن نامشان در عرصه عمومی است راهنمایی کنیم یا نه. رانندگی زنان در عربستان گام بزرگی است اما ما امیدوار هستیم که این اقدام بتواند به روشن شدن اذهان مردم کمک کند. ما می‌خواهیم مردان ما به جایی برسند که از زنان در عرصه‌های عمومی نام ببرند، نه این که آنها را به نام کسان دیگری صدا کنند،‌ یا به آنها با نام‌های خودشان در شبکه‌های مجازی اشاره کنند. ما می‌خواهیم به جایی برسیم که زنان و مردان هر دو در هویت فرزندانشان شریک باشند،‌ نه این که نام فرزندان تنها از مردان به بچه‌ها به ارث برسد و زنان از هویت فرزندانشان حذف شوند. بیش از همه چیز ما می‌خواهیم که به عنوان شهروندان مستقل از حقوق شهروندی برابر برخورد باشیم و بتوانیم هویت خودمان را داشته باشیم.