دعوا، دلخوری، زخم زبان به همسرتان
را در جمع بیان نکنید
افراد یا منتظر دعوای شما هستند
یا دلسوزی های بیجا می کنند
یا بعد ها برایتان یاد آوری می کنند
“کنتـرلِ مــداوم همــسر؛ ممـنوع…!”
اگر نامزد و یا همسر خود را مکررا محسوس و نامحسوس کنترل می‌کنید و ناگزیر از پرسیدن سوالاتی چون:
کجا بودی؟
کجا رفتی؟
کی کارت تمام شد؟
در پرواز کنار که نشستی؟ و…..
توصیه میکنیم دست از این کار بردارید. بدترین چیزی که هر انسانی را فراری می‌دهد این است که فکر کند کسی آزادیش را محدود میکند و باید بی‌گناهی خود را در محکمه‌ای مکرر اثبات کند…..!
بسیاری از خانم‌ها فکر می‌کنند؛ بزرگترین نیاز مردان به آنها نیاز جنسیه…!
ولی حقیقت اینه که آقایون بیش از هر چیزی احتیاج به احترام اون هم از شریک زندگیشون دارند.
بهتر است؛ به گونه‌ای با شوهرتان، رفتار و صحبت کنید که شوهرتون متوجه بشه براش ارزش زیادی قائل هستید.
مردها بر خلاف ظاهرشون مثل یه کودک هستند که می‌خواهند از آنها تعریف و تمجید شود.
اعتماد به نفس شوهرتون را با تائید تصوراتش نسبت به خودش تقویت کنید.
مواظب قوی ترین های زندگی هامون باشیم.
یه گل کاکتوس قشنگ تو خونه ام داشتم، اوایل بهش میرسیدم، قشنگ بود و جون دار، کم کم فهمیدم با همه بوته هام فرق داره، خیلی قوی بود، صبور بود، اگه چند روز بهش نور و آب نمیدادم هیچ تغییری نمیکرد…
منم واسه همین خیلی حواسم بهش نبود به خیال اینکه خیلی قویه و چیزیش نمیشه!
هر گلی که خراب میشد میگفتم کاکتوسه چقدر خوبه هیچیش نمیشه اما بازم بهش رسیدگی نمیکردم…
تا اینکه یه روز که رفتم سراغش دیدم خیلی وقته که خشک شده، ریشه اش از بین رفته بود و فقط ساقه هاش ظاهرشو حفظ کرده بود، قوی ترین گلم رو از دست دادم چون فکر کردم قویه و مقاوم…
مواظب قوی ترین های زندگی هامون باشیم.
ما از بین رفتنشونو نمیفهمیم چون همیشه یه ظاهر خوب دارند، همیشه حامی اند، پشتمون بهشون گرمه…
اما بهشون رسیدگی نمیکنیم، تا اینکه یه روز میفهمی قوی ها هم از بین میرن…!
نیمى از زندگى مان
میشود صرفِ اینکه به آدمهاى دیگر ثابت کنیم،
ما چقدر خوشبختیم…
به آدمهایى که شاید خوشبختى برایشان تعریفِ دیگرى دارد
حتى اگر واقعاً هم خوشبخت باشیم،
اما همین خودنمایى،
ما را تبدیل میکند به بدبخت ترین آدمِ روى زمین!
غذایى اگر جلویمان میگذارند،
قبل از لذت بردن از غذا،
ترجیح میدهیم آن را به رخِ دیگران بکشیم…
سفرى اگر میرویم،
ترجیحمان این است که بگوییم،
ما آمدیم به بهترین نقطه ى روى زمین،تو
بمان همان جهنم همیشگى…
واردِ رابطه اگر میشویم،عالم و آدم را با خبر میکنیم،
که ببینید چقدر خاطرِ من را میخواهد،
تو اما بمان در همان پیله ى تنهایى ات…
ما لذت بردن را پاک فراموش کرده ایم
مسیرى را میرویم که خطِ پایان ندارد،
فقط میرویم که از بقیه جا نمانیم