مدیرالنفیسه

وسیع باش
دلتنگ که شدی
منتظر نباش کسی دل گرفته ات را باز کند،
بلند شو و قدمی بردار.
دل یک نفر را شاد کن،
دلت خود به خود باز می شود.

قوی باش
و پیش از آنکه کسی را دوست داشته باشی
خودت را دوست داشته باش.
تا همچنان باشی
در لحظه هایی که کسی برای تو نیست.

صبور باش
زمان خیلی چیزها را حل خواهد کرد.
گاهی مساله های به ظاهر بزرگ و پیچیده توانایی و هوش زیادی نمی خواهد.
کمی زمان می خواهد تا آرام تر شوی و مساله را کوچک تر و ساده تر ببینی.

و عاشق باش …
برای آنکه دوستش داری دعا کن
بدون آنکه دلیلی برای دوست داشتنت بیابی
ببین چه احساس رضایتی پیدا خواهی کرد.

لبخند بزنیم
لبخند زدن اندورفین و سروتونین ومسکن های طبیعی بدن را آزاد می کند تحقیقات نشان داده است که لبخندزدن با تولید این سه ماده در بدن باعث بهبود روحیه می شود.

می توان گفت لبخندزدن یک داروی مسکن طبیعی است به نظر میرسد افرادی که لبخند می زنند اعتمادبه نفس بالاتری دارند و در کارشان بیشتر پیشرفت می کنند لبخند زدن کمک می کند مثبت اندیش باشید در واقع وقتی لبخند می زنیم بدن ما به بقیه بدن پیغام می فرستدکه «زندگی خوب پیش می رود» پس با لبخند زدن از افسردگی و نگرانی دور بمانیم.

اهمیت تربیت از تعلیم بیشتر است

شماها معلم نسلی هستید که در آتیه همه مقدرات کشور به آن نسل سپرده می شود. شما امانتدار یک همچو نسلی هستید و تربیت شما و تعلیم شما باید همراه هم باشد. فقط این هم وظیفه نیست برای معلم علوم دینی، این وظیفه است برای تمام معلمین در هر رشته هستند و تمام اساتید دانشگاه در هر رشته ای هستند.

همانطوری که معلم علوم دینی فقط اگر بخواهد علوم دینی را یاد بدهد و توجه به اخلاق دینی نداشته باشد، توجه به سازندگی این طفل یا این جوان نداشته باشد ممکن است غائله بار بیاورد و کشور را به تباهی بکشد، معلم غیر علوم دینی هم همین طور است، در هر رشته ای که تعلیم واقع می شود، اگر چنانچه در آن رشته خدای نخواسته انحراف ایجاد بشود، معلمین یا اساتیدی باشند که انحراف ایجاد بکنند، هم خودشان شریکند در این جرم هائی که از آنها صادر می شود و هم کشورشان به تباهی کشیده می شود.

به حسب امکان، این همچو نیست که وظیفه شما آقایان که معلم دینی هستید، این باشد که تربیت کنید، شما باید این عده ای که در دست شماست، تعلیم کنید و اهمیت تربیت را از تعلیم بیشتر بدانید.

[امام خمینی “ره” صحیفه نور]

کودکان وابسته، بسیار آسیب پذیرند.
غذا خوردن، لباس پوشیدن و حمام کردن را کودک باید با کندی و ریخت و پاش انجام دهد
تا در مسیر رشد به تدریج و با کمک شما انجام درست آن را بیاموزد

دو تصمیم مهم در زندگی مان می گیریم و نمی دانیم چرا؟ یکی ازدواج است و دیگری بچه دارشدن.
چرا ازدواج کردید؟
چکار کنیم خانه بمانیم بترشیم؟ برای این‌سوال خیلی جواب های مختلفی گرفتم دراین سی سال که با خانواده کار می کنم. می خواستم کامل شوم، می خواستم به استقلال برسم، نیمه ی گمشده ام را می گشتم
بعد سوال می کنم که به استقلال رسیدید؟ می گویند که نه صد رحمت به دیکتاتور اولی یعنی پدرم.
کامل شدید؟ نه ناقصتر شدم.
نیمه ی گمشده تو پیدا کردی؟ نه خیر مزاحم گمشده ام را پیدا کردم.

بعد بچه دار می شوند:« چرا بچه دار شدید؟» این را هنوز هم جواب نگرفتم. جوابهای کتابی زیاد است : «می خواستم کامل شوم، می خواستم سرگرم شوم، زندگیمان خالی شده بود، گرما نداشت» . بچه ها حکم پکیج و شوفاژ را دارند یا حکم عروسک را دارند می آیند تا پدر و مادر سرگرم شوند حوصله شان سر نرود.

ببینید که اینها نگاه است ممکن است جنبه ی شوخی داشته باشد ولی وقتی ما می بینیم که چرا بچه دار می شویم؟ یک آقایی هم حرف جالبی زد گفت : «برای اینکه نگویند اجاقش کور است، می خواهیم ثابت کنیم که بابا، هنوز از ما کار برمی آید» یا یکی از دوستان می گفت « می خواهم یک ارث و میراث خور بعد از خودمان داشته باشیم»

ولی واقعا ً فرزند کیست؟ چرا به زندگی ما می آید؟ تعبیری در قرآن هست که انسان را خلیفة الله می شناسد و معرفی می کند. من خیلی این تعبیر را دوست دارم نه به عنوان یک مسلمان. کاملترین و زیباترین تعبیر از انسان است. انسان قائم مقام خدا بر روی زمین است. قائم مقام خداست نه جانشین خدا، این دو با هم اشتباه نشود.

بخشی از وظایف خداوند به انسان محول شده است بخشی نه همه ی وظایف. قائم مقامی بهترین و کاملترین و بزرگترین تعریف و تمجید از انسان است. این خلیفة اللهی یا قائم مقامی بالقوه است باید بالفعل بشود. بچه به زندگی پدر و مادر می آید که قائم مقام خدا شود و والدین وظیفه دارند آن را به این مقام برسانند. به این تعبیر ، بچه امانت خداست
{استاد سلطانی}