مدیرالنفیسه

دام هایی که والدین در آن ها گرفتار می شوند:

دام انتقاد و خرده گیری: شامل درگیری فراوان و معمولا غیر ضروری جنگ قدرت با کودک است که به زور معمول شامل برخورد پدر یا مادر با بدرفتاری های کودک است.

دام تنهایشان بگذارید: معمولا با دام انتقاد و خرده گیری همراه است و شامل بی توجهی پدر و مادر نسبت به کودک است هنگامی که رفتار رفتار پسندیده ای از خود نشان می دهد یا هنگامی که در کنار سایر کودکان دوستانه بازی می کند.

دام فقط به خاطر بچه ها: در مورد پدر و مادرانی صدق می کند که ازدواج ناموفقی دارند و با دعوا و جر و بحث های فراوانی که با یکدیگر دارند، به جای اینکه روش هایی را برای برطرف کردن اختلافات زناشویی خود بیاموزند، ” فقط به خاطر بچه ها ” با یکدیگر زندگی می کنند.

دام بی نقص بودن پدر و مادر: نتیجه علاقه ما به کامل بودن است، و نه به صلاحیت داشتن و با کفایت بودن، از آن جایی که پدر و مادر کامل وجود ندارد، پروردن چنین سودایی در سر، منجر به ناامیدی، تنفر و احساس گناه و ناتوانی می شود.

دام فدا شدن: به این معناست که والدین خود را چنان درگیر تربیت کودک می کنند که نیازهای عاطفی خود برای داشتن روابط زناشویی مناسب، مصاحبت و دوستی، تفریح، امور شخصی و شادی را نادیده می گیرند، تا آن جا که باعث خدشه دار شدن روابط زناشویی شده، سرانجام به احساس نارضایتی و تنفر تبدیل می شود.