مدیرالنفیسه

بیشتر مردم زندگی نمی‌کنند،
فقط با هم مسابقۀ دو گذاشته اند.

می‌خواهند به هدفی در دوردست برسند،
ولی در گرماگرمِ رفتن، آنقدر نفس نفس
می‌زنند که چشم شان زیبایی ‌ها و
آرامش سرزمینی را که از آن می‌گذرند
نمی‌بیند . ناگهان چشم شان به خودشان
می‌ افتد و می ‌بینند پیر و فرسوده اند

و دیگر برایشان فرقی نمی‌ کند
به هدف شان رسیده اند یا نرسیده اند.

زندگی کن دوست من
ناگهان زود دیر می شه…