مدیرالنفیسه

#محرم_احیای_واجب_فراموش_شده

زی طلبگی در دیدگاه مقام معظم رهبری

یکى از چیزهائى که به نظر من به شما کمک میکند، این چیزى است که در مورد نبى مکرم، امیرالمؤمنین فرمود: «طبیب دوّار بطبّه قد احکم مراهمه و احمى مواسمه». نباید پشت میز و توى اتاق حبس شد. شکل ادارى پیدا کردنِ ما مجموعه‌ى روحانى و مجموعه‌ى آخوند، به نفع ما نیست.
هر مسئولیتى هم در هر جا داریم، این حالت طلبگى خودمان، حالت آخوندى خودمان، حالت روحانى خودمان را - که انس با مردم، رفتن میان مردم، گفتن به زبان مردم، شنیدن درددل مردم است - باید از دست ندهیم. البته ما هر دو جورش را در بین روحانیون دیده‌ایم. کسانى بوده‌اند که هیچ سمت رسمى و ادارى و اینها هم نداشتند، در عین حال رفتارشان با مردمى که با آنها مواجه بودند، مثل رفتار یک آدم ادارى، خشک، بى‌انعطاف، بى‌توجه، بى‌محبت و بى‌لبخند بوده است. عکسش را هم دیده‌ایم. کسانى هم بوده‌اند که مسئولیت هاى ادارى داشتند، اما در همان گوشه‌اى و ضلعى که با مردم تماس پیدا می کردند، رفتار محبت‌آمیز، رفتار پدرانه، رفتار مشفقانه و دلسوزانه با مردم داشتند؛ این خوب است، این درست است.
#محرم_احیای_واجب_فراموش_شده پس این هم یک مسئله است؛ یعنى حبس نشدن مجموعه در قالبهاى سازمانى. نه اینکه من با سازماندهى مخالف باشم؛ نه، بدون سازماندهى، بدون تشکیلات، مدیریت امکان ندارد و کار هم پیش نمیرود. نخیر، بنده معتقد به نظم سازمانى هستم؛ اما معتقدم که این نظم سازمانى نباید ما را از هویت خودمان خارج کند. ما در همه صورت روحانى هستیم. بایستى با همان منش روحانى، به شکل روحانى‌اى که در عالم شیعه وجود دارد، مشى کنیم. البته این حالت در مذاهب و ادیان دیگر هم بکلى منتفى نیست؛ یک جاهائى وجود دارد، براى آنها خیلى هم خوب است؛ اما حالا در بین شیعه یک سنتى است. این حالتى که در بین روحانیت شیعه وجود داشته - اینکه با مردم مأنوس است، از مردم مرتزق است، نسبت به مردم مشفق است، دردهاى مردم دردهاى اوست - این را باید حفظ کنید؛ این چیز خیلى مهمى است (بیانات در دیدار اعضای نمایندگى رهبرى در دانشگاه‌ها، 20/04/1389)