مدیرالنفیسه

 
مجله معروف مد «وُگ» پس از انتشار پستی در رسانه‌های اجتماعی که بسیاری از کاربران آن را توهینی به زنان مسلمان آن هم در میانه گسترش اسلام هراسی در فرانسه به‌شمار آورده‌اند مورد انتقاد قرار گرفته است. 

به گزارش «تابناک» به نقل از روزنامه آفتاب‌یزد، این مجله روز جمعه عکسی را در اینستاگرام از «جولیا فاکس» بازیگر و مدل در حال ورود به نمایش هفته مد مردان در پاریس با کت چرم بالنسیاگا با روسری مشکی و عینک آفتابی به اشتراک گذاشت و به عنوان متن آن نوشته بود: «بله به روسری».

این پست با واکنش کاربران اینستاگرام مواجه شد و آنان از مجله «وُگ» به دلیل اتخاذ یک استاندارد دوگانه و تمجید از فاکس به خاطر پوشیدن روسری در کشوری که به طور فعال زنان مسلمان را از این کار منع می‌کند انتقاد کردند.

با توجه به محدودیت‌هایی که برای زنان مسلمان در فرانسه اعمال شده کاربران رسانه‌های اجتماعی پست مجله «وُگ» فرانسه را به‌عنوان «ناشنوایی ناامیدکننده» قلمداد کرده‌اند. یک کاربر منتقد نوشته است: «بله به روسری؟ این نشان می‌دهد «وُگ» واقعا نسبت به ممنوعیت حجاب در فرانسه و تحقیر زنان مسلمان به دلیل نوع پوشش‌شان و نظارت دائمی آنان توسط پلیس بی‌تفاوت و فاقد هرگونه حساسیت است».

یک کاربر دیگر نوشته است: «پس روسری برای غیر مسلمانان خوب است؟ مد مجاز است، اما مذهب نه؟ آزادی انتخاب فقط برای سفیدپوستان است»

بر اساس گزارش سال ۲۰۱۹ میلادی کمیسیون ملی مشاوره حقوق بشر فرانسه، ۶۰ درصد زنان مسلمانی که حجاب داشتند گزارش داده بودند که به دلیل مذهب‌شان مورد تبعیض قرار گرفته اند. یکی از کاربران توییتر نوشت: «این سیلی‌ای به صورت هر زن مسلمانی است که به دلیل داشتن حجاب با آزار و اذیت مواجه شده است. اما وقتی «جولیا فاکس» روسری بر سر می‌کند ارزش مد و وُگ را دارد»

بسیاری از کاربران با توجه به تلاش‌های سیاستمداران برای سرکوب حجاب، نقاب و برقع، انتخاب واژگان وُگ را در شرایط فعلی بی‌توجهی به اوضاع فرانسه دانسته اند.

یک کاربر دیگر با ذکر مثالی از لباس پوشیده شده توسط «کیم کارداشیان» که تمام صورت او را پوشانده بود و از سر تا پا سیاه بود نوشته است که آن سلبریتی به خاطر ظاهر خلاقانه‌اش مورد «تحسین» قرار گرفت در حالی که زنان مسلمانی که برقع می‌پوشند دائما مورد تحقیر و رفتار غیر انسانی قرار می‌گیرند.

روایت هایی که از اتفاق اخیر قم دیده ام دقیق نیست، حتی متناقض هم هست. در ویدیوی منتشر شده هم ابعاد قضیه کاملا روشن نیست.

اما بدترین حالت را فرض می کنم.و آن اینکه یک خانم در برابر تذکر برادر روحانی ام به او جسارت می کند ،عمامه اش را بر می دارد،روی زمین می اندازد،لگدمال می کند و همزمان به او ناسزا می گوید و هتاکی می کند و برادر روحانی ام مظلوم واقع می شود.

امروز آن خانم به محکمه فراخوانده شده و با او برخورد قانونی صورت گرفته اما می خواهم به این کار قضایی توجه نداشته باشم و حودم را جای برادر عزیز روحانی ام بگذارم و از خودم سوال کنم آیا کار آن خانم از ریختن خاکستر و شکمبه گوسفند بر سر پیامبرخدا زشت تر بود؟ رسول خدا چه کرد؟

یا از خودم سوال می کنم رفتار آن خانم از فردی که به مالک اشتر توهین کرد بدتر است؟ جز این بود که مالک به مسجد رفت و برای توهین کننده طلب رحمت کرد؟

چه می شد اگر برادر روحانی ام همان دیروز نشانی منزل آن خانم را پیدا می کرد و باتفاق خانواده اش با هدیه ای کوچک  عازم آنجا می شد و با او سخن می گفت و پای درد دلش می نشست؟ و انگیزه اش را می پرسید؟ و روشن می شد که رفتار آن خانم از کجا نشات گرفته؟چرا با تذکر برآمده از وظیفه شرعی مخالفت کرده؟ مشکلش معاش است؟ از اجبار در احکام دین گله دارد؟ از فلان جای حکومت عصبانی است؟…

اگر این اتفاق می افتاد نه نیازی به برخورد قضایی بود و نه جنجال کش میامد.چه بسا آن خانم تحت تاثیر رفتار پیامبرگونه روحانی محترم، خودش با حفظ همه گلایه هایش می پذیرفت که راهی که برای اعتراض انتخاب کرده نادرست است.

آنچه گفته شد با فرض این بود که برادر روحانی ام هیچ تقصیر و کوتاهی و خشونتی نداشته. اما اگر او هم در این وسط اشتباهی مرتکب شده با حضور در منزل آن خانم و یک دلجویی ساده، جایگاه روحانیت و سخنگویان رسمی دین را چندین برابر تاثیرگذار تر می کرد.

محمد مهاجری

روزنامه کیهان بخشهایی از بیانات رهبرمعظم انقلاب در سال 88 را منتشر کرده است.

بخشی از این سخنان را می خوانید:

*به نظر من خبرگان اقدام نباید بکنند به اینکه کسی را که حالا عقیده‌ مخالفی در بین خودشان دارد، اعلام کنند. این به نظر من اقدام خیلی مناسبی نیست. حالا من البتّه نمی‌خواهم به خبرگان تکلیفی بکنم یا چیزی را به‌عنوان تکلیف بگویم؛ سلیقه‌ من این است. بالاخره یک نفر عقیده‌ دیگری در یک مسئله‌ خاصّی دارد؛ این‌جور نیست که در مبانی و اصول اختلافی وجود داشته باشد و به نظرم نمی‌آید این‌جوری باشد. (2 مهر 1388)

*(در دیدار دانشجویان) خیال نکنید من از شنیدن این‌جور حرف‌ها ناراحت می‌شوم؛ نه، من از اینکه این حرف‌ها زده نشود، ناراحت می‌شوم. بنده توی جلساتِ دانشجویی، دانشگاهی که اینجا هستند، گاهی که ببینم حالا بعضی‌ها روی ملاحظه، روی احترام، روی هرچه، بعضی از این حرف‌ها را که خیال می‌کنند من خوشم نمی‌آید، نمی‌زنند، از نگفتنش ناراحت می‌شوم؛ از گفتنش مطلقاً ناراحت نمی‌شوم. ای‌کاش مجال بود تا گفته می‌شد، تا آن‌وقت انسان می‌توانست آن برگ‌های بر روی هم گذاشته‌ کتاب حرف را، باز کند تا خیلی از حقایق روشن بشود. آینده، البتّه این کارها خواهد شد. (6 آبان 1388)

*از انتقاد استقبال می‌کنم | اینی هم که گفتند از رهبری انتقاد نمی‌کنند، شما بروید بگویید انتقاد کنند؛ ما که نگفتیم از ما کسی انتقاد نکند…. ما که حرفی نداریم. من از انتقاد استقبال می‌کنم؛ از انتقاد استقبال می‌کنم. البتّه انتقاد هم می‌کنند. دیگر حالا جای توضیحش نیست. انتقاد هم هست، فراوان هست، کم هم نیست؛ بنده هم می‌گیرم، دریافت می‌کنم و انتقادها را می‌فهمم. (6 آبان 1388)