مدیرالنفیسه

روزنامه رسالت: آن روی سکه «حاکمیت یکدست» زیبا نیست/ نسبت به دل مردم حساس باشیم
نمی‌شود توقع داشت یک جریان چه در حوزه اندیشه، چه در حوزه سیاست، چه در حوزه اقتصاد و چه در هر حوزه‌ای، چندین سال، بایکوت و گوشه‌نشین شود و آن جمعیتِ متصل به آن حوزه‌ها چیزی به‌نام «امید» را در خود حفظ و تقویت کنند.
رسالت نوشت: خروجی انتخابات مجلس یازدهم و دولت سیزدهم، حاکمیت یکپارچه‌ای شکل داد که در بادی امر، جریان رقیب هم امیدوار به جراحی‌ها و تغییراتی شد که می‌دانست در زمان آنان میسر و ممکن نبود.

بسیاری از منازعات و چالش‌های درون قدرت، به‌واسطه قرابت فکری سران قوا و بخش مهمی از بدنه مدیریتی حل‌وفصل شده و می‌شود. تخریب‌ها، طعنه‌ها و سازهای مخالف از گوشه و کنار حاکمیت، کمتر به‌گوش می‌رسد و عموما دستگاه‌ها در ظاهر و باطن، یار و مددکار یکدیگرند؛ اما ماجرا روی دیگری هم دارد.

آن روی سکه حاکمیت یکپارچه، به این زیبایی نیست. قدرت‌یابی و تأییدات پی‌درپیِ درون‌گروهیِ یک نحله و جریان فکری نسبت به اشخاص و تصمیم‌ها گاهی موجد و مقوّم یک جهل مرکبی می‌شود که بیرون آمدن از آن تقریبا غیرممکن است؛ چرا که دیگر گمان به ارتکاب اشتباه هم نمی‌دهند. به‌علاوه قدرت گرفتن بی‌حدومرز یک جریان در هر کشوری با هر ایدئولوژی و شکل حکومتی آسیب‌زاست.

بخش مهمی از بالندگی، سلامت و اصلا حیات یک جامعه به تضارب و تعاطی آرا و افکار بستگی دارد. نمی‌شود توقع داشت یک جریان چه در حوزه اندیشه، چه در حوزه سیاست، چه در حوزه اقتصاد و چه در هر حوزه‌ای، چندین سال، بایکوت و گوشه‌نشین شود و آن جمعیتِ متصل به آن حوزه‌ها چیزی به‌نام «امید» را در خود حفظ و تقویت کنند.

پیروزی کارگزاران نظام آنجاست که اولا سعی کنند تعداد بیشتری از مردم را همراه خود کنند و ثانیا این مردم را عاقل و صاحب اهلیت و صلاحیت ببینند؛ همان‌طور که هستند. این نگاه فارغ از اینکه صحیح است؛ به‌سود خود حکمرانان است. آن ها اگر خود را منتخب و مسئول عقلا و خردمندان بدانند، به‌نوعی خود را هم تکریم کرده‌اند و اگر به‌اشتباه مردم را ناتوان از شناخت مصالح خویش قلمداد کنند به خود نیز توهین کرده اند.

ما اگر به‌حق درباره تجزیه‌طلبی نسبت به خاک ایران، حساسیم؛ برای ایران قوی باید درباره تجزیه‌طلبی نسبت به دل مردم ایران نیز حساس باشیم و مانع این اتفاق دردناک شویم.

دو جریان طرفداران رجوی و پهلوی که در دو طیف کاملا مخالف فکری و سیاسی قرار دارند و تنها وجه مشترک آنها انگیزه سرنگونی نظام با کمک خارجی و ایجاد فشار حداکثری بر ایران است، در چند ماه اخیر در رقابت با هم برای نمایاندن خود به عنوان تنها آلترناتیو مقبول مردم اقداماتی چند که بعضا همسو بوده، را انجام داده اند. 

جمیله کدیور در روزنامه اطلاعات نوشت: چلبی سازی از اصطلاحات مرسوم در عرف سیاسی و به منزله آلترناتیوسازی توسط کشورهای بیگانه فرایندی است که معارضان تحت الحمایه دولت های خارجی، با کمک آنها یا از طریق حمله نظامی یا کودتا یا انواع فشارهای سیاسی و اقتصادی،نظام های مستقر را سرنگون کرده و پس از آن به قدرت می رسند.
 
این اصطلاح بر مبنای اقدامات احمد عبدالهادی چلبی سیاستمدار برجسته عراقی ساخته شد.چلبی،رئیس کنگره ملی عراق ومنبع اصلی اطلاعات غلطی بود که منجر به حمله امریکا به عراق و اشغال این کشورشد.او همان فردی بود که اطلاعات جعلی درمورد ارتباط دولت عراق با شبکه القاعده و قابلیت‌های نظامی این کشور ازقبیل داشتن مقادیر هنگفتی سلاح کشتار جمعی که قرارست آن‌ها را مستقیم علیه آمریکا به کار گیرد، در اختیارآمریکا گذاشت و آنرا به سرنگونی حکومت عراق ترغیب کرد.
 
 او نه فقط به معمار حمله آمریکا به عراق شهره شد، بلکه پس از سرنگونی حکومت عراق به مشاغل بالایی دست یافت و با برخی اقدامات افراط آمیزش در جریان بعثی زدایی یکی از مسببان آغاز درگیری‌های فرقه ای عراق به حساب می آید. او در خاطراتش به غسان شربل روزنامه نگار مشهور لبنانی گفته بود: «ما به کاری طولانی و طاقت فرسا در کنگره با هدف کشاندن امریکایی‌ها به دخالت در عراق دست زدیم و تلاش ‌کردیم آنها را قانع کنیم که بقای نظام بعث برای منافع آنها خطرناک است».
 
احمد چلبی نماد معارضان و اپوزیسیون وابسته ای بود که بدون داشتن پشتوانه ای ملی در داخل و در بین مردم برای ایجاد هر گونه تغییری، از طریق جلب حمایت قدرت خارجی و برای دستیابی به قدرت از هیچ اقدامی حتی ترغیب بیگانگان به حمله نظامی دریغ نمی کند. اپوزیسیون برانداز ایران نیز چندین دهه است با همان رویکرد چلبی در آرزوی تحقق سرنگونی نظام مستقر در ایران و کسب قدرت است و به دلیل نداشتن پشتوانه ملی و حمایت مردمی، با هر اعتراضی در داخل خود را نماد و نماینده معترضان عنوان کرده، برای خود در راهروهای محافل سیاسی کشورهای مختلف کسب مال و جاه می کند.اپوزیسیون برانداز که پایگاهی در داخل کشور ندارند، امیدوارند آمریکا و اروپا آنها را به عنوان آلترناتیو نظام مستقر ایران به رسمیت بشناسند و برای رسیدن به قدرت حمایت کنند. آنها تصور می کنند کسب حمایت دولت های بیگانه بر پذیرش آنهاتوسط مردم به عنوان «آلترناتیو» موثر خواهد بود.
 
از بدو اعتراضات اخیر ، طیف های مختلف اپوزیسیون برانداز مقیم خارج اقدامات متعددی برای سوار شدن بر موج اعتراضات و مصادره آن و فروش آن به دولت های خارجی به عنوان «انقلاب»به عمل آوردند.خیزشی که هیچ یک از مختصات انقلاب های رایج را نداشت؛ مختصاتی همچون حضور مستمر و گسترده مردم در خیابان، ایده و هدف مشترک، سازماندهی و رهبری. تلقی اپوزیسیون برانداز بر این بوده است که با تکرار لفظ انقلاب و لابی کردن و هشتگ زدن و ملاقات و تماس با افراد متنفذ خارجی می توانند به فشارها بر ایران بیفزایند تا موجب گسترش بیشتر نارضایی مردم شده، آنها مجدد به خیابان ها بیایند. این اتفاق رخ نداد و برخلاف تلاشها از حجم اعتراضات کاسته شد.
 
به موازات سعی طیف های مختلف اپوزیسیون برانداز برای جلب حمایت کشورهای غربی برای افزایش فشار بر ایران و اقناع آنها به خطرناک بودن جمهوری اسلامی برای جهان و منطقه،اقدام به معرفی خود به عنوان«آلترناتیو» نظام کردند وبا گرته برداری از شیوه های احمد چلبی، برای سرنگونی نظام مستقر در ایران تلاشهای مشابه جدیدی شروع شد.البته توجه به این نکته ضروریست که هر چند چهره های وابسته در میان اپوزیسیون برانداز ایرانی کم نیستند ، در بین آنها فردی در حد و قواره و توان هوشی چلبی حتی با فاصله بسیار زیاد نیز به چشم نمی خورد.
 
با نظرداشت این ملاحظه و با قدری مسامحه،مهمترین نمادهای چلبیسم ایرانی را باید مریم رجوی از یک سو و رضا پهلوی از سوی دیگر دانست؛ البته در این بین گروهها و چهره های مختلف دیگری نیز هستند که با دیدار با مقامات مختلف خارجی یا گفتگو با رسانه ها برای خود به دنبال وجهه اند…
 
دو جریان طرفداران رجوی و پهلوی که در دو طیف کاملا مخالف فکری و سیاسی قرار دارند و تنها وجه مشترک آنها انگیزه سرنگونی نظام با کمک خارجی و ایجاد فشار حداکثری بر ایران است، در چند ماه اخیر در رقابت با هم برای نمایاندن خود به عنوان تنها آلترناتیو مقبول مردم اقداماتی چند که بعضا همسو بوده، را انجام داده اند.
 
از جمله، رضا پهلوی و بخشی از حواریون او با راه اندازی کمپین «من وکالت می دهم»در تلاش برای نشان دادن مقبولیت و مشروعیت خود در بین مردم و با کمک رسانه های فارسی و غیر فارسی درصدد تثبیت رهبری شاهزاده در انقلاب مفروض خود برآمده اند که به رغم اقدامات انجام شده، هم با انتقاد گسترده طیف هایی از اپوزیسیون به خاطر ایجاد شکاف در بین براندازان مواجه شده و هم با عدم استقبال مردم مطابق پیش بینی ها و هم عدم همراهی چند تن از حواریونی که پیش از این اقدام به دو توییت مشترک کرده بودند؛ شاید به دلیل بازی ندادن آنها در رهبری و توهم مقبولیت بیشتر خود در قیاس با شاهزاده به دلیل تعداد بالای دنبال کنندگان درشبکه های اجتماعی.
 
به این ترتیب،در تلاش برای برانگیختن طرفداران، اقدامات و مصاحبه های رضا پهلوی در روزهای اخیر شدت یافته است.او درگفتگو با اسکای نیوز از«نخستین انقلاب زنان» سخن گفت و با اعلام اینکه «من دیگر آن را اعتراضات نمی‌خوانم. این یک انقلاب واقعی است»از برنامه خود برای سفرهای متعدد به کشورهای مختلف در چند هفته آینده و دیدار با مقام‌های بلندپایه کشورها و نمایندگان پارلمان در جهت «تقویت کارزار فشار حداکثری بر جمهوری اسلامی» خبر داد و با صراحت تمام گفت: «موضوع گفتگوها این خواهد بود که آنها دقیقا چه زمانی و چگونه می توانند به مسئله انتقال قدرت در ایران کمک کنند؟»این عبارت بدان معنی است که چون امیدی نسبت به تغییر از داخل نیست، مشابه مدل چلبی باید ببینیم از کشورهای خارجی برای تغییر چه اقداماتی و در چه زمانی حاصل می شود؟!
 
این اظهارات موید آنست که کمک گرفتن از بیگانه برای سرنگونی جمهوری اسلامی از سوی اپوزیسیون برانداز قبح خود را از دست داده است.سال ها پیش از رضا پهلوی، در تلاشی ناکام سازمان مجاهدین با کمک صدام در صدد سرنگونی نظام مستقر ایران برآمده بود و مریم رجوی هم سالهاست با کمک لابی های قدرتمند کلید ایجاد فشار حداکثری بر ایران را زده و دیدارهای متعددی با مقامات سیاسی و پارلمانی داشته است و بخش هایی از برنامه هایی که مجاهدین سالهاست دنبال می کنند،اخیراً نیز توسط طیف های دیگر اپوزیسیون برانداز که چشم به کمک خارجی دارند، از جمله رضا پهلوی،تکرار و دنبال شده است؛ اقداماتی همچون تلاش برای تروریستی اعلام شدن سپاه و اخراج ایران ازنهادهای بین المللی و بستن سفارتخانه های ایران و عدم احیای برجام و دست نیافتن ایران به سرمایه های بلوکه شده اش درخارج و قرار دادن آنها در اختیار اپوزیسیون و …
 
از چلبی های ایرانی انتظاری بیش ازاین نیست ولی از مسئولان و زمامداران نظام جمهوری اسلامی انتظار می رفت که درصدد برآیند سریعتر به تدبیر أمور برآیند.شک نیست بدون جلب رضایت مردم در جهت حل مشکلات، بدون داشتن دیپلماتهای توانمند و کارا، بدون سیاست های راهبردی در داخل و خارج، و بدون کنار گذاشتن برخی سیاست ها و سیاستمدارانی که موجب خسارت شده اند، امکان تکرار نارضایتی ها با جلوه های خیابانی دور از ذهن نیست.

«مایک پمپئو» وزیر خارجه سابق آمریکا (در دوره ترامپ) در کتاب جدید خود از سختی های زندگی شخصی اش پس از ترور شهید سلیمانی خبر داده است.

 
پمپئو که در زمان ترور شهید سپهبد قاسم سلیمانی به دستور ترامپ، وزیر خارجه آمریکا بوده در کتاب جدیدش که تحت عنوان «هرگز کوتاه نیا: مبارزه برای آمریکایی که دوستش دارم» چاپ شده، فاش کرده که با وجود ترک منصب دولتی از زمان روی کار آمدن دولت بایدن، اما او و خانواده اش با فرض احتمال انتقام ایران از او و خانواده اش بابت ترور شهید سلیمانی، زندگی عادی ندارند و 24 ساعته تحت حفاظت هستند.

پمپئو نوشته است: « ما می دانیم که ایران توانایی عملیات در داخل ایالات متحده را دارد، بنابراین یک سال و نیم پس از خروجم از کار در بخش دولتی، من هنوز پروتکل‌های امنیتی را حفظ می‌کنم.»

 
 
او با اشاره به اینکه زندگی او و همسر و فرزندش کاملا تحت تاثیر تدابیر و مراقبت های امنیتی است، افزود:« می خواهم برای خرید به خواربارفروشی بروم؟ ماموران امنیتی در حالی که در فروشگاه ارزیابی می کنم که کدام بادمجان رسیده تر به نظر می رسد، من را پوشش می دهند. سوزان (همسر پمپئو) می خواهد موهایش را مرتب کند؟ بیایید امیدوار باشیم که ماموران مخفی حزب الله، سالن آرایشگاه را زیر نظر نداشته باشند. پسرم می خواهد ازدواج کند؟ ماموران امنیتی باید یک تیم پیشرو به کلیسا بفرستند.»

او می افزاید: “من احتمالا دیگر هرگز با ماشین شخصی خودم رانندگی نخواهم کرد یا از سطح حریم خصوصی که قبلا داشتم لذت نخواهم برد.”

گفتنی است بر اساس اعلام وزارت خارجه آمریکا، حفاظت از مایک پمپئو و برایان هوک ( نماینده ویژه دولت ترامپ در امور ایران) که دو تن از مقامات سابق دولت ترامپ بودند، برای دولت فدرال ماهانه حدود 2 میلیون دلار هزینه در پی داشته است.

عصرایران

ما و پروژه تطهیر پهلوی


پس از تقویت روزافزون نفوذ جمهوری اسلامی ایران در منطقه، سیاست تطهیر پهلوی برای زدودن دستاوردهای انقلاب اسلامی و کمرنگ کردن نفوذ آن در سطح منطقه به نحو شداد و غلاظی در دستور کار  جبهه دشمن قرار گرفته است.
پیشروی این سیاست به گونه ای بوده که مقابله با آن به ضرورتی آشکار برای متولیان پژوهشهای تاریخی در جبهه انقلاب اسلامی تبدیل شده است.

تطهیرکنندگان:

سلطنت طلبان و بهائیهای داخل و خارج ایران که سالهاست دست خود را از مواهبی که در عصر پهلوی داشتند کوتاه می بینند اصلی ترین بازیگران پروژه تطهیر پهلوی هستند که با کتاب نویسی، خاطره نویسی، بیوگرافی نویسی و بهره گیری از ظرفیتهای رسانه ای هدف خود را پیش می برند. از سوی دیگر؛ روشنفکران که معمولاً با صدای بلند خود مانع از شنیدن سایر صداها می شدند و می شوند نیز به دلیل ناکامی های خود در جمهوری اسلامی اینک همانگونه که سعید حجاریان گفت به این نتیجه رسیده اند که: «شاه اصلاح پذیر بود.» بنابراین حالا انگیزه ای برای مقابله و همهمه در مقابل صدای تطهیرکنندگان پهلوی ندارند و اگر همراه نباشند لااقل سکوت همدلانه ای با اهالی این پروژه دارند.

در کنار این گروههای اصلی، مشاهده میشود که بعضاً افرادی سازمان نایافته شامل ناراضیان از وضعیت اقتصادی و کسانی که آزادیهای اجتماعی موجود را کافی نمی بینند نیز عمدتاً تحت تاثیر موج تبلیغات رسانه ای تطهیرکنندگان پهلوی، به صورت پراکنده در شبکه های اجتماعی به بازنشر محتواهایی جذاب اما کم عمق در راستای تطهیر پهلوی اقدام میکنند.

آسیب شناسی عملکرد جبهه انقلاب:

اشتباهات و ساده انگاریهای سیاستگذاران عرصه تاریخ نویسی جبهه انقلاب اسلامی از جمله عوامل مهمی است که منجر به غلتاندن مخاطبان پژوهشهای تاریخی به سوی جبهه تطهیرکنندگان پهلوی شده است.

از جمله ی این سیاستهای غلط، می توان به نقض آشکار بیطرفی در روایت تاریخ توسط تاریخ نگاران جبهه انقلاب اسلامی اشاره کرد. هر چند در عالم واقع، بیطرفی واقعی، چیزی بیش از شعار و ژست نیست اما تاریخ نگاران جبهه انقلاب، از همین شعار و ژست هم خود را محروم کرده و به گونه ای عمل میکنند که گویا نتیجه مطالعه تاریخی موضوع مورد نظرشان از قبل معلوم است و فقط باید برای نشان دادن آن نتیجه، شواهد و اسناد سازگار را دستچین کرد و اسناد ناسازگار را نادیده گرفت. حال آنکه بدیهی ترین روش برای روایت تاریخ، کنار هم قرار دادن اسناد و شواهد و تحلیل آنها برای کشف موضوع و در نهایت دریافت نتیجه است تا از آن طریق به فهم صحیح از حقیقت تاریخ دست یافت. ناگفته پیداست که تلاش برای فهم صحیح از حقیقت تاریخ نه تنها موجب جلب همدلی و اعتماد مخاطب است بلکه مانع از بروز اشتباهات تکراری در مسیر انقلاب اسلامی میشود.

یکی از دلایل دیگری که موجب رویگردانی مخاطب از تاریخ نگاران جبهه انقلاب اسلامی و غلتیدن او به سوی تطهیرکنندگان پهلوی میشود مربوط به نوع نگاه مطلق انگارانه ما به شخصیتها و وقایع تاریخی است. این رویکرد منجر به آن شده که کار متولیان پروژه تطهیر پهلوی برای جذب مخاطبان راحتتر شود. فی المثل اگر درباره شیخ فضل اله نوری کتاب یا فیلم و سریال تولید میکنیم به مصداق «و ما رأیت الا جمیلا» حتی یک نقطه خاکستری هم در زیست سیاسی او نمی بینیم. درست است که شیخ فضل اله مجتهد اول پایتخت بود و تضاد بسیاری از منور الفکران با اسلام و نقش آفرینی مرموز بابیها و بهائیها در نهضت مشروطه ملت ایران را زودتر از دیگران دریافته بود اما یاد کردن او از محمدعلیشاه مستبد تحت عنوان «سلطان اسلام پناه» و حمایت از به توپ بستن مجلس توسط قزاقها و تشبیه آن گلوله ها به سنگ پرندگان ابابیل، قطعاً جای توجیه و لاپوشانی ندارد.

در طرف دیگر ماجرا اگر رضاخان را دستمایه نگارش کتاب یا ساخت فیلم و سریال میکنیم او را تماماً سیاه نشان میدهیم گویا او هیچ نقطه روشنی در عملکرد سیاسی، نظامی و اجرائی خود نداشته و در مقابل، کسانی که رضاخان در تضاد با آنها قرار داشته را تبدیل به فرشته و قهرمان میکنیم ولو آنکه آن افراد بر هم زننده وحدت ملی و سرزمینی ایران و اهل زد و بند با بیگانه باشند. شاهد این مثال، میرزا کوچک خان است که زمانی از تز اتحاد اسلام زیر سایه خلافت عثمانی دفاع میکرد غافل از آنکه ما این خلافت را ادامه همان خلافت جور میدانستیم و از همین رو 400 سال با آن در جنگ و رقابت ملی، مذهبی و هویتی بودیم. از سوی دیگر، میرزا خود را مرید لنین و رهرو انقلاب اکتبر روسیه میخواند تا جایی که برای اثبات این مدعا، ایالتی از ایران را جدا و جمهوری شوروی گیلان را با نماد پرچم سرخ و با همکاری احسان اله خان آنارشیست و کمونیست هایی همچون حیدرخان عمواغلی و سیدجعفر پیشه وری تاسیس کرد. با این اوصاف ما تنها به این دلیل که رضاخان و فضل اله زاهدی بر شورش و تجزیه طلبی او نقطه پایان گذاشتند با فیلمها و کتابهایمان، میرزا کوچک را بدل به قهرمانی ملی کرده ایم که شأنی در حد یک قدیس پیدا کرده.

در جبهه مقابل اما تاریخ نگار تحلیلگری همچون صادق زیباکلام را داریم که با نوشتن کتاب «رضاشاه» ، مدعی میشود که رضاخان بدون حمایت و اطلاع انگلیسیها کودتا کرده و فرمانده کل قوای قزاق و وزیر جنگ و نخست وزیر و نهایتاً شاه شده (علیرغم اعتراف خود انگلیسیها از جمله ژنرال آیرونساید به کشف رضاخان برای فرماندهی کودتا). حرف غیرمستند زیباکلام برای مخاطب تاریخ معاصر تا اینجای کار آنقدر جذاب از آب درآمده که کتاب او بارها زیرزمینی تجدید چاپ شده و سریعاً در پیاده روهای خیابان انقلاب به فروش میرسد و البته دلیل اقبال به چنین آثاری چندان پنهان نیست.

اولاً جریان روشنفکری همانگونه که گفته شد صدایی دارد بسی بلند.

ثانیاً شبکه توزیع کالاهای فرهنگی آنها دیرپاست و همچنان قویتر از شبکه نوپای توزیع آثار جریان انقلاب است که در چند سال اخیر با برآمدن مجمع ناشران انقلاب اسلامی تا حدودی سازمان یافته تر شده است.

ثالثاً زیباکلام و امثال او از گرفتن ژست بیطرفی غافل نیستند. زیباکلام ایراد اصلی رضاشاه که همان برآمدن او به کمک انگلیسی هاست را انکار میکند اما همزمان برای خالی نبودن عریضه از بی توجهی وی به دمکراسی و آزادی سیاسی انتقاد میکند تا در کنار میخ یکی هم به نعل زده باشد.

رابعاً زیباکلام و زیباکلامها و کل اهالی و ابواب جمعیِ خواسته و ناخواستۀ پروژه تطهیر پهلوی میدانند که «المظلوم محق» و بر اساس همین قاعده با انگشت گذاشتن بر مطلق انگاری و بیطرف نبودن آشکار تاریخ نگاران جبهه انقلاب، کار خود را پیش میبرند و کار طرف مقابل را به سهولت، بی اعتبار و خالی از عنصر حقیقت جلوه میدهند.

این موارد نشانگر آن است که ما برای مقابله با تحریف تاریخ معاصر و تطهیر پهلوی در قدم اول نیازمند آسیب شناسی شیوه کار خود هستیم تا مانع از حرکت راحت پروژه بگیران مذکور شویم.

تببین سیاستهای انقلاب با تامل در تاریخ دیروز و امروز جهان:

پس از آسیب شناسی، ما نیازمند مقایسه سیاستهای جمهوری اسلامی با تجارب موفق مشابه در دنیا هستیم. بارزترین سیاست ایران در سالهای پس از انقلاب، تجربه و سیاست مقاومت در مقابل دشمن بوده که این سیاست را به جنبشهای متحد خود در منطقه نیز تسری داده است. توفیق این سیاست با نگریستن به تاریخ جهان و آشنایی با احوال ملل مختلف خاصه ملتهایی که تجربه جنگ و مقاومت را از سر گذرانده اند میسر میشود. تجربه مقاومت شوروی در نبرد استالینگراد و همینطور تجربه مقاومت کابینه جنگ انگلیس به رهبری چرچیل در جنگ دوم جهانی بارزترین نمونه هایی هستند که نیازمند تشریح، بازخوانی و مداقه بیشتر تاریخ نویسان جبهه انقلاب هستند تا یادآور شویم که مقاومت برساخته و خاص نظام جمهوری اسلامی نیست بلکه در همه جای دنیا سلاحی ملی و میهنی است که بدون آن امکان زیست و حضور در جهان نه وجود داشته و نه وجود خواهد داشت، برای تبیین بهتر این موضوع، راه اندازی نهضت سفرنامه نویسی به نحو موثرتری فرصت تبیین سیاست مقاومت در ایران را با نگاه به نمونه های خارجی فراهم میکند. البته باید توجه داشت که مطالعه و تدوین متون تاریخی صرفاً برای تنبه و آگاهی بخشی به مردم نیست بلکه زمامداران سیاسی کشور نیز با دسترسی به متون تدوین شده توسط تاریخ نویسان انقلاب، امکان بهتری برای فهم و عمل صحیح سیاسی مییابند.

مطالعه تطبیقی عملکرد پهلوی با سایر سلسله های حکومتی:

یکی از سیاستهای تطهیرکنندگان پهلوی، انجام مطالعه تطبیقی این دودمان با سلسله قاجاریه است که در وابستگی و بی کفایتی در تاریخ ایران کم نظیر بوده است حال آنکه هیچگاه مطالعه تطبیقی با سلسلهای همچون صفویه در دستور کار آنان قرار نمیگیرد زیرا نتیجه از پیش مشخص است. صفویه بعنوان حکومتی قوی و مستقل و با تکیه بر میراث ملی و مذهبی و استفاده از قدرت نظامی خویش و نیز بر اساس دیپلماسی واقع بینانه و همچنین انجام ائتلافهای نظامی و اقتصادی، انسجام مذهبی، ملی و سرزمینی ارزشمندی را برای ایران به ارمغان آورد از همین رو طبیعی است که تطهیرکنندگان پهلوی نسبت به تاریخ صفوی بی توجه باشند اما مع الاسف مشاهده میشود که مطالعه و پژوهش تاریخ نویسان جبهه انقلاب نیز درباره صفویه به نحو غیرقابل توجیهی و شاید متاثر از تخریب های علی شریعتی علیه آن، به شدت مغفول و مهجور مانده است.

سخن آخر:

برای مقابله با قدرت و نفوذ جمهوری اسلامی ایران راهبردهای مختلفی در جبهه دشمن در دستور کار قرار گرفته است، جنگ اقتصادی با اهرم تحریم، جنگ نظامی با حمله به مواضع متحدین ایران در خاورمیانه، جنگ سیاسی با تلاش در جهت منزوی سازی ایران در خارج و تلاش برای مشروعیت زدایی از حاکمیت در داخل، جنگ هویتی با تحریک تمایلات قومیتی در کشور و در نهایت جنگ روایت با تحریف تاریخ معاصر و تطهیر حکومت پهلوی.

در چنین جنگ تمام عیاری، نقش مورخان و اهل قلم به اندازه دیپلماتها و نظامیان و … اهمیت می یابد از همین رو حضور پرقدرت در این عرصه و تجدید نظر آسیب شناسانه در سیاستهای پیشین تاریخ نویسی، ضرورتی انکار نشدنی تلقی میشود که هر روز تاخیر در اجرای آن کمک به پروژه تطهیر پهلوی است.-

صمد شفیعی مقدم

دانش آموخته دکتری مسائل ایران

پنج شاخص انقلابیگری، انقلابی بودن و انقلابی ماندن

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب اسلامی حفظه الله تعالی:

«انقلاب مال همه است، انقلاب یک شط جاری است… و همه می‌توانند انقلابی باشند… همه انقلابی باشند تا بتوانیم این راه [دستیابی به اهداف انقلاب] را با موفقیت پیش برویم.»

در جدول پیوست این پنج شاخص به اختصار مرور شده است.

#لبیک_یا_خامنه_ای