مدیرالنفیسه

.در هیاهوی زندگی دریافتم ؛
چه بسیار دویدن ها ، که فقط پاهایم را از من گرفت
در حالی که گویی ایستاده بودم ،
چه بسیار غصه ها،که فقط باعث سپیدی موهایم شد
در حالی که قصه ای کودکانه بیش نبود ،
دریافتم ، کسی هست که اگر بخواهد “می شود”
و اگر نخواهد “نمی شود”
به همین سادگی …
کاش نه میدویدم و نه غصه می خوردم
فقط او را می خواندم و بس …

فحش و ناسزا ممنوع

قرآن کریم، ﻣﺆمنین رو از فحش دادن، دشنام دادن و ناسزا گفتن، نهی میکنه.
قرآن می‌فرماید، حتّی حق ندارید به کُفّار و مشرکین، و بت‌هاشون، و چیزهایی که می‌پرستند دشنام بدید:↶
و لَا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ فَیَسُبُّوا اللَّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ (انعام/108)
به معبودِ مشرکان و کسانی که غیر خدا را می‌خوانند دشنام ندهید، تا مبادا آنها نیز از روی ظلم و جهل، خدا را دشنام دهند!
یعنی ﻣﺆمن باید، حتّی در برابر پیروانِ کثیف‌ترین و خرافی‌ترین ادیان هم ادب و نزاکت رو رعایت کنه.
طبق این آیه، ما حتّی حق نداریم به کفّار فحش بدیم.
⁉️چرا؟؟
چون قرآن می‌فرماید، اگر شما به مقدّسات اونها توهین کنید، اونها هم روی دنده‌ی لَج می‌افتند و به مقدّسات شما توهین می‌کنند.
تَسُبُّوا… فیَسُبُّوا…
فحش بدید… فحش میدن…
ﺩﺭ ﻧﻬﺞ ﺍﻟﺒﻠﺎﻏﻪ داریم که، امیرالمومنین (ع) در جنگ صفّین دید که بعضی ﺍﺯ ﻳﺎﺭﺍﻧﺶ، دارند به معاویه و طرفدارانش فحش و ناسزا میدن.
حضرت فرمودند:
إنِّی أَکْرَهُ لَکُمْ أَنْ تَکُونُوا سَبَّابِینَ.
من دوست ندارم که شما اهل فحش دادن و ناسزا گفتن باشید.
خلاصه اینکه:
ﻣﺆمن بد دهن نیست. ﻣﺆمن اهل فحش دادن و ناسزا گفتن نیست.
بلکه ﻣﺆمن حتّی در برابرِ دشمنِ خودش هم، ادب و نزاکت رو رعایت میکنه.

صلوات خاصه امام حسن عسکری علیه السلام

?اللّهُمّ صَلِّ عَلی الحَسَنِ بنِ علیِّ بنِ مُحَمَّد، اَلبَرِّ التَّقِیِّ الصّادِقِ الوَفِیِّ النُّورِ المُضیء ، خازِنِ عِلمِک وَ المُذَکِّرِ بِتَوحیدِک وَ وَلیِّ اَمرِک وَ خَلَفِ اَئِمَّةِ الدّینِ الهُداةِ الرّاشِدینَ وَ الحُجَّةِ عَلی اَهلِ الدُّنیا فَصَلِّ عَلَیهِ یا رَبِّ اَفضَل ما صَلَّیتَ عَلی آَحَدٍ مِن اَصفیائِک وَ حُجَجِکَ وَ اَولادِ رُسُلِکَ یا اِلهَ العالَمین.

#شهادت_امام_حسن_عسکری_تسلیت_باد

التماس دعا

عاقبت و فرجام ریاکاری

شخص مقدسی بود در روستایی شبی برای عبادت به مسجد رفت

مسجد خالی بود، دو رکعت نماز که به جا آورد، صدای خش خشی از گوشه های مسجد شنید، با خود گفت: پس من تنها در مسجد نیستم شخصی دیگر نیز هست.

سپس شیطان او را وسوسه کرد و شروع کرد با صدای بلندتر نماز خواندن،به خیال این که فردا آن ناآشنا، در ده و محلّه منتشر می کند که فلانی دیشب در مسجد تا صبح مشغول راز و نیاز بود و نماز نافله به جا می آورد!

این مقدس مآب به همین خیال ، حتی شب را هم به منزل نرفت و تا صبح مشغول نماز و راز بود. صبح که هوا روشن شد، وقتی که خواست از مسجد خارج شود، دید سگی نحیف و ضعیف از گوشه شبستان آمد و از در بیرون رفت!!

یک باره فهمید که همه آن خش خش ها، از این سگ بوده که از سرمای شب ، به داخل مسجد پناه آورده است.
و همه نماز نافله ها و گریه ها و اشکهای جناب مقدس هم برای رضایت سگ بوده است.

منابع:
داستانهای حکیمانه در آثار استاد حسن زاده آملی، هیئت تحریریه انتشارات نبوغ؛ در محضر استاد، ص 24٫