مدیرالنفیسه

                             اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتی تُحْرِمُنِیَ الْحُسَیْنْ علیه السلام
                                   

                     خدایا گناهانی که مرا از “حسین” محروم میکند ببخش

آیا قاسم بن الحسن در کربلا ازدواج کرده است؟
عروسی حضرت قاسم را اولین بار چه کسی مطرح کرد؟/ دروغی که امشب برایش جشن می‌گیرند

واقعه عروسی حضرت قاسم (از فرزندان امام حسن مجتبی) در کربلا، سند تاریخی ندارد و از قرن دهم هجری وارد برخی از متون تاریخی شده است.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، برگزاری مراسم شادی در ایام محرم آن هم به بهانه عروسی حضرت قاسم در کربلا، موضوعی است که برخی هیئت ها به این بهانه آیین هایی را برگزار می کنند. دروغی که موجب وهن عزاداری سید و سالار شهیدان خواهد بود.

واقعه جعلی عروسی حضرت قاسم یکی از ماجراهای معروف شده در حادثه کربلا است. حضرت قاسم در روز عاشورا از عمویش امام حسین(ع) اجازه میدان خواست ولی امام به علت سن کم وی اجازه نداد.

ماجرای عروسی را چگونه روایت می کنند؟

حضرت قاسم از این ماجرا ناراحت شده، ناگاه یاد بازوبندی افتاد که پدرش امام حسن مجتبی(ع) بر بازوی وی بسته بود و از وی خواسته بود هنگامی که غم و اندوه بیش از حد بر وی غلبه کرد آن را باز کند. قاسم، بازوبند را باز کرده و دید امام حسن به وی وصیت کرده بود در کربلا جان خود را فدای عمویت کن. قاسم شادمان خود را به عمو رساند و وصیت پدر را به امام نشان داد. امام پس از مشاهده خط برادر گریه کرده به قاسم فرمود:
پدر به من نیز وصیت کرده که یکی از دخترانم را به عقد تو درآورم و به عباس(ع) و عون و زینب(س) فرمود مقدمات عقد قاسم را فراهم کنند. بدین ترتیب قاسم در همان روز عاشورا عروسی کرد و پس از آن وارد میدان شد.

اولین کسی که ماجرای عروسی را نقل کرد

اولین کسی که این داستان را به صورت تفصیل بیان کرده ملاحسین کاشفی در کتاب روضة الشهداء است. نویسنده کتاب بحرالانساب این داستان را نقل کرده و نام دختر امام حسین(ع) را زبیده دانسته و می‌گوید: چون نوبت به قاسم بن حسن(ع) رسید حضرت امام حسین(ع) قاسم را در کنار گرفت و گفت‌ای نور دیده تو از برای من از حسن(ع) یادگاری. برادرم مرا وصیت کرده که زبیده خاتون را به عقد قاسم در آورم.

علاوه بر آنکه امام حسین(ع) دختری به نام زبیده نداشته، بر اهل تتبع پوشیده نیست که کتاب بحرالانساب هیچ ارتباطی به سید مرتضی ندارد و فاقد اعتبار علمی است.

داوود غفارزادگان و روایتی داستای تاریخی از واقعه کربلا/سه روایت از مردی که خدا دوست داشت او را کشته ببیند

یکی از مهم‌ترین فرازهای تولید ادبی در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی تلاش هنری صاحب قلمان برای بازنمایی حوادث و بزنگاه‌های مهم تاریخ اسلام در قالب روایت داستانی بوده که در این میان سهم حادثه عاشورا و آنچه به آن منجر شد بسیار قابل توجه است.
بسیاری از نویسندگان در این عرصه چنان خوش درخشیدند که کارنامه کاری خود را تمام و کمال با این ادبیات و درباره این حادثه ترسیم کردند و برخی دیگر نیز به طبع‌آزمایی در این عرصه پرداختند و در کنار سایر آثارشان، روایتی داستانی نیز درباره یک فراز مهم تاریخی و دینی اسلام و تشیع به رشته تحریر در آوردند.
داوود غفارزادگان نیز در زمره نویسندگانی است که به طبع‌آزمایی در این عرصه به شیوه دوم پرداخته است و در میان خیل آثار خود که با موضوعات خاص اجتماعی و با موضوعات مربوط به انقلاب اسلامی و دفاع مقدس نوشته است و نیز آثار مستقلش؛ بخشی ویژه را نیز به روایت‌نویسی داستانی بر مبنای حوادث تاریخ اسلام به ویژه واقعه عاشورا اختصاص داد که حاصل آن نیز بسیار درخشان بوده است.
کتاب «سه روایت از مردی که خدا دوست داشت او را کشته ببیند» نیز در قالب همین دست از آثار اوست. کتابی شامل سه روایت از زندگی امام حسین (ع) در مسیر رسیدن به کربلا و نیز در ایام حضور در این مکان تا شهادت.

غفارزادگان در این کتاب آمیزه‌ای از هنر و تکنیک و مضمون را برای مخاطبان خود به ارمغان آورده است. او از سویی برای روایت خود از تکنیک روایت‌نویسی کهن ایرانی بهره برده است. هر بخش از کتاب خود را بنا بر سنت کتابت مقاتل با محتوایی به هم پیوسته و منزل به منزل سامان داده و مخاطبش را بر همین مبنا تا درون حادثه راهنمایی می‌کند.

او در این متن نشان داده که برای نوشتن بسیار مقید به پژوهش است و متن روایی داستانی تاریخی را بر پایه مستندات شکل می‌دهد اما هرگز نشانی از کپی‌برداری و یا کلیشه‌سازی را در آن برجای نمی‌گذارد.
غفارزادگان همچنین در این کتاب تلاش بسیاری کرده است تا از منظر زبانی به متنی با رنگ و بوی و حال و هوای تاریخی دست پیدا کند؛ متنی که خوانش آن مانند قدم زدن در پس‌کوچه‌های تاریخ برای به تماشا نشستن رخدادهای آن است. او کلمات و عباراتی را استخدام می‌کند که از سویی دارای استواری بیان است و از سوی دیگر حریم و ساختار تاریخ را برای روایت شدن در خود محفوظ نگاه می‌دارد و به همین اعتبار کتاب «سه روایت از مردی که خدا دوست داشت او را کشته ببیند» را می‌توان نمونه‌ای قابل تامل از ادبیات تاریخی دانست که مسیر حرکت کاروان امام حسین (ع) از مدینه به سمت کوفه را بازخوانی می‌کند و با زبان روایت داستانی نظرگاه خود را با رعایت امانت و به شکل بیانی تازه‌ای با مخاطبانش در میان می‌گذارد و او را به کشف دنیایی تازه که خود آن را شکل داده دعوت می‌کند.
چاپ دوم کتاب «سه روایت از مردی که خدا دوست داشت او را کشته ببیند اثر داوود غفارزادگان در ۱۳۲ صفحه رقعی و با بهای پشت جلد ۲۸۰۰۰ تومان از نشر نیستان هم اکنون در دسترس علاقه مندان است

۲۲۰۵۷

از رهبری خرج نکنیم!

طرفداران جلیلی می گویند چون رهبری گفته به کسی رای بدهید که از « ظرفیت» ها استفاده کند ( تکیه کلام جلیلی) پس رهبری کد را داده و حجت را تمام کرده که به جلیلی رای بدهیم! 

طرفداران قالیباف هم می گویند اشاره رهبری به توان اجرایی فقط یک مرجع دارد و آن هم قالیباف است . 

حتی عباس عبدی هم در یک توییت- و احتمالا در پاسخی مطایبه آمیز به این واکنش ها- گفتگویش را با کسی نقل کرده که از این کارشناس سیاسی درباره رای رهبری بر اساس سخنرانی غدیر پرسیده و عبدی جواب داده تاکید رهبری بر مشارکت یعنی چه؟ رای به چه کسی جز پزشکیان افزایش مشارکت را به دنبال دارد؟! 

 هر چند رهبری یک رای بیشتر ندارد و طبیعتا آن را به یکی از این نامزدهای حاضر خواهند داد اما هیچکدام از این برداشت ها به تنهایی درست نیست. چرا که بارها از زبان ایشان شنیده ایم که هیچکس از رای ایشان پیش از به صندوق انداختن آگاه نیست. بنابراین خرج کردن از رای رهبری در شرایطی که این رای برای نزدیکان ایشان هم معلوم نیست چیزی جز نوعی تبلیغات برای نامزد مطلوب خود نیست که از نظر قانونی نیز جایز نخواهد بود. 

لذا می توان گفت بهره گیری از دیدگاه رهبری صرفا تا جایی که به ویژگی های مطرح شده  توسط ایشان  درباره رییس جمهور  (نه مصادیق) اشاره دارد درست است و هر شخص معتقدی میتواند بر اساس نگرش شخصی، این ویژگی ها را به یکی از نامزدها  تطبیق دهد اما نمی تواند از زبان رهبری  چنین القا نماید که ایشان نظرش فلانی است. 

ابوذر عالی، گروه سیاسی الف