مدیرالنفیسه

مسیح دانشوری کیست؟

این روزها به خاطر «کرونا»ی لعنتی اسم بیمارستان «مسیح دانشوری» رو زیاد شنیدیم، ولی احتمالا هیچ‌کدوم ربط بین این بیمارستان و «حافظ شیرازی» رو نمی‌دونیم..

سال هزارودویست‌وهفتادوهشت خورشیدی، «سیدعلی دانشوری» پزشک مطرح دوران قاجار که به «مجدالحکماء» شهرت داشت، قبل از زایمان همسر باردارش تفالی به دیوان حافظ زد تا ببینه حافظ در مورد نتیجه زایمان چه میگوید.

حافظ پاسخ «مجدالحکماء» رو با غزل مشهور و امیدوارکننده «مژده ای دل که مسیحا نفسی می‌آید» میده و طبیب به همه اعلام می‌کنه که فرزندی که تو راهه، پسره و همون‌جا اسمش رو می‌ذاره مسیح.

«مسیح» باهوش به این ترتیب در نیشابور متولد می‌شه و به دلیل هوش و کیاست بالا، مدارج تحصیلی رو با نتایج درخشان پشت سر می‌گذاره و خانواده رو مجاب می‌کنه که بچه رو برای ادامه تحصیل راهی تهران و مدرسه فرانسوی «سن‌لوئی» کنند.

بعد از تحصیل در تهران، «مسیح» اصرار می‌کنه تا برای ادامه تحصیل در رشته طب، به فرانسه برود.

سرانجام، فرزند راهی فرانسه می‌شه و در رشته «سل و بیماری‌های ریوی» تخصص می‌گیره و بلافاصله با نیت تاسیس یک بیمارستان تخصصی برای سل و مشکلات ریوی برمی‌گرده ایران.

چند سال قبل از این ماجرا، مظفرالدین‌شاه که به دلیل ضعف جسمانی و مصرف زیاد قلیان دچار مشکلات ریوی شده بود، به توصیه اطباء فرانسوی به شمالی‌ترین نقطه تهران (شاه‌آباد سابق و دارآباد فعلی) می‌ره و تو کاخکی که امین‌السلطان براش می‌سازه ساکن می‌شه تا از اکسیژن خالص اون منطقه بهره ببره.

«مسیح دانشوری» بعد از بازگشت به ایران، استراحتگاه مظفری رو نقطه‌ای ایده‌آل برای تاسیس یک مدرسه پرستاری و البته استراحتگاهی برای بیماران مبتلا به سل می‌بینه و یک مجموعه پزشکی در منطقه تاسیس می‌کنه.

بیست‌وششم مرداد سال هزاروسیصدوشونزده، آسایشگاه سل شاه‌آباد به طور رسمی افتتاح و به مرکزی برای مداوای بیماران مسلول و ریوی تبدیل می‌شه.

با تلاش مسیح، چند پزشک متخصص ریه‌ی تحصیل‌کرده در فرنگ نظیر «دکتر صادق قاضی» هم جذب این مرکز می‌شن تا مرکز به‌تدریج حکم قطب درمان بیماران ریوی کشور رو پیدا کنه.

این پزشک نیشابوری که بیمارستانش امروز مهم‌ترین مرکز درمان مبتلایان به #کرونا محسوب می‌شه، سال چهل‌وهفت از دنیا رفت

نام و یادش گرامی باد.