هر عذری که ما را از اماممان جدا کند، عذر نپذیرفتنی است!
?با بهانه‌هایی مثل «زن و فرزندم در خطرند»، «اموالم را غارت می‌کنند»، «به بچه‌هایم نگفته‌ام که برنمی‌گردم»، نمی‌توانی ولیّ الله را تنها بگذاری!
“آنهایی که با یاری امام آمدند و خونشان را پیش روی امام حسین(ع) دادند، هیچ عذری آنها را از امام جدا نکرد.
?این یک قاعده کلی است: هر عذری که ما را از اماممان جدا کند، عذر نپذیرفتنی است! مثلاً «زن و فرزندم در خطرند»، «اموالم را غارت می‌کنند»، «به بچه‌هایم نگفته‌ام که برنمی‌گردم» و هزار عذر دیگر.
اگر حضرت عزرائیل در کوچه به سراغ شما بیاید اجازه می‌دهد که شما با خانواده‌تان خداحافظی کنید؟ پس انسان باید مهیا بشود و همه اینها را برای خودش حل کرده باشد.
اگر همین الان حضرت گفتند که دیگر به خانه برنگرد، آیا حاضر هستی؟! آیا حاضری مثل حبیب‌بن‌مظاهر و مسلم‌بن‌عوسجه باشی که از وسط راه به کربلا رفتند که اگر به خانه می‌رفتند، ممکن بود دشمن مانعشان شود!”
?استادسیدمحمّدمهدی میرباقری، 92/8/18