مدیرالنفیسه

مردی می خواست کاملا خدا را بشناسد .
ابتدا به سراغ افراد و کتابهای مذهبی رفت ، اما هر چه جلوتر رفت گیج تر شد . افراد و کتاب های نوع دیگر را نیز امتحان کرد اما به جایی نرسید .

خسته و نا امید راه دریا را در پیش گرفت
کنار ساحل کودکی را دید که مشغول پر کردن سطل آب کوچکی از آب دریا بود . سطل پر و سر ریز می شد اما کودک همچنان آب می ریخت .


مرد پرسید : چه می کنی؟
کودک جواب داد : به دوستم قول دادم همه آب دریا را در این سطل بریزم و برایش ببرم

تصمیم گرفت پسر را نصیحت کند و اشتباهش را به او بگوید

اما ناگهان به اشتباه خود هم پی برد که می خواست با ذهن کوچکش خدا را بشناسد و کل جهان را در آن جا دهد
فهمید که با دلش باید به سراغ خدا برود

به کودک گفت : من و تو درواقع یک اشتباه را مرتکب شده ایم

مولانا می گوید :
هر چه اندیشی پذیرای فناست
آنچه در اندیشه ناید آن خداست