مدیرالنفیسه

وطن عاقل

? برای شخص عاقل و خردمند همه جا وطن است، او اگر در غربت هم زندگی کند، آن دیار برای او به منزله وطن است؛ زیرا در غربت هم مورد نیاز مردم بوده و آنان از فکر او بهره می برند و نظراتش را به کار می گیرند و بدین وسیله به مردم سود می رساند؛ اما شخص احمق و نادان که جز زیان، نفعی ندارد، حتّی در وطنش مطرود است، و دوستان و نزدیکانش هم از او اعراض می کنند، و گاه برای اینکه به آثار حمق او دچار نشوند، خود را از او مخفی می نمایند.

قال علی علیه السلام:

الْعَقْلُ فِی الْغُرْبَةِ قُرْبَةٌ وَ الْحُمْقُ فِی الْوَطَنِ غُرْبَةٌ.[1]

خردمندی در غریبی، قربت است و ابلهی در وطن، غربت می باشد.

ره رستگاری، ج 2، ص: 110