مدیرالنفیسه

#تربیت_کودک
فرزندتان کار بدی کرده و شما عصبانی هستید:

هنگامی که می خواهید به فرزند خود بفهمانید کارش اشتباه بوده است، احتمالا دوست دارید بالای سرش بایستید و انگشت اشاره خود را نیز به نشانه اخطار تکان دهید. در عوض این کار، روی صندلی بنشینید و مثلا کوسنی را نیز در آغوش بگیرید. این کار باعث می شود تا تنش و اضطراب از بین برود و با آرامش بیشتری با هم صحبت کنید. مسلما دوست ندارید در موضع قدرت قرار داشته باشید و فقط منظور از این کارها بهتر کردن اوضاع است.

#تربیت_کودک
از لوس شدن فرزندتان میترسید؟
پس وقتی کودک تان بی وقفه از شما چیزی می خواهد و جواب منفی می شنود، به خاطر بی حوصلگی یا ترحم حرف تان را عوض نکنید. در چنین شرایطی هر چند بار که لازم است، به خواسته او پاسخ منفی دهید و با خوش خلقی به او یاد دهید قرار نیست تکرار خواسته کسی، تصمیم او را تغییر دهد و درصورتی که منطق و احساسش به او می گوید باید پاسخ منفی دهد، دلیلی ندارد به خاطر پافشاری دیگران حرفش را عوض کند.
اما فراموش نکنید که در تصمیم گیری انعطاف پذیر باشید نه سختگیر. در عین حال فرزندتان باید بداند میتواند از حق خود دفاع کند و سربزیر نباشد.

غذا که تمام میشود پدر خانواده میگوید: دخترم به مامانت کمک کن و مادر لبخند میزند و پسر خانواده بدو به سراغ بازی میرود و این صحنه خود میشود کلاس بزرگ اموزش کلیشه ها به کودکان!
دختر یاد میگیرد کمک به مادر و کار خونه وظیفه ی منه چون دخترم. پسر هم یاد میگیرد من نباید حتی بشقاب خودم رو به آشپزخونه ببرم چون پسرم.
همین میشود که بعد از یک عمر همان پسر در زندگی مشترک اگر بعد از ظهر هم به خانه برسد صبر میکند تا همسرش هرجا هست بیاید و برایش شام آماده کند و سفره بچیند. چون یاد نگرفته هر کس زودتر رسید و سرحال تر است میتواند برای یارش که خسته و کوفته از راه میرسد غذا درست کند!
همین میشود که دختر خانواده وقتی که ازدواج کرده است، فرزندانی دارد و شاغل هم هست، باز انجام تمام کارهای خانه را آن هم بدون هیچ کم و کاستی وظیفه ی خود میداند و در اکثر اوقات هم در این حجم عظیم از مسئولیت قید شغلش را میزند چرا که در ان صورت بهتر و دست تنهاتر از پس خانه داری بر می آید.
باید ریشه رفتارهایی از این قبیل که مردان در خانه دست به سیاه و سفید نمیزنند و زنان به جسم و روحشان فشار می آورند با خستگی و دست تنهایی بازهم خانه و زندگیشان از تمیزی برق بزند را در آموزش های کودکی شان در خانواده جست و جو کرد.

وقتی پشت سر پدرت از پله ها پایین
می روی
و می‌بینی چقدر آهسته می رود
تازه می‌فهمی چقدر پیر شده !

وقتی مادر بعد از غذا، پنهانی مشتی دارو را می‌خورد ، تازه می‌فهمی چقدر درد دارد اما چیزی نمی گوید..
.
در 10 سالگی : ” مامان ، بابا عاشقتونم ”
در 15 سالگی : ” ولم کنین ”
در 20 سالگی : ” مامان و بابا همیشه میرن رو اعصابم ”
در 25 سالگی : ” باید از این خونه بزنم بیرون ”
در 30 سالگی : ” حق با شما بود ”
در 35 سالگی : “ میخوام برم خونه پدر و مادرم ”
در 40 سالگی : ” نمیخوام پدر و مادرم رو از دست بدم ! ”
در شصت سالگی : ” من حاضرم همه زندگیم رو بدم تا پدر و مادرم الآن اینجا باشن …
.
و این رسم زندگی است….
چه آرامشی دارد قدردان زحمات پدر و مادر بودن و هیچ زمانی دیر نیست حتی همین الآن….