مدیرالنفیسه

نهادهای امنیتی توانستند فضای ملتهب روزهای گذشته را کنترل و مدیریت کنند اما اگر اراده ای برای حل پایدار مساله و جلوگیری از رویدادهای مشابه در آینده دارند، باید یاد بگیرند که با نسل جدید با زبان خودشان صحبت کنند.
در سال های پس از انقلاب بارها گروه هایی از مردم به دلایل خاصی دست به اعتراض زده اند و هر بار به شکلی و در مدت زمان خاصی این اعتراضات فروکش کرده و تا حادثه تحریک کننده جدید، خبری ازاعتراضات نبوده است و این اعتراضات هم غالبا در شهرهای بزرگ و بیشتر تهران به وقع پیوسته است، اما این بار شکل و پراکندگی جغرافیایی اعتراضات تفاوت هایی با آنچه در گذشته شاهد بودیم، دارد.

یکی از مهترین تفاوت اعتراضات اخیر، حضور نسلی در کانون اعتراضات بود است که شیوه و شکل تربیتی آنها با نسل های گذشته کاملا متفاوت است؛ اگرچه در درون همین سیستم درس خوانده اند اما کمتر تحت تاثیر آموزش و پرورش رسمی کشور قرار دارند و استانداردهایی متفاوت تر از نسل های پیشین و حتی پدران و مادران خود دارند و شاید یکی از دلایل پیچیدگی مهار این اعتراضات، همین عدم آشنایی با تعلقات و خواسته های آنان و حتی زبان آنان بود.

شخصا به عنوان معلمی که سعی در بِروز داشتن اطلاعات و زبان گفتاری خود دارم بارها با کلمات و عباراتی از این نسل مواجه شده ام که مجبور به کنکاش برای رسیدن به یک معرفت شناسی مشترک با این نسل شدم.
مقدمه فوق برای این بود که به نقش پررنگ “سلبریتی ها” در این اعتراضات بپردازم، اینکه چند اسم در میان اسامی ورزشکاران و هنرپیشه گان برجسته تر شده است و یا آنان به این تشخیص رسیده اند که باید با معترضین همراهی کنند نشان می دهد که شناخت و امکان ارتباط آنان با نسل کانونی اعتراضات اخیر، بهتر از مدیران کنونی دستگاه های فرهنگی و سیاسی کشور است، زیرا آنان به درستی درک کرده اند که این گروه وَقعِ چندانی به دیگر گروه های مرجع نمی نهند و بیشترشان با موسیقی رپ که بی شک سرعت رشدی بیش از موسیقی کلاسیک داشته - که هم نسلان من با آنها عاشق شده و اشک ریخته اند - گوش می دهند.

شتاب اجتماعی را نه فقط در موسیقی بلکه در کنش و واکنش امروزی این نوجوانان هم می توان به آسانی مشاهده کرد و سرعت تخریب و تحریک آنان هم به تناسب دیگر حوزه ها بسیار بالاست.
نوجوانان کشور ما با هنرمندان و فوتبالیست ها بیشتر خوشحال شده اند تا با اقدامات تصمیم سازان و تصمیم گیرانی که این روزها قاطبه جوانان حاضر در خیابان حتی اسامی آنها را هم نمی دانند.

اینکه “سلبریتی ها” توانسته اند نقش تاثیر گذاری بر روی این قشر اجتماعی داشته باشند چندان به دانش و هوش آنان ارتباط ندارد بلکه این بی توجهی مسئولین بوده است که چنین فضا و فرصتی را برای آنان فراهم کرده است تا نقش رهبری را به دست بگیرند و شاید بتوان ادعا کرد که اگر از بیشتر همین افراد سوال کنید نه چنین ادعایی دارند و نه حتی قصدی برای انجام چنین ماموریتی!

نهادهای امنیتی توانستند فضای ملتهب روزهای گذشته را کنترل و مدیریت کنند اما اگر اراده ای برای حل پایدار مساله و جلوگیری از رویدادهای مشابه در آینده دارند، باید یاد بگیرند که با نسل جدید با زبان خودشان صحبت کنند.

عصر ایران