مدیرالنفیسه

حجت الاسلام محمدرضا زائری در روزنامه خراسان نوشت:در شرایط فعلی کشور و در میان تهدیدهای مختلف و مشکلات گوناگون، حساس ترین وظیفه حفظ همبستگی اجتماعی و بزرگ ترین خطر ایجاد شکاف در روابط اجتماعی و تشدید فضای دوقطبی است که زمینه ساز تندروی ها و خشونت ها و آشوب ها می شود. همه ما وظیفه داریم تا با رفع سوء تفاهم ها و تقویت فضای گفت وگو جلوی تخریب ها و بدگمانی ها را بگیریم.
 
 کارکرد شایعه ها و اخبار منفی دروغ - با اندکی چاشنی واقعیت- یا بزرگ نمایی مسائل منفی همین است، نه تنها در بعد اجتماعی که حتی در مسائل فردی هم یکی از مهم ترین عواملی که مثلا رابطه زن و شوهر را کم کم به طلاق می کشاند همین است. وقتی که در روابط اجتماعی به جای ارتباط دوستانه و تقویت مهربانی و خوش بینی ، دو صف و دو جبهه و دو گروه ایجاد شود- یکی من و دوستان من ویکی طرف مقابل - به طور طبیعی ما خوب و صاحب حق به حساب می آییم و دیگری یا دیگران صاحب همه صفات منفی و دارای چهره ای سیاه به شمار می روند!

در چنین فضایی به مرور تقابل و رویارویی چنان تشدید می شود که حتی به صورت ناخواسته و نادانسته من طرف مقابل را مستحق هر گونه ستم و ظلم و دشنام و تحقیر و مجازات می دانم! وقتی من به طرف مقابل بدبین شدم و به چنین تقابلی رسیدم کم کم جامعه دچار تشنج ها و آشوب هایی خواهد شد که به انفجار و بحران گسترده منجر خواهد گردید. از این روست که در شرایط فعلی حتی اگر کسی موضع انقلابی و دینی هم نداشته باشد به عنوان دلسوز جامعه ایرانی و دلباخته وطن وظیفه دارد که برای ایجاد حسن تفاهم و نزدیک کردن روابط و رفع ذهنیت های منفی بکوشد، زیرا نقشه خطرناک این است که جامعه به دو بخش تقسیم شود و با هم درگیر شوند؛ خودی و غیرخودی! خود اندیش و دگراندیش! طرفدار کنسرت و مخالف کنسرت! موافق برجام و مخالف برجام!
سوژه و بهانه اش فرقی نمی کند، آن چه برای تحقق این هدف شیطانی مهم است ایجاد بدبینی و سوء تفاهم و دروغ و شایعه برای برافروختن آتش اختلاف و دشمنی است. بزرگ ترین خدمت ملی در چنین شرایطی ایجاد روابط مبتنی بر حسن تفاهم و بزرگ ترین خیانت ملی، زمینه سازی برای تقابل و درگیری و تشنج و آشوب است.

یک منتقد سیاسی که استاد دانشگاه و صاحب قلم است به خوبی می داند که دریافتی ماهانه طلاب چیزی حدود پانصد هزار تومان است و جز اندکی از روحانیون که دارای شغل اداری هستند یا استثنائا درآمدهای شخصی دارند طلاب معمولا مانند پایین ترین طبقه معیشتی مردم با مشقت های فراوان و گاه باورنکردنی زندگی می کنند. حال اگر چنین کسی بیاید و به بهانه مخالفت با سیاست توسعه حوزه های علمیه - که اتفاقا من هم در این زمینه با ایشان هم عقیده ام- شبهه ای در ذهن مخاطبان ایجاد کند و شهریه ماهانه یک طلبه را پنج برابر محاسبه کند، چه باید گفت؟ آیا ایشان نمی داند ترویج چنین دروغ ظاهرا ساده ای در فضای ملتهب فعلی به چه سطحی از بدبینی و کینه توزی می انجامد؟

هزینه این گونه مواضع را البته نه ایشان می دهد و نه روحانیانی که جایگاه مدیریت دارند و با راننده و محافظ تردد می کنند و در میان مردم حضور ندارند، بلکه این تحریک عاطفی و روانی تبدیل به چاقویی می شود که از یک طرف در خیابان و ایستگاه مترو بر سینه یا پهلوی طلبه بی گناه مشهدی می نشیند و او را به خاک و خون می کشد و از یک طرف هم ریسمان سست شده روابط اجتماعی میان مردم را ضعیف تر می کند.

دردا که سوء استفاده های شغلی و خیانت های اقتصادی و جنایت های سیاسی را خطاکارانی در سطوح بالاتر مدیریتی کرده اند و تاوانش را مردم کوچه و بازار با افزایش روزافزون بدگمانی و دشمنی و بغض و کینه به هموطنان خود می دهند!

اگر امروز هم کسی ایشان را برای ایجاد شکاف اجتماعی بازخواست نکند، بی تردید نسل های آینده با مرور تاریخ امروز ما دکتر صادق زیباکلام را به تلخی و شدت ملامت خواهند کرد.